The Silent Mafia Bitch

She's Back

Aki's POV

Staring at the beautiful sky, di ko parin maiwasang malungkot, kahit yung mga magagandang bagay ay nakakapagpaiyak saakin. Naiisip kong, tama ba lahat ng nangyayari saakin? Ewan ko na. Masakit na. Sobra. It's been two weeks since that accident happened, and until now, di ko parin maunawaan kung bakit nangyari yun sakanya, di naman sya masama ah. Two weeks na akong nakakulong rito pero nagfufunction parin ako para sa mafia. 

"aki, let's eat"

tinakpan ko lang ng unan ang mukha ko at narining ko ang pagsarado ng pintuan sa kwarto ko, napagod rin sa wakas ang mga kaibigan ko kakasabi ng kakain na. Wala nga akong gana e, can't they see that? Nabubuhay lang ako because there's still hope na buhay pa sya, o ako nalang ang umaasa? Last two weeks are my nightmare. Gabi gabi akong umaalis to investigate what really happened. At ang napagbubuntunan ko ay ang mga kalaban naming hinala ko ay talagang planado to, but no, i won't give them what they want, they won't see me hurting, they won't see me bleed even though i'm in pieces right now.  Nalaman narin namin kung saan ang hideout nila and may nilagay akong espiya roon. Habang nakahiga ay naaalala ko ang mga pinagsamahan namin nina pierce and phinx, hindi man maganda ang simula maganda parin nung gitna at sisiguradin kong hindi doon magwawakas ang masasayang ala-ala namin. 

Maya maya lang ay may pumasok sa kwarto ko at feel ko na nakatingin lang sya saakin mula sa paahan ng kama ko,

"hindi ako kaka--"

"so eto lang ang gagawin mo?"

tinanggal ko ng dahan dahan ang unan na nakataklob sa mukha ko at unti unting umupo, 

"this is not Akieya Felicity Blanco, the aki we know would probably join us for dinner, the aki we know wouldn't spend her days here in her room, the aki we know always know she can do everything, pero yung taong kasama namin, takot sa lahat ngayon, ano ba talaga ang nangyayari sayo akieya?"

umiwas ako ng tingin sa pinakamatalik kong kaibigan. My childhood friend, Esperanza Gwyn Segovia. 

"yung kilala kong aki, hahanap at hahanap ng paraan para makamit yung gusto nya, ikaw sino ka ba? why are you here? di ka namin kilala"

bigla bigla syang lumapit saakin at tinuyo ang iilang butil ng luhang di ko namamalayang tumutulo na pala sa aking kandungan at saka nya ako niyakap ng mahigpit, yung yakap na nagsasabing 'bumalik ka na, please' and who am i to turn it down lalo na kung galing sakanya diba?

"Be strong, believe in what you believe, you know in yourself that he's still alive, his sister, and his father, if that's what your mind is telling you, yun ang paniwalaan mo aki"

huli na nung nalaman kong humagulgol na ako ng iyak at niyakap rin sya pabalik, she hugged me with the same ferocity, kung gaano ko sya kahigpit niyakap, gaganti din sya ng mas mahigpit na yakap, yung tila ba wala kang kawala, gagaan ang loob mo at pinapatahan ka, tila pinoprotektahan ka sa mga taong gustong umaway sayo. 

"hindi ko na alam gwyn, kahit sabihin kong manhid na ako, alam ko sa sarili kong nasasaktan parin ako ng sobra sa araw araw na dumadaan, hindi ako sanay na ganto ako but what can i do?"

"alam mo kung ano ang kaya mong gawin"

kumalas sya sa pagkakayakap sakin at hinarap ako at tinignan ako mata sa mata, then she smiled warmly. 

"your friends are always there for you, your family, and of course me, my family"

"thank you gwyn for cheering me up"

"of course, that's one of my roles in your life right bebe ko?"

natawa ako sa huling sinabi niya, naalala ko tuloy na bebe ko ang tawagan namin nung mga bata palang kami. 

"mauuna na akong bumaba at gutom na talaga ako bebe ko, sunod ka na ha? pag di ka sumunod, makikita mo talaga ang ibig sabihin ng gyera"

tumango nalang ako sakanya at umalis na sya ng kwarto ko. 

Yvelienne's POV

Habang nakatingin sakanya na bumababa ng hagdanan ay di ko maiwasang lumuhod, bilang tanda ng respeto ko sakanya, at di maiwasan na gayahin ako ng mga kaibigan ko, we're not ourselves here, hindi ako si yvelienne ngayon kundi bilang isang tagapaglingkod, I'm here as Usha, the daughter of heaven and sister of the night. A server to the one and only queen of her Famiglia. Wearing her Alex Perry's dress makes her more elegant than before. 

"stand still"

and so we ascended, her commands are our lives. If she's being cruel, this is her nicest way of showing it. Nagbalik ka na nga ba talaga Kuro Quandisa?

"I want a meeting with the twins i sent at the buenivito's hide out, i want to talk to them after i eat my dinner, and if they're not here the moment i finished my dinner, you're all out"

imbes na malungkot ay unti unting bumabalik ang sigla sa mata ko, at kahit di ko man nakikita ang mga kaibigan ko, alam kong unti unti din silang nabubuhayan sa pinapakita ni aki ngayon, our adrenaline is at its highest level now, the rush we want to feel everytime she's near, and i can tell that our Kuro Quandisa is back. Dumiretso sya sa hapag at kasabay nyang kumain si gwyn, her only friend na hindi namin kasapi sa mafia, ang taong alam naming isa sa makakapagpabalik sakanya. 

"well, tatanga nalang ba kayo dyan at hindi nyo gagawin ang inuutos ko?"

napatayo ako ng diretso at nakita ko sa peripheral vision ko na sabay sabay kaming yumuko sakanya at halos sabay sabay ding umalis sa bahay nya. Habang naglalakad kami palabas ay sabay sabay kaming nagkatinginan at nagkatanguan. This is the time we're all waiting for. This is the time that would let the devils fear us.