~zawgyi~
Xiao Zhanကိုျပန္ပို႔ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း Yibo ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကိုေခၚလိုက္သည္
"ေဝ......."
"Zhan ge"
"Wang Yibo??"
"အြန္း.....ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္"
" မင္း ျပန္ေရာက္ၿပီလား"
"အင္း....ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဆက္လိုက္တာ"
"ဘာျဖစ္လို့လဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ Zhan ge ဆီကခြင့္ေတာင္းသြားတယ္ေလ ေန႔တိုင္းဖုန္းဆက္မယ္လို႔ Zhan ge ပဲခြင့္ျပဳၿပီးေတာ့"
"အဲ့တာကဟုတ္တယ္ေလ ဒါေပမဲ့ ခုနကမွေတြ႔ၿပီးျပန္သြားတာကို"
"ကြၽန္ေတာ္က Zhan ge ကိုျမင္ေနရဲ႕နဲ႔ကိုလြမ္းေနတာေလ"
Xiao Zhan ဘာျပန္ေျပာရင္အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္မလဲဆိုတာတကယ္မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး
"Zhan ge??"
"အင္း....Yibo ေျပာေလ"
"ဘာလဲ Zhan ge ထိသြားတာလား"
မျမင္ႏိုင္မွန္းသိေပမဲ့ Xiao Zhan မ်က္ေစာင္းခပ္ႀကီးႀကီးထိုးပစ္လိုက္တယ္
တကယ္စကားအေကာင္းကိုေျပာလို႔မရဘူး><
"အပိုေတြမေျပာစမ္းနဲ႔ Wang Yibo
ဘာေျပာစရာရွိလို႔လဲ မရွိရင္ငါဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္"
"ေနပါဦ..Zhan ge ကလည္းစိတ္ႀကီးပဲ လြမ္းလို႔ပါဆို တြန္႔တိုလိုက္တာ"
"ဒါပဲမလား အဲ့တာဆိုငါဖုန္းခ်ၿပီေနာ္"
"အင္း....ညက်ရင္အိပ္မက္ထဲမွာေတြ႔ၾကမယ္"
Xiao Zhan မ်က္ႏွာမွာေတာ့ခပ္ေရးေရးအၿပံဳးေလးတစ္ခုတံဆိပ္ခတ္သြားတယ္
Yibo ေန႔တိုင္းတစ္ေန႔သံုးႀကိမ္ထက္မနည္း Xiao Zhan ကိုဖုန္းဆက္တယ္ အေၾကာင္းအရာမည္မည္ရရမရွိေပမဲ့ ဆက္တဲ့အေၾကာင္းတိုင္းက"ကြၽန္ေတာ္ Zhan ge ကိုအရမ္းလြမ္းတာပဲ"
ဆိုတဲ့ Wang Yibo ရဲ႕စကားကေနျမစ္ဖ်ားခံတယ္
Xiao Zhan လည္း Yibo ဖုန္းဆက္တိုင္းလက္ခံစကားေျပာတယ္
မားကိုဟင္းဝိုင္းခ်က္ေပးတာကလြဲရင္ဘာမွလုပ္စရာမရွိ၊
တစ္ေနကုန္အခန္းထဲမွာပဲေနၿပီးပ်င္းေနတာမို႔ Yibo နဲ႔စကားေျပာရတာကိုႏွစ္ၿခိဳက္လာတယ္
Yibo မ်ားဘယ္အခ်ိန္ဖုန္းဆက္မလဲဆိုၿပီးေမွ်ာ္တတ္လာတယ္
အင္း.....စကားေျပာေနေတာ့မပ်င္းေတာ့ဘူးေပါ့!!
Yibo ကမထင္ရင္မထင္သလိုဖုန္းထဆက္တတ္တယ္ Yibo ဖုန္းဆက္တိုင္း ေစာင့္ဆိုင္းရခ်ိန္ကမရွိသေလာက္!!
Xiao Zhan ကခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖတတ္တာမို႔၊
