Önüme koyulan kitabın sayfalarını hızlı hızlı geçerken her sayfada elle yazılmış küçük küçük notlar görüyordum. Bazı kelimelerin altı çizilmiş veya kırmızı bir kalemle yuvarlak içine alınmıştı. Bir ineğin kitabı bana denk gelmişti.
Kitabın ilk sayfa...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Arkadaşlar bazen bölüm bildirimleri gitmiyor bu yüzden 2. kez sizlere yeni bölüm geldiğine dair bildirim atıyorum umarım bu sizi rahatsız etmiyordur. ❤️
•••••
Keyifli bir akşamın sonuna geldiğimizde eve gitmek için ayaklanmıştım. Peter benimle geleceğini söylediğinde itiraz etmiştim ama saat çok geç olduğu için kabul etmemişti tabi ki de. May ile vedalaşıp evden çıktığımızda yürümeye başladık.
"Sana bir şey sormak istiyorum." dedi Peter.
"Sor bakalım."
"Hayranlık duysaydım o kişi Örümcek Adam olurdu demiştin. Demek ki hiçbir kahramana bir hayranlığın yok. Neden?" diye sordu.
"Şöyle ki.. bir kişiye hayranlık duymak demek ona bağlanmaktır. İntikamcıların ve diğer başka kahramanların yaptığı şeyler çok tehlikeli ve cesurca. Her an başlarına bir şey gelebilir ve bunun sonucu ölüme gidebilir. Neden bile bile her anlarında kötü adamlar ya da başka şeylerle uğraşıp sürekli tehlike altında olan birine bağlanayım ki? Bu çok... saçma." dedim.
"Vay canına. Bu.. ilginç bir düşünce." dedi.
"Benim tek kahramanım babamdı Peter. Onun süper güçleri yoktu ama yine de öldü. Tabii ki de ölüm her an bizi bulabilir, ama o İntikamcıların ya da başka kahramanların yaptığı işler ile ölüme bizden daha yakın olabiliyorlar. Yani.. bir süper kahramandan ziyade normal bir insana hayranlık duymayı tercih ederim." dedim. Peter buna cevap vermemişti ve bir süre sessizce yürümüştük.
"Sanırım cevabım seni pek tatmin etmedi." dedim gülerek.
"Doğruyu söylemek gerekirse.. böyle bir cevap beklemiyordum. Ama düşünecek olursak haklısın, bir şey diyemem. Yani.. İntikamcılar gibi birisi gelse ve senden hoşlandığını söylese.. onu reddeceksin."
Peter'a kısa bir bakış attım. O dümdüz yola bakıyordu. Garip ve kesinlikle tuhaf olan sorularını cevaplamak en azından keyifliydi.
"Evet, aynen öyle." dedim. Peter başka soru sormazken sessizce eve doğru yürüdük.
"Teşekkür ederim." dedim bahçe kapısının önüne geldiğimizde.
"Rica ederim. Pazartesi okulda görüşürüz." dediğinde bugünün cuma olduğunu hatırladım.
"Görüşürüz." diyerek bahçe kapısını açtığımda konuştu,
"Eee.. bu akşam başka bir teşekkür öpücüğü yok mu?" diye sorduğunda güldüm.
"Şansını şu an kaybettin Parker." dedim ve evin kapısına doğru ilerleyip anahtar ile içeri girdim.
Nedensizce gülmeye devam ederken montumu çıkarıp astım ve salona doğru baktım. Annem, koltukta uyuya kalmıştı. Açık olan televizyonu kapattım ve kenarda duran battaniyeyi alıp üstüne örttüm. Ardından sessizce odama çıktım ve üstümü değiştirip ben de uyumak için yatağıma girdim. Telefonuma gelen mesaj sesi ile baktığımda bunun Peter'dan geldiğini gördüm.
Yeni bir öpücük için ne yapmam gerektiğini düşünüyorum. İyi geceler, tatlı rüyalar. yazmıştı.
