Önüme koyulan kitabın sayfalarını hızlı hızlı geçerken her sayfada elle yazılmış küçük küçük notlar görüyordum. Bazı kelimelerin altı çizilmiş veya kırmızı bir kalemle yuvarlak içine alınmıştı. Bir ineğin kitabı bana denk gelmişti.
Kitabın ilk sayfa...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Evin içinde fıldır fıldır dönerken Peter geldiğinde nasıl davranmam gerektiğini düşünüyordum. Beni merak ettiğine göre bugün ki davranışları geçmiş olmalıydı. Yoksa niye gelirdi ki? Belki de oturup düzgünce olanları konuşabilirdik. Salonda ki aynada birkaç kez saçlarımı düzelttiğimde zil çalmıştı. Terleyen avuç içlerimi pantolonuma sildikten sonra ilk önce kilidi, sonra da kapıyı açtım ve içeri girmesi için yana kaydım. Peter bir şey demeden girdi ve salona doğru ilerledi. Kapıyı kapatıp tekrar kilitlediğimde arkasından ilerledim.
''O adam sana zarar vermedi değil mi?'' diye sordu direk konuya girerken.
''Hayır, sadece çantamı çekti o kadar. Ben iyiyim.'' dedim.
''Senin için gerçekten endişelendim. Tek kalmana göz yumamazdım.'' Peter'ın suratında ki ifade kalbimi yumuşatıyordu.
''Teşekkür ederim. Annemin sabaha kadar hastanede işleri var o yüzden tekim.'' diyerek açıkladım.
''Evet, ben de tahmin etmiştim.'' dediğinde birkaç saniye sessiz kaldık. Gergin ortamı bozmak için;
''Aç mısın? Bir şeyler sipariş edebiliriz. Ben daha hiçbir şey yemedim de.'' dedim gülümsemeye çalışarak.
Salondan çıkıp mutfağa geçtiğimde pizzaları sipariş ettim ve buzdolabından kola çıkarıp bardaklara döktüm. Bir süre sonra pizzalar da gelmişti. Salonda, televizyonda ki bir filmi izlerken sessizce yemeğimizi yedik. Çöpleri toplamamda yardım ettikten sonra aynı koltukta, birbirimize uzakta oturarak hiç konuşmadan televizyonu izlemeye devam ettik. Bir süre sonra sessizliği Peter bozmuştu.
''Tekrardan özür dilerim. Bugün ki davranışlarım için.''
''Bir nedeni var mıydı?'' diye sordum ona doğru dönerken.
''Ben..." Peter birkaç saniye duraksadı ve gözlerime doğru bakarak ''...nedensizce moralim bozuktu.'' dedi.
''Pek inandırıcı değilsin. Bir şey olduysa bana anlatabilirsin Peter.'' dedim. Çünkü söyleme biçimi hiç inandırıcı gelmemişti.
''Bir şey olmadı.'' dediğinde koltukta biraz ona doğru yaklaştım ve,
''Hâlâ sana inanmıyorum.'' dedim.
''Ben... sanırım Liz'e çıkma teklifi edeceğim.'' dediğinde kendimi geriye doğru çektim.
''Emin misin? Bana daha önceden başkasının kafanı karıştırdığını falan söylemiştin.'' dedim.
''Fark ettim ki.. sanırım bazı şeyleri yanlış anlamışım Aurora. İnsan... hata yapabiliyor."
Kendi parmaklarımla gergince oynarken kafamı yavaşça aşağı yukarı salladım.
''Evet, olabilir.'' dedim ve konuyu kapatmak için duvarda ki saate baktım.
''Saat geç oluyor. Sanırım tek başıma yukarıda uyuyamayacağım. İkimize burada yatmak için yastık ve battaniye getireyim.'' dedim ve kalkıp hızlıca yukarı çıktım.
Alacaklarımı üst üste koyup kucakladığımda önümü zar zor görüyordum. Merdivenlerden inmeye başladım. Birkaç basamak kalmışken ayağımı çok fazla öne attığım için boşluğa doğru gittim ve sert zemine düşmeyi beklerken bir çift el beni kucakladı.
''Gerçekten başına çok fazla bela aldığının farkında mısın?'' diye sordu Peter, ben onun kucağındayken.
••••• Yazım hatası falan varsa özür dilerim kontrol etmeden atıyorum şu an ❤️
