Chapter 35

108K 2.2K 107
                                    



I thought he wouldn't come.

He did.

I waited that night. Alas tres na ng madaling araw pero wala pa siya. Humiga lamang ako saglit nang hilain ako ng antok.

I was already in a deep slumber when I felt something soft against my lips. It moved in a slow pace. Mainit. Malalim. Malambot. Masarap sa pakiramdam.

Hindi ko na nagawang idilat ang aking mga mata dahil nahulog na 'ko sa nangyayari. Nawala ang antok ko. I felt someone grabbed both sides of my waist. Mahigpit pero maingat.

Lumapat ang aking mga palad sa dibdib ng nakadangan sa'kin. It was incredible how hard and firm it was but not heavy.

Opening my eyes, he moved his lips away. His lips curved into a smile while our eyes met. Gaya ng kanyang halik, napakalalim din ng kanyang mga titig.

The glint of happiness ever so prominent and could never be disregarded.

"You waited long..." He dipped down and gave me a peck. "Sorry."

"Hindi naman." Nang matandaan ko kung bakit ko siya pinapunta dito ay marahan ko siyang tinulak. I could still feel my lips numb and tingling. It was so hard to not mind it but I needed to stay focus.

He moved off reluctantly with a frown. Nang makaupo na 'ko ay hinarap ko siya. He was disappointed about something.

Ano bang inaasahan niya? Napabuntong hininga na lamang ako ng maisip kung ano 'yon.

"Pinapunta kita dito dahil may gusto akong malaman."

"What is it?" He softly said.

Nag-isip ako saglit at ginawa niya 'yong pagkakataon para tumabi sa'kin at yakapin ako. I was confused and felt awkward for a moment. He was clingy and touchy. Hindi na kasi ako sanay na ganito siya sa'kin pero hindi naman ako umangal.

After all, it was so nice being in his arms. Kumportable nga pero ang puso ko di magawang kumalma. It was warm too. Not the type that could make you leave and move away. Ito ung tipong gusto kong humiga at tumabi sa kanya at kalimutan ang lahat. Like a hot coffee in a cold, rainy night or a warm blanket.

Calm down, Iara. You need to know something!

Right!

"Pina-expel mo ba ung grupo ko dati." I started. "Na-suspend din si Jasper at Sharlene?"

Hearing my question, I felt his body stiffened before asking. "I thought we agreed to forget everything from the past?"

I nodded. "Gusto ko lang malaman."

"Should I feed your curiosity?"

Humiwalay ako sa kanya ng kaunti. "Wala rin namang mababago kahit malaman ko ngayon. Gusto ko lang malaman."

Nakita ko ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha. "C'mon. Tell me, please?"

Dahil sa pagpupumilit ko ay wala na siyang nagawa. He sighed before telling me everything that happened after I left.

Kagaya nga ng kwento ni Shiela, natanggal sila sa university. Sa tulong narin ni kuya Randell, nagkaroon sila ng ebidensya na si Chloe ang nagpakalat ng larawan ko. Si Dylan daw ang nagtulak na dalhin sa chaiman ng university ang lahat.

Kung pa'no napunta kay Chloe ung picture ay dahil kay Jasper. He stole it from Dylan's sports bag. Thus, her suspension. Ang akala ko dati binigay niya kay Chloe.

Dylan too was punished by suspension because he had that picture. However, he decided to switch school.

By the time he finished telling me everything, we were already lying too close together, him holding me tight.

The Virgin Lies (Published under LIB)Where stories live. Discover now