Gözlerini Kapatmak

4. Bölüm || Kovdum hayaletleri yatağından..

Yorumlarınız ve vote'larınız için çok teşekkür ederim. Bölümleri geç yüklediğim söyleniyor, buna bir açıklık getirmek istiyorum 2 veya 3 günde bir yeni bölümü eklemeye çalışıyorum. Olağandışı bir durum olduğunda değişebiliyor tabii süre ama genelde bu şekilde ekleyeceğim gibi görünüyor.

Bölüm şarkısı multimedia'da. İkinci kısımda dinlemeye başlarsanız daha anlamlı olur diye düşünüyorum :)

Umarım beğenirsiniz, vote ve yorumlarınızı bekliyorum :)

* * *

Zeynep, son birkaç haftadır gerçek anlamda huzurlu uyku uyumaya başlamıştı. Ne geceleri sıçrayarak uyanıyor, ne uyumakta zorluk çekiyordu. Neredeyse eski uyku düzenine kavuşmuştu. O sabahta derin uykusunun en keyifli saatlerindeyken kendisini dürten bir elle hafifçe kıpırdandı.

"Zeyneep" diyordu başında Ceylin'in olduğunu düşündüğü bir ses. Sesi duymamak için başının altındaki yastığı tek bir hamleyle başının üstüne alıp sıkıca bastırırken "Ceylin git başımdan uyumak istiyoruum!" diye bağırmıştı ama yastıktan dolayı sesi boğuk çıkmıştı.

"Zeynep kalk diyorum kızım hadi!" Başının üstünde duran yastığı çekmeye çalışırken telaşlı olduğunu belli ediyordu "Bana lazımsın çabuk"

Zeynep sonunda pes edip yastığın Ceylin'in elinde kalmasına izin verirken uykulu gözlerle hafifçe doğrulup ona baktı "Sabahları yeni yeni uykunun tadını çıkarmaya başladım farkındaysan Celi, bunu bölmek için geçerli bir sebebin olduğunu varsayıyorum" dedi yatak başlığına sırtını verip kollarını göğsünde birleştirirken dağılmış saçlarıyla Ceylin'e bakıyordu

"Tamam bak" dedi Ceylin, yatağın ayakucuna otururken "Benim acilen çıkmam lazım. Babam şehir dışına çıkmıştı ya hani, annem arabayı vurmuş otoparkta başka bir arabaya" diyordu.

Zeynep yatakta aniden oturma pozisyonuna geçerken "Ne? İyi miymiş annen peki!" dedi telaşla

"Annem iyiymiş ama arabanın durumu iyi değilmiş pek. Ben senden bişey isticem Zeynep ya nolur yaparım de"

"Tabi elimden ne gelirse" dedi Zeynep, Ceylin'in ellerinden birini kavrarken, diğer elinde tuttuğu rulo halindeki büyük kağıdı farketti

"Bu resmi Tuna'nın bugün teslim etmesi gerekiyordu bende sabah getiririm diye söz vermiştim ama annem arayınca-"

"Tamam ben götürürüm Tuna'ya. Sen anneni yalnız bırakma" dedi Zeynep, Ceylin'in elinden ruloyu alırken

"Gerçekten yapar mısın?" diyordu Ceylin ona adeta küçük bir kedi yavrusu gibi bakarken

"Saçmalama Ceylin tabi ki. Götürürüm ben"

"Süpersin!" dedi Ceylin, Zeynep'e sımsıkı sarılırken o resmin buruşmaması için kendilerinden uzak tutarken tek eliyle kendisini adeta sarılırken boğan Ceylin'e sarılıyordu

Ceylin, Zeynep'ten ayrılıp ayağa kalkarken "Ben haber vermedim saat daha 8 uyuyordur o şimdi" diyordu çantasından çıkardığı anahtarı Zeynep'e uzatırken "Kapıyı da duymaz kış uykusuna yatmıştır. Sen merdivenlerden çıkıp salona gir orda çalışma masası var onun üstüne bırakırsın. Ben sonra arar haber veririm"

"Tamam" dedi Zeynep anahtarı Ceylin'den alıp komodine bırakırken onunla birlikte kapıya doğru yürüyordu

"Çok teşekkür ederim ya. Beni nasıl bir dertten kurtardığını bilemezsin" dedi Ceylin kapının önünde ayakkabılarını giyip Zeynep'i öperken