Önüme koyulan kitabın sayfalarını hızlı hızlı geçerken her sayfada elle yazılmış küçük küçük notlar görüyordum. Bazı kelimelerin altı çizilmiş veya kırmızı bir kalemle yuvarlak içine alınmıştı. Bir ineğin kitabı bana denk gelmişti.
Kitabın ilk sayfa...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eve geldiğimde annemden bir mesaj almıştım, hastanede işleri bitmemişti ve bu gece gelemeyecekti. Evrak çantasında birkaç hastasının önemli dosyaları vardı ve bunları ona götürmemi istiyordu. Taksiyle hastaneye gidip anneme dosyaları verdiğimde oldukça yoğundu. O yüzden hiç orada durmadan çıkmıştım. Dönerken yürümeyi tercih ettim. Hava kararmıştı ama soğuğa ihtiyacım varmış gibi hissediyordum. Tüm yol boyunca Peter'ın davranışlarını düşünüp durmuştum. Hala hiçbir sonuca varamıyordum. Telefonumu çıkarıp mesajlar bölümüne girdiğimde evimin sokağına girmiştim. Peter'a bir şey yazıp yazmamakta kararsızlık yaşarken, arkamda duyduğum hızlı koşan adımlarla birlikte tek omzumda asılı duran çantamın çekilmesi bir olmuştu. Telefonum elimden yere düşerken, koşan kişi çantamı almış ve kaçıyordu. Olayın şokuyla olduğum yerde kalırken koşan adam aniden yere düştü. Geriye doğru, beyaz ip gibi bir şeyle geri çekilirken aniden adamın önüne Örümcek Adam atladı. İp sandığım şey, aslında ağdı. Örümcek Adam, yerde yatan ve çantamı çalan kişiyi örümcek ağlarıyla sararken tek yaptığım şey onu izlemekti. İşi bittiğinde, çantamla birlikte bana doğru geldi.
"İyi misin?" diye sorduğunda kafamı sallamakla yetinmiştim.
Yere düşen telefonumu gördüğünde alıp bana doğru uzattı. Ekranda hala Peter ile son mesajlarımız açık duruyordu.
"Polislere haber vereyim, sonra seni evine götüreyim. Adam bir yere kımıldayamaz zaten." dediğinde sadece tamam diyerek onu beklemiştim. Telefon konuşması bitip bana doğru döndüğünde,
"Evim zaten bu sokakta.. ben giderim." deyip yürümeye başlamıştım. Ama arkamdan geldiğini hissediyordum. Evin önüne geldiğimizde o konuşmuştu,
"Evde kimse yok mu? Işıklar yanmıyor."
Çantamdan anahtarlarımı çıkarırken cevap vermiştim.
"Bu gece evde tekim. Yardımın için teşekkürler." İçeri girip ona son kez baktığımda kapıyı kapattım ve kilitledim. Odama çıkıp, kendimi yatağıma attığımda kalbim hala korkudan küt küt atıyordu. Adamın çantamı çalmaya çalışması ve Örümcek Adam'ın birden ortaya çıkmasıyla birlikte her şey aniden olmuştu. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldığımda telefonumun mesaj sesiyle geri açmıştım. Yere düşmesiyle kırılan telefonumun ekranına baktığımda mesajın Peter'dan geldiğini görmüştüm.
İyi misin? Örümcek Adam haber verdi yazmıştı.
Evet, iyiyim tabi bu umrundaysa yazdığımda gönderip göndermeme arasında karasızdım ama cesaret edip göndermiştim. Bir süre Peter'dan cevap gelmemişti. Yazdığıma şaşırmış olmalıydı. Çünkü ben de kendimden bu tepkiyi beklemezdim.
Bugün ki davranışım için üzgünüm, senin için endişelendim yazmıştı.
İyiyim, merak etme yazdığımda biraz soğuk yapma hakkım olduğunu düşünmüştüm.
Evde tekmişsin, kalabilecek misin? Baya korkmuşsun yazdığında aklının başına geldiğini düşünüyordum.
Evet korktum ama kalırım bir şey olmaz yazmıştım.
İstersen yanına gelebilirim yazdığında yattığım yerden anında oturur pozisyona geçmiştim.
Her yeri kilitlerim korkum geçer diye düşünüyorum yazdığımda cevabın gelmesini beklerken neredeyse tırnağımı kemirecektim.
Aklım sende kalır Aurora itiraz istemiyorum birazdan orada olurum yazmıştı.
