Gözlerini Kapatmak

12. Bölüm || Ateşe yürümek..

Merhabalarr. Öncelikle 25,239 okuyucunun hepsini kocaman öpüyorum. Desteğiniz, yorumlarınız ve vote'lar için çok teşekkür ederim.

Bölümü iki arada bir derede çıkarttım desem yeridir.

Multimedia'daki şarkı'nın melodisi der susarım.

Umarım beğenirsiniz, votes ve yorumlarınızı bekliyorum :)

* * *

Zeynep gözlerini hafifçe kırpıştırarak esnedi. Kendisini sımsıkı saran kollar yüzünden hareket edebileceği bir alan bulamayınca uykulu bakışlarını yanında uyuyan adama çevirdi. Dudakları bir çizgi halini almış, gözlerinin etrafında geceden kalmanın verdiği birkaç halka oluşmuştu.

Tüm bunlara rağmen yüzündeki huzur ifadesi Zeynep'in hafifçe gülümsemesini sağlamıştı ki gece olanlar hafızasında canlanmaya başladığında sönen gülümsemesiyle gözlerini kapattı.

Gece onu öptüğü an.. Vücudunun hiçbir hücresini kontrol edemediği o an.. Karnında kelebeklerin uçuşmasını sağlasa da duyduğu utanç yüzünden yanakları kızardı.

Gece barda yaptıkları aklına geldiğindeyse sinirle ona bakmaktan alamadı kendini. Kendisi önüne gelen her kızla istediği gibi flört edebiliyorken, Zeynep'e yaklaşmaya çalışan her adama gösterdiği tepkiler sinirlerini bozuyordu. Kim oluyordu da her şey ona hakken, Zeynep'e yasaktı?

Üzerinde duran bir kaya kuvvetindeki kolu hızla itip yataktan bir hışım kalktı.
Onun bu hareketiyle yerinde hafifçe kıpırdanıp gözlerini ovuşturan Kerem odanın ortasında dağınık saçları ve sürekli çekiştirdiği ultramini elbisesiyle ona bakan Zeynep'e döndü.

Yerinde hafifçe doğrulurken uykulu bir sesle "Senin burada ne işin var?" dedi

Zeynep ona sinirle bakarken çenesini hafifçe kaldırıp kollarını göğsünde birleştirerek "Sen böyle mi teşekkür ediyorsun?" dedi düz bir ses tonuyla.

Kerem bacaklarını yataktan aşağı sallandırırken zonklayan başını ellerinin arasına alıp gözlerini kısa bir süreliğine kapattı "Zeynep bak zaten başım çatlıyor, sabahın köründe seninle beyin fırtınası yapamayacağım"

Zeynep hayretle ellerini göğsünden aşağı indirirken yerdeki topuklu ayakkabılarını ve yatağın ucundaki montunu eline alıp odadan çıkmak üzere bir hamle yapmıştı ki Kerem ondan önce davranıp kapının önüne geçti.

"Tamam dur dur" derken ellerini omuzlarına yerleştirmişti ki Zeynep bir adım geri atınca elleri boşta kaldı "Ben bir duş alayım sonra kahvaltıya çıkarız?"

Zeynep yüzünü ekşitip ona bakarken birinde ayakkabıları, diğerinde montu olan ellerini iki yana açtı "Ben senin gece nerede tanıştığını veya eve nasıl geldiğini hatırlamayıp yattığın sonra da acıyıp 'bari kahvaltı yapalım' dediğin kızlardan değilim!" diye bağırdı sinirle

Kerem onun bu tepkisi üzerine afallayıp kaşlarını alayla çatarken ağzından çıkan ufak bir kahkahayı önleyememişti.

Zeynep, ona giderek artan kahkahalarla gülen Kerem'e öfkeyle baktı "Ne gülüyorsun be? Çekil şurdan pis herif" deyip kapıya doğru tekrar bir hamle yaptığında onu, gülmekten bir elini karnına, diğerini kapının kenarına yerleştiren Kerem durdurdu.

"Zeynep saçmalama" dedi ifadesini ciddileştirmeye çalışırken "Öyle bir şey ima ettiğim yok"

Zeynep biraz sakinleşip elindekileri tekli koltuğa bırakırken "Hadi git al duşunu bende çıkıp kahvaltılık bir şeyler alayım" dedi.