Gözlerini Kapatmak

24. Bölüm || Sararmış çizgiler..

Merhaba! 177,792 okuyucuya ulaşmışız. 6,138 votes.. Çok teşekkür ederim tekrardan ilginiz için. Yorumlara biraz geç dönüyorum yoğunluğumdan dolayı ama hepsini cevaplamaya çalışıyorum. Biraz az geliyor sanki yine.. Ben yoruma doymam, lütfen beğenip beğenmediğinizi ve görüşlerinizi benimle paylaşın.

Bölüm vizelerimin arasında sıkış tepiş çıkarttığım bir bölüm oldu. Hikayenin kurgusu belli o yüzden bu bölümü çok daha özenli yazabilirdim eğer vize haftama denk gelmemiş olsaydı.. Hatalarım olduysa özür dilerim..

Bölümü Seda'ya ithaf ediyorum. İthaf istiyorsanız yorumunuzda belirtmeniz yeterli :)

Bölüm şarkısını unutmayın, multimedia'da *.*

* * *

Zeynep, göz kapakları güneşin ışıltısıyla zorlanırken yüzünü buruşturdu. Elinin altındaki sert teni okşarken göğsünde yattığı adamın kokusunu içine çekti yavaşça. Gözlerini araladığında gördüğü, odaya dolan bir ışık huzmesi ve Kerem'in kusursuz vücudunun parıltısıydı. Gülümseyerek elini onun göğsünde gezdirirken başını onu uyandırmamak için hafifçe kaldırdığında kendisini izleyen bir çift yeşil gözle karşılaştı.

Hafifçe alnını kırıştırırken gülümsedi "Ne zaman uyandın" dedi uyku mahmuru bir ses tonuyla.

Kerem kulağına dolan bu tatlı sesle dudaklarının kıvrılmasına engel olamadan onun bu yeni uyanmış halini süzdü "Biraz oldu" dedi onu sarmaladığı koluyla omzunu hafifçe okşayarak.

Zeynep'in yanakları al al, bakışları hafif baygındı ama bu haline rağmen keyiflendiğini belli edercesine çıkarttığı kıkırtı Kerem'in kulaklarına eşsiz bir melodi gibi dolmuştu.

"Beni mi izliyorsun" dedi utanıp onun gözlerindeki bakışlarını göğsüne çevirirken Zeynep.

Kerem onun bu haline elinde olmadan küçük bir kahkahayla gülerken omzundan dirseğine kadar kolunu sıvazlamaya devam etti "Utandın mı" dedi neşeli bir ifadeyle

Zeynep ona kaşlarını çatmaya çalışırken gülmemek için dudaklarını bastırdı. Bunda başarılı olamayınca ortaya çıkan surat ifadesiyle Kerem'in dudaklarından tekrar bir bastırılmış kahkaha dökülünce yataktan kalkmak için doğruldu Zeynep.

"Güzelim" dedi Kerem onu kolundan tutup hızla kendine çekerken saçlarının yastığa dağılışına büyülü gözlerle baktı. Gülümsemesi solup yüzü ciddi bir hal alırken altta kalan eliyle Zeynep'i kavramış, diğer elini al al olan yanaklarından birine koymuştu. Bakışlarını üzerinde gezdirirken Zeynep'inkiler de onu izliyordu.

"Uyurken ne kadar güzel göründüğünü bilsen.." dedi parmaklarını yanağında gezdirirken dudaklarına kaçan bakışları yüzünden kendi diliyle kuruyan dudaklarını ıslattığının farkında olmadan.

"Yalan söyleme" dedi Zeynep bakışlarını tekrar onun çıplak göğsüne indirip eliyle bir çimdik atarken onun küçük bir acıyla hafifçe doğrulmasını sağlamıştı. Altındaki kolun hafifçe çekildiğini hissederken Kerem'in yan dönüp hafifçe doğrulduğunu fark etti.

"Been" dedi Kerem muzipçe tek elini göğsüne koyarken. Zeynep'in dudakları muzur bir gülümsemeyle kıvrılırken başını hafifçe sallamasıyla Kerem'in gülümsemesi büyüdü. "Yalancı?" dedi hafifçe kaşlarını kaldırarak Zeynep'in gülmemek için bastırdığı dudaklarına bir bakış atarken hafifçe kıkırdadı "Bu sabah her zamankinden fazla kaşınıyorsunuz Zeynep hanım"