Dear Soulmate

Chapter 40: A little too late

A/N: Tinatamad na kasi ako magalagay ng picture.. HAHAHAHA story naman ang binabasa hindi picture kaya okay na yan..

[Ethan's POV]

"Andy!!! Lumabas ka diyan!!! Bigyan mo ako ng dahilan!!! Andy!!!!"

Para akong gag* na nasa labas ngayon ng bahay nila Andy... 

Wala akong pake kung ano isipin ng ibang tao...

Ang kailangan ko lang isang dahilan at aalis na ako..

Hindi niya kasi ako pwedeng iwan ng walang dahilan...

MAHAL KO SIYA...

pero kung saan siya masaya dun ako..

Bigyan lang talaga niya ako ng dahilan..

Ng biglang nagbukas yung gate nila...

Yung mama niya...

"Ethan, umuwi ka na...gabi na tulog na si Andy."

"Ano po ba dahilan at nakipagbreak siya?Please po sabihin niyo sakin... mahal ko yung anak niyo. Hindi ko kayang wala siya..."

"Ethan, iho. I think it's better kung di mo malaman..Masyadong complicated."

Ewan ko ba pero..

Nagdilim paningin ko...

Ayaw ko saktan nanay ni Andy kaya bigla na lang ako pumasok sa kotse ko at pinaharurot ito ng sobrang bilis...

Drive ako ng drive..

siguro any minute may pulis ng hahabol sakin..

Pero wala akong pake, kahit makulong pa ako....

Reckless Driving? WALA AKONG PAKE.

Ng...

Tumunog ang cell ko..

Andy. Calling....

"Hello?"

sinagot ko...

Mahal ko siya.....

Kahit anong way ng communication

Papayag ako, basta makausap ko siya..

Kahit tinataboy na ako ng magulang niya kahit pati siya...

Mabilis padin takbo  ko..

Naiyak si Andy sa phone...

Ano ba talaga nangyayari?

"Ethan, I'm so sorry!! Mali ako, nagkamali ang lahat... "

"Teka, hindi kita maintindihan.. ano ibigsabihin mo?"

"Basta, Ethan bumalik ka sa bahay... Sorry talaga Mahal kita.."

Desperado ako.

Kaya nagmamadali akong makabalik kay nila Andy...

Ng lumiko ako at...

Tumigil ang lahat...

NAGKAGULO.

UMINGAY.

NATULALA ANG IBA..

Nasalba ko yung cellphone ko...

At bago matapos ang lahat...

Kahit too late na...

Kahit di ko na malalaman yung dahilan...

Nasabi ko parin sa kanya na..

"Andy, mahal din kita.....

Bye."