*Capitolo Ventidue

8.5K 231 7
                                    


...

***

KACHINO

Nang makitang nakaalis na ang lahat ay tsaka palang ako tumalima sa kinauupuan ko at pumasok sa pilot cabin. Pagka-upong pagka-upo ko sa pilot seat ay mabilis ko ng pinaandar si Raiko at matapos ang ilang minuto ay nagtake-off na ko.


When I was on the end boundary of Singapore, the monitor beside me flashes to life shifting my gaze to it and my brows furrowed when I saw it's an emergency call. "What?" blankong tanong ko ng sagutin ko ito.


"Dammit!" I heard him cursed first on the other line before telling me the reason why he called, "I need your help, Kachino."


Saglit akong natahimik.


"Kachino, are you still there?"


Napailing na lang ako, "Okay, I'll be there tomorrow morning." Pagkaraa'y sabi ko dito bago tuluyang pinutol ang communication namin.


He doesn't need to tell me kung nasan ito ngayon since when I accepted his call earlier I've already traced kung nasan ito. I've known Luca with almost his entire life at ito ang unang pagkakataon na humingi ito ng tulong sa'kin after I've trained him.


***

CHICAGO


I arrived two hours earlier and right now, I was already on my way to Luca's den. After thirty minutes of driving, nakarating na din ako sa tapat ng mansion nito. Mabilis akong lumabas ng sasakyan ko and infiltrate the area undetected.


Pagkarating ko sa pinakadulong hallway na kung saan wala man lang ni isang bantay o kahit isang security camera ang naroroon ay saglit muna akong tumigil sa kinatatayuan ko at pinagmasdan ang napakadilim na daanan tsaka napailing at tinahak ito. Ilang saglit pa ay nasa tapat na ako ng isang pinto tapos marahang pinihit ang sedura nito.


"So, what kind of help you were talking about?" pambungad ko dahilan para sa isang iglap humarap ito sa'kin wearing a very surprise expression.


"Kachino..." gulat na sabi nito.


Napailing na lang ako ng marealize ko ang itsura nito, bags under his eyes na tipong ilang araw na itong di natutulog, messy hair and rugged looked which is very unlikely of him. He looks like a mess.


"You look awful." Komento ko dito tapos umupo sa isang counch na naroroon pero hindi nito ito pinansin.


"Y'know I hate asking for someone's help..." he started then run his hands through his hair na tipong nahihirapan na tapos tumingin ulit sa'kin, "but I really need one, right now."


"I can clearly see that." Sagot ko. "So, spill the bean, Luca"


MASKED (Rewritten)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon