My Crush, My Love, My Fiancé

Chapter 26: It's so Good to be Home

NOTICE: Edited chapter na po ito. Kaya wag kayong magugulat if iba na ang style sa mga susunod na chapters.

Chapter 26:  It’s so Good to be Home

VAUGHN
 

I inhaled some fresh air from my home country, Philippines. I missed this place big time. Yes, this country is poorer comapared to the U.S, but the people here are more hospitable and kind. Isa pa, here is where I spent my childhood—the unforgetable memories of my childhood. 

I wonder how this place has been. My home, my family, my friends and….her.

 I sighed. Better not to think of her. It'll just ruin my mood. 

 After 3 years, ngayon lang ulit ako nakabalik dito. Akala ko, sunshine ang madadatnan ko pero sa halip, malakas na bagyo ang sumalubong sa akin. Oh yeah, binabagyo pala talaga ang Pilipinas sa ganitong panahon.

"VAUGHN! DITO!" sigaw ng isang nilalang na inaasahan ko na.

Sigaw pa lang, alam ko na agad kung sino ang tumawag sa akin. I rolled my eyes. Who else?

Sinalubong ako nang mahigpit na yakap ni ate Vanessa. "WEEEEE! I MISSED YOU SOOOOO MUCH, BABY BRO!" She said  clinging  to me.
 

"I c-can't b-breathe!" I said while removing her arms around my neck. Grabe makapalupot 'to. Akala mo anaconda! 

Binitawan niya na ako at pinisil ang pisngi ko na talagang ikinaiirita ko. "Lalo kang pumogi bro!" she said while examining my face.

“I know,” I said—uninterested.

She made a face. "Psh! Mayabang ka pa rin tulad dati. Hindi mo ba ako na miss?"
 

"No," mabilis kong sagot.

“Eh!? Why!? You're so rude!” sabi niya habang nagpapapadyak.

I rolled my eyes. "Tch! Para kang bata." 

Paano ko ko siya mamimiss? Halos araw araw siyang tumatawag sa akin. Lalo na sa umaga. Pag-kagising ko, bunganga niya na agad naririnig ko. Instant alarm clock.

Hindi ko na pinansin ang pagdadaldal ni Vanessa at sumakay sa sasakyan ni Papa.

“Welcome home po, Young Master,” bati sa akin ni Mr. Smith.

 I nodded. “Thank you My. Smith.”  Bumaling ako kay ate Vanessa. "Where's dad?"

Vanessa sighed. "Hay~ ayun, nasa office pa rin. Sobrang problemado pa rin sa company."

 
I should have never asked? What do I expect?  Kaya nga ako umuwi rito kahit hindi ko pa tapos yung course sa Dartmouth ay para tulungan si papa. Nagkaroon kasi ng malaking problema sa company at ako lang daw ang makakatulong sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang naisip na solusyon ni papa pero kung ano man ‘yon, kailangan ko siyang tulungan.

Para sa akin na rin kasi yon. I'll inherit the company in the future. At gusto kong pag dumating ang araw na iyon, nasa magandang kundisyon ang company. 

"Mr. Smith! Daan po muna tayo sa supermarket. May bibilhin lang po ako," sabi ni ate Vanessa.

 

 -------------
 
 

"Vaughn, maglibot libot ka muna. Marami-rami ang bibilhin ko eh. Kita na lang tayo sa car after one hour," bilin sa akin ni ate pagdating sa supermarket

Tch! Sandali pala ha? Puro pagkain na naman ang bibilhin niyan. -.-

"Kay," matipid kong sagot.

Tamang tama na rin ito dahil kailangan kong bumili ng pang stock sa condo. Buti na lang at hindi pa iyon ibinibenta ni papa. 

Pagkatapos ng 30 minutes kong paglilibot sa supermarket, marami rami na akong nabili. Sana matapos na rin kaagad si ate. Knowing her, siguradong punong puno na ng pagkain ang cart niya sa mga oras na ‘to.

I looked at my cart. Ano pa bang kulang?

Oh right, wine. 

I lookedfor the wine section. This supermarket is huge. Halos lahat na, makikita mo rito. Para na nga siyang may department store. 

While looking for the wine section, something unfortunate happened.

"Sh*t!" I shouted. Someone spilled their drink on me! Tch! My favorite shirt is ruined!

It is a girl who ruined my shirt. Nakaupo siya ngayon sa sahig. Ugh!
 
Tumingala siya.

I raised my brow. A bunny? Where the hell did that come from? Did she come from some freakin’ cosplay event?

But wait, I’ve seen her somewhere.
 
She’s staring while her eyes are sparkling. Tsk, as expected. Tinamaan ng karisma ko. "Miss bunny, you spilled your drink on me," I said coldly.

Hindi siya sumagot! Tinititigan niya pa rin ako.