KIEFER's POV
Kinausap ko si Tito Migs about my plans for Micoi.
I decided na sa kanya ako dumirecho, kasi frankly, magulo pag kami ni Mika.
Parang hindi maiwasan na magclash kaming dalawa.
There were two instances na nauwi lang ang usapan sa wala.
Una, yung nasampal ako sa mukha.
Pangalawa nung makita ko syang may ibang kasama.
Ayoko na , na sa pangatlong pagkakataon eh kung saan lang mauwi ang usapan.
It's going to be Micoi, who's at the losing end, if something bad happens.
Atleast, pag kay Tito Migs, kayang-kaya kong ilatag sa kanya lahat nang plano at gusto kong mangyari para sa anak ko.
Sinabi ko kay Tito, na come Sunday - during the opening ceremony of the All Filipino Cup, I am going to make it known to the public that Micoi is my son. Pero definitely, bago pa yon mangyari, kailangan munang malaman ng bata na ako ang Daddy nya.
Sinabi ko rin na naghire na ako ng Lawyer para pormal nang gawing Kiefer Isaac Ravena Jr si Micoi. Kailangan lang syempre naming makipagcoordinate with Mika. And that will follow immediately after the BIG revelation.
It's about time na malaman nya ang totoo. Wag nang magpaliguy-ligoy pa.
I am proud of my son and there's nothing to be ashamed of.
I really don't care about what other people will say or think about me.
What is more important is that my son will soon have a legitimate father.
------------------------------------------------------------------------------------------
Excited ako dahil PBA season na ulit. But I am much more excited kasi finally, I am going to tell Micoi that I am his long lost father.
Maya't maya I was checking on Ate Sabel kung nasaan na sila.
Maaga pa lang kasi nasa venue na kami. May konting rehearsal pa para sa mga teams for the opening ceremony.
Plantsado na lahat. Isasama namin si Micoi sa parade. Even my teammates were excited to see Micoi. Mas excited pa nga sila to meet Micoi kesa sa mga muses. Haha!
"Nandito kami parking area. Saan ka namin imimeet?" Text sa akin ni Ate Sabel.
I gave them instruction na dumaan sa may likuran at dun ko sila sasalubungin.
Wala pang sampung minuto, andyan na nga sila.
Pagkakita sa akin, takbo agad ang Micoi ko. Natutuwa akong sinalubong sya.
Niyakap, binuhat sabay hinalikan ko sya.
Napakahigpit ng yakap nya sa akin. Tipong ayaw bumitiw.
Daddy sya nang Daddy. I love you Daddy. Napansin ko umiiyak na pala.
Tinawag ko sya sa isang tabi. Buti na lang walang masyadong tao dito sa likod.
Tinanong ko sya bag sya umiiyak.
Nung una, ayaw pa nya magsalita.
Hanggang sa sinabi ko na may sasabihin akong importante sa kanya.
Ang sagot sa akin ni Micoi, "I know everything now Dad. You don't need to explain. I am just so glad that you don't have to pretend as my father coz indeed you're the real one."
At tuluyan na kaming nag iyakan. Niyakap ko sya nang sobrang higpit.
Alam kong tinitingnan kami nina Ate Sabel, Ate Doris at Kuya Jr. At pati sila nagpupunas ng mga luha nila.
