Yakap

32.3K 1.1K 58
                                    

26



Tahimik lamang kami ni Trey habang nasa sasakyan niya ako papunta sa airport. Ngayon ang uwi nila Mama at Luke mula sa Greece. Ngayon lang din ulit kami nagkita ni Trey at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang sinasabi sa akin.

I just sighed while I was on his car. I am still scared of his reaction two days ago, lalo na noong sinapak niya si Tarrah. I never thought that he would actually hit her. Kilalala ko si Trey, he may be tough on the outside but he is very gentle on the inside. Ganoon talaga kalaki ang galit niya para magawa iyon sa kanyang kababata.

Nilingon ko siya habang nagmamaneho. His eyes were hidden behind a black wayfarer, masking his emotions from me. Sa bawat pagpihit niya ng manibela ay halos pumutok ang kanyang suot na abong v-neck shirt. His jaw moved endlessly while he tries his very best to conceal everything that he is feeling right now.

At ako naman, heto, natatakot siyang kausapin. Tanggap ko at alam kong ako ang may kasalanan. I ruined everything that he built for us. Siguro nga tama ang naisip ko dati, ako lang naman talaga ang nananakit sa aking sarili. The walls I built around me is useless because I am the damage itself.

Nilingon ko ang likod ng kanyang van para makita iyong pulang booster seat na binili niya kanina. He immediately went to the mall, cancelled his appointments for the whole day, para lamang makabili ng upuan at masundo si Luke mamaya.

I looked at him once again while he was too engrossed in his driving. Inipon ko ang hanging sa aking dibdib para maibsan ang kaba ko at subukang kausapin siya. Akmang magsasalita na sana ako noong biglang tumunog ang aking cellphone. Trey glanced at me before looking back at the street.

I sighed deep before putting the phone on my ear.

"Hello?"

"Illea, anak, we just landed," Mama informed. Trey looked at me, seeming so nervous at what he hears.

"Yes Ma, malapit na kami," sagot ko habang nakatingin sa kalsada. Napadaan kami ni Trey sa A La Creme at agad akong napukaw noon. Tinapik ko ang braso ni Trey bago ko pinatay ang tawag.

"Let's go there first," sabi ko sabay turo sa A La Creme. His brows furrowed devilishly making my heart skip a beat. Damn Illea! Wag na kasing masyadong tumitig eh!

"Why?" tanong niya pero ipinaparada na niya ang sasakyan sa tapat ng bakeshop. I took my purse from my bag before looking at him to answer.

"Let's buy a blueberry cheesecake. That's Luke's favorite," malambing kong sabi. He looked at me with so much adoration na sa tingin ko ay nakadirekta naman kay Luke. I won't even assume that the fondness in his eyes is for me. He's mad at me, right? Assumera ka talaga Illea!

"Sure," maikli niyang sabi. He opened his door while I fumbled with my coin purse and phone. Maya maya lang ay naramdaman ko ang pagbukas niya ng pinto para sa akin. He rested his arm on the car door's edge before sneaking a little bit of his head inside.

"Yturralde, let's go," aya niya. Napatango lamang ako bago niya ako inalalayang bumaba ng kanyang sasakyan.

We entered A La Crème and the staff greeted us immediately. I went to the counter to order when a male crew went to me. His hands were shaking while holding an empty tray.

"Goodafternoon po Miss, si Illea po k-kayo ng Legacy hindi ba?" magalang niyang tanong. The boy smiled nervously while scratching the back of his neck. Sumipol iyong isang lalaking barista pati na rin ang katulad niyang waiter.

Nine Minutes - LEGACY #9 (AWESOMELY COMPLETED)Where stories live. Discover now