Bir kız...
Bir de ses...
Hayalet bir ses...
Ama gerçek. Biraz da doğa üstü...
《Korku kitabı değildir.》
Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu.
Biraz zaman korktu. Bira...
"Onlar gerçek değiller, Gerçek." İronimize gülümsedim. "Unutmayın bu benim ismim. İsmime sadakat göstermek zorundayım. Düşünsenize bir insan ne kadar iyi yazabilirse, ne kadar mükemmel bir hayal gücüne dahi sahip olsa böyle bir şey gerçek olmadığı sürece yazabilir mi? Bir düşünün."
Tüm sınıf hayretle bana baktı.
"İsmine fazla sadakat gösteriyorsun sende yahu!" diye bir ses duydum arkalardan gelen.
"Onlar gerçek ve ben onları bulmak istiyorum."
İsmimin boyunuruğu altında olduğumu söylerdi annem hep. Ama hayır, ismim Gerçek olmasa bile ben onların gerçek olduklarına inanacaktım.
"Elindeki sadece bir kitap Gerçek. Biraz daha devam edersen bu düşüncelerine üşüttüğünü düşünebilirim." diyen psikoloji hocamız ciddiydi.
"Bu sadece bir kitap değil hocam. Baksanıza. Mürekkep değil ten kokuyor bu kitap. Bu kitap Efran ve Derin kokuyor. Bu kokuyu sadece ben mi duyuyorum? Onlar çok gerçekler görmüyor musunuz?"
Hepsi bana deliymişim gibi bakıyordu. "Bir kitaptan şu kadar etkilenebilmek isterdim." dedi hayretler içerisinde en yakın arkadaşım...
"Ya bu sadece bir kitap değil! Bu bir zihinden çıkabilen kurgudan daha üstün. Bu bir kitap olamayacak kadar gerçek!"
Ayağa kalktım.
"Gerçek, gerçekliğinden bahsettiğin kitabın bir fantastik hatta azıcık daha zorlanır ise paranormal bir kitap olduğunu biliyor musun? Gerçek olamayacak kadar fantastik bir kitaptan bahsediyoruz burada. Lütfen saçma davranmayı bırakıp kitap hakkındaki izlenimlere dönebilir miyiz?"
Hakan hocanın tahammülünü zorlamış olmalıyım ki biraz sert konuşmuştu. Arka taraftan söz hakkı isteyen bir kız ile ona döndük.
"Bence verilmek istenen mesaj çok güçlüydü." Bu yoruma gülümsedim. Sonunda olumlu bir yorum duyabilmiştik.
"Ne mesajı ya. Ergen saçması bir kitap işte. Bir kız saçma bir şey yazmış bizim hocamız da kitap bulamayıp bize okutmuş."
Kaşlarım çatıldı. Buna kıskançlık deniyordu sanırım.
Hakan hoca bu son yorumu takmayıp arkadaki kıza tekrar döndü.
"Verilen mesaj neydi peki?"
Kız hiç düşünmeden cevapladı. "Korkuları yenmenin ne kadar büyük olduğundan bahsediliyor mesela. Yalnızlığın çare olmadığından, sevilmenin güzelliğinden... Ve farklılıklara rağmen bir arada nasıl bulunabileceğinden. Acılara nasıl direnileceğinden... Çarenin intihar olmaması gerektiğinden. İntiharın doğurduklarından... İntihardan sonrası okurların zihninine bırakılmış ama bence buradaki sonsuzluk kavramı çok özel. Aslında kitabın sonunda soyut intihar da yok. Somuta dökülmüş bu. Bence kitaptan çıkarılabilecek dersler çok farklı. İnsandan insana değişir. Mesela Gerçek çok farklı bir anlam çıkarmış. Bunun gerçek olduğuna dair... İnanılabilir hocam. Çünkü kitaptan çıkarılacak derslerden biri de gerçekliğidir bence."
Bu upuzun ve güzel yorum içimi ısıttı.
"Teşekkürler Mevra." diyebildi Hakan hoca sadece. Mevra ile göz göze geldim. Kalbim kalbine aktı o an.
Ve zihnini okudum.
"Onlar gerçek ve biz onları zihnimizin derinliklerinde hep yaşatacağız hep zihnimizin köşelerinde onları arayıp bulacağız."
Zihnimizde gerçekleştirdiğimiz hayallerimize tutunduk. Onlar gibi sonsuz olduk ve sonsuzluğu ikisinin isminde zihnimizde, kalbimizde yaşattık.
"Hesim, bizi bilen birisi mürekkebe dönüştürmüş. Satırlarda da buluşmuşuz bak."
Sonsuzluğun içinde yankılanan ses...
Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- bilgesenabulut
