Not Enough (Completed)

2nd Trial

Chapter 2

I ignored it and went straight to the elevator para umakyat na sa floor ng unit ng asawa ko.

Eh? Wala bang tao? Bakit naman madilim?

I only ignored it tapos dederetso na sana sa loob, ang kaso nakalock. Haaaaaaay. Hindi naman siya naglolock kapag barkada ang kasama niya. Tsk. Hinanap ko na lang sa bag ko ung susi tapos pumasok na sa loob.

Wala namang bakas na nandito ung barkada niya. Tapos na ba sila? Pero kapag sila ang magkakasama nunca na mapaghihiwalay sila ng maaga. Anong laro ni Marc?

Tsk. Kainis. Ngayon ko na nga lang gagawin ung matagal na niyang hinihiling, ang sunduin siya, tapos ngayon namang ginawa ko na, wala siya.

Nakaramdam ako ng uhaw. Iinom na lang ako tapos susubukan kong tignan siya sa room niya mamaya. Baka nakatulog lang siya kahihintay sa mga kabarkada niya.

Okay what a lame excuse. Psh. Pumunta na lang ako sa kitchen kasi nauuhaw na talaga ako. Nakalimutan kong uminom bago ako pumunta dito kanina.

I heard faint sounds from inside the kitchen. Eh?

Pinuntahan ko nga.

O_O--->U_U--->U_O--->O_O--->T_T

M-may kahalikan naman siya. *quietly sighed, taking a deep breathe*

I took my phone and kinuhanan ko sila. Siguro mga seven pictures din. Ginagawa ko ito, pero ang bigat sa pakiramdam.

Sa Bawat shot ng phone ko, pasikip ng pasikip ang dibdib ko.

Naaalala ko ung mga sinabi sa akin ni Miku, akala ko kasi...

Napatawa ako ng pagak. Mali si Miku. Sabi niya nanglalandi ng babae si Marc. Hindi eh...

He's actually making out...with her ..

At hindi lang basta babae ang kasama niyang nagmemakeout.

I stopped taking photos and stared at them intently. Marc and Rica, making out in his condo unit,while I'm watching.

Napasinghap ako dahil sa sakit na nararamdaman ko. Agad akong napatakip sa bibig ko. Pero mukhang hindi naman nila ako narinig kasi hindi sila tumitigil.Kanina pa pala ako umiiyak, hindi ko man lang naramdaman.

Pero pinangako ko na dati sa sarili ko na hindi ko ipapakita ang kahinaan ko sa harap ng ibang tao. Hindi ako iiyak sa harap ng iba. Dapat ako lang ang makakita ng pag-iyak ko. Ayaw kong kinaaawaan ako.

I quietly sneaked out off the room and absent-mindedly drove my car away from that building. Pupunta sana ako kay Miku pero sabi ko nga kanina, baka kaawaan niya ako. So I decided to go at the place where I know I could calm myself, sa dagat.

But I think it was a bad idea nang makarating na ako sa usual place na pinupuntahan ko tuwing stressed ako.

Sunset pa naman ngayon...

*White Horse by Taylor Swift*

Why Marc, why? *sniff* Ikaw lang naman ang minahal ko buong buhay ko pero bakit mo to nagawa ha?! *sniff* Hindi ba ako sapat? Bakit? Anong kulang? Lahat naman ginawa ko para hindi ka na maghanap ng iba eh. Pero lahat ng effort ko, sayang lang pala. Walang patutunguhan. Kasi, naghanap ka pa rin.

Say you're sorry that face of an angel comes out just when you need it to.

*sniff*Bakit ganun? Dati akala ko wala tayong magiging mabigat na problema. *sniff* Perpekto kasi tayo, kumbaga sa lapis at pambura, match. Sabay tayo sa lahat. Walang pagkakamaling nangyayari pag tayo ang magkasama.