Drumsticks

231K 4.3K 143
                                    

TATLUMPO'T LIMA

"Selene.." Brick snapped a finger in front of me kaya nagulat ako. Tiningnan ko ito and he was staring down at me.

"You're spacing out. May problema ba?" ibinaba nito ang binoculars at lumapit sa akin. Umiling lang ako and took a sip of my coffee. I sighed and rested my head against the back of my chair.

Sandro has been acting really weird these past few days magmula noong may mangyari sa aming dalawa. He acts as if he owns me. he became so possessive to the point na halos itago na niya ako sa bulsa ko. Hindi na siya humihiwalay sa akin and I fear that he will discover who I really am.

Hindi ako naghintay ng apat na taon para masira lang ang lahat. I know Sandro so well. Yes, he's the smartest guy I have known, pero when he is angry, he loses his cool and act recklessly. He could ruin everything na pinagpaguran ko.

"Hey, have you seen this?"

Inabot ko ang dyaryo na bigay ni Brick. I looked at the picture at napatigil ako ng makita ang balikat.

"Sandro may be a bastard, pero napalaki niya ng maayos ang anak ninyo Phoebe.." Brick said. Tinitigan ko siya ng masama and looked at the article. Stanley won a drumming competition. She felt her heart brusting out of her chest because of proudness.

Gusto ko ng makita si Stan. Gusto ko ng marinig na tawagin niya ulit akong sweetheart. I wanted to hold my son again. Kamusta na kaya siya? Siguro, matangkad na siya, manang mana kay Sandro yun eh. I could even imagine the both of them with their brows furrowed. Pareho nilang mannerism yun whenever they don't understand something.

"We could end this now Selene."

Nilingon ko si Brick pero nakatingin ito sa malayo. Napatuwid ako ng upo at tinitigan ito.

"I've found her. Pwede siyang tumestigo laban sa Lolo mo. Kapag nakulong na siya, we could stop his plans against the Montreal's. They will be safe now Selene. At last." Bumuntong hininga ito. Napangiti ako and looked at Brick.

"Nasaan siya?" I asked. Ngumiti lang ito before skating his fingers through his long black hair.

"Sa safe house. Tinago ko muna. Come on, let's go. May pictorial ka pa hindi ba?" inalalayan ako nitong tumayo. sumunod naman ako and uttered my thanks. Brick just nodded bago dumiretsyo na sa loob ng bahay para makapaghanda na rin sa paghatid sa akin sa set.

Malungkot ko siyang sinundan ng tingin habang papasok ito sa guest room. Napahinga ako ng malalim as I remembered him crying over Chloe. Maswerte ang pinsan ni Sandro dahil may isang lalaking katulad ni Brick na handang gawin ang lahat para sa kanya.

I went to my room at nagsimula ng magbihis. I took off my blouse and saw hickeys. I sighed, mabuti na lamang at hindi na sila ganoon kapula. Sandro gave me a dozen of them. Nakakainis nga dahil ilang beses akong nagpareshcedule ng photoshoot dahil halatang halata sa balat ko. Mabuti na lamang at mascara ang ieendorse ko. Hindi na nila kailangan pang tingnan ang buong katawan ko. Kung kinakailangan man, may concealer naman para matakpan ito.

Lumabas na ako sa kwarto at nakita kong si Brick na naghihintay na sa akin. sabay kaming bumaba. Nang nasa parking lot na kami, pinagbuksan niya ako ng pintuan ng kotse.

Vices X Virtues (AWESOMELY PUBLISHED BY POP FICTION)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon