CHANCES OF FATE: Simon Marcos (COMPLETED)

16

Maraming sasakyan ang nadatnan ko sa loob ng bakuran namin. Nagkatinginan kami ni Simon habang papasok ng gate.

Wala pa labi nila Mommy kaya hindi ko inaasahan na ganito karami ang tao na dadatnan ko.

"We can't shoo them. They are your investors daw." Simon told me. Muli nitong binalik ang mata sa kalsada.

Matamlay akong tumango. Tiningnan ko ang anak na kandong ni Anna. She chukled at hindi inaalis ang mata sa tanawin sa labas ng sasakyan.

"This is where I grew up Sera." I whispered. I hugged myself as I felt the emptiness again. I missed to be home. I always want to be home pero hindi sa ganitong paraan. Sa paraang wala na akong dadatnan.

Simon parked the car in the main entrance of the house. Naunang bumaba si Anna. Simon opened the door for me. Sumalubong si Tita Liza at namumugto rin ang mata nito. Ganun din si Yaya.

Tita Liza sobbed as she walk towards me para yakapin ako. Hindi ko na din napigilan na umiyak. Ayoko ko na sanang umiyak, pagod na ako.

"I don't know how to comfort you hija. It is also hard for me. I lost my bestfriend. I lost your Mom." Sabi ni Tita Liza.

Iyak lang ang naging sagot ko. Muli niya akong niyakap. Natigil lamang iyon ng tumikhim ang iilang tao na mula din sa loob ng mansion namin.

Pinalis ko ang luha at ganun din ang ginawa ni Tita Liza. Sininyasan ko sila Anna na pumasok na sa loob at magpahinga dahil alam kong pagod din sila sa biyahe pero nakakaisang hakbang pa lang sila ay humarang ang isa sa mga lalaking pamilyar ang mukha pero hindi ko kilala. Malakinh tao ito at mukhang mayaman din naman.

"You can't enter in this house anymore." He said and laugh softly. Hindi ko alam kung alin ang nakakatawa doon.

"This is our house! Kaya bakit hindi!" I shouted. Hindi na napigilan ang emosyon.

Tumawa lang ang lalaking iyon. Hindi pa din pinapapasok sila Anna.

I tried to stepped in pero ganun din ang ginawa sa akin ng iilang kasama nila.

What's happening!

"Let me in! This is our house! My house! Get out!" sigaw ko.

"Sorry Ms. But this house is not yours anymore." The other man said.

Naguguluhan ko silang tiningnan lahat? Ano ba itong nangyayari? Hindi ko na talaga maintindihan.

I look at Tita Liza. Her deep set of eyes are look so tired, she's pale and her hair is kinda messy.

"Can we talk this calmly? She doesn't know anything. She had too much. Can we let it pass first?" malumanay na sinabi ni Tita Liza.

Ano ang hindi ko alam! Anong nangyayari.

I was about to say something when everything turned blur and the last face I saw was Simon.

Nagising nalamang ako sa loob ng sarili kong kwarto. Hindi man ako nakauwi ang ilang taon ay alam kong sariling silid ko ito. Wala pa ding nag bago. Kung paano koi to iniwan doon ay ganun pa din ito.

The scene flashback. Bakit hinaharangan kami ng mga lalaki sa labas ng sarili naming bahay? ano ang karapatan nila para harangin kami? Ako!

Agad akong napabangon sa hinihigaan. Hindi alin tana ang pagkahilo. Dahil na din siguro sa pagod sa bihaye lalo na sa maraming problema na sunod-sunod na dumating.

Maingat kong binuksan ang pinto takot na baka pag paglabas ko ay kung sino na ang naroon at paalisin ako sa sarili kong bahay.

Tip to toe akong naglakad hanggang sa nasapit ko ang hagdan. Natigil ako sa nakaakatawang ginagawa ng marinig ang pag-uusap mula sa baba.

"We can't let her stay. Dahil sa laki ng utang ni Caroline kulang pa ang naiwan niyang ari-arian paara ibayad sa amin. Palubong ang kompanya nila kaya wala na ring halaga iyon."

Natakip ko ang bibig! Fvck! Tama ba ang narinig ko? No! hindiiiiiii!

"Sapphira doesn't know anything. Palipasin na lang muna natin ang trahedyang nangyari sa magulang niya. She had so much now and I don't know I she can take this all." I know that was Tita Liza's voice. "Caroline won't leave her daughter with all of this problems. Atyanin na lang natin na matapos ang pagluluksa ng pamilya nila." dagdag pa nito.

"Their debts can't wait Liza! We need our money! We are talking about businesss here! Malulugi kami!" sigaw ng isa sa mga lalaki doon.

"Please gentlemen. We will settle this once na matapos na to. Hayaan mo na lang muna magluksa kami at ang pamilya." Si Tita Liza ulit iyon.

Sumilip ako at halos kita ko ang kabuohan ng set up nila. Tita Liza was seating at the center habang nasa kabila naman ay lalaking humarang sa amin kanina. Nasa tabi nito ang mga kasama na malamang ay investors din. Simon is standing in his mother's side.

"Pagkatapos ng libing Liza! We need our money! Pay us or we will throw Caroline and Alberto's daughter out of this house!"

Sabay tumayo ang lahat at umalis sa harapan ng mag-ina. Nanatili akong nakasilip doon. Tita Liza massage her head habang si Simon naman ay malalim ang buntong hininga.

I can't face this problems! I can't!

"I don't know how to say this to Sapphie. Caroline and Luis left her so many problems. Hindi ko maintindihan kong paano naging ganito. We're friends but she never told me. Akala ko na ayos na lahat ng problema nila sa kompanya but this was worst. Mas lalo silang nalubog sa utang. Dumagdag pa yong latest project ni Luis."

Anong nangyari sa latest project ni Dad?

"It was all scam at tinangay lahat ng pera para sa project."

Tumulo na ang luha ko. Bakit ganito ka grabe ang nangyayari sa pamilya namin. Sinumpa na ata kami.

"Now what they have is not enough to pay all their debts. May trust fund si Sapphie pero I guess kulang pa iyon."

Parang pinipiga ang dibdib ko. hindi ko maintindihan ang nararamdam. I cried harder, the silent house was filled woiith my sobs bago ko pa makita ng mag-ina. I already run back to my room.

But I doubt they don't see me at all.