Bir kız...
Bir de ses...
Hayalet bir ses...
Ama gerçek. Biraz da doğa üstü...
《Korku kitabı değildir.》
Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu.
Biraz zaman korktu. Bira...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eğilip burnumu yıkadım muslukta. "Neden oldu bu?" diye sordum.
'Anlamaya çalışıyorum.'
Yüzümü havlu ile kuruladım.
"Neden kimse görmedi bunu?"
'Çünkü doğa dışı oluşan bir şey senden ve benden başkası göremez.'
Histerik bir şey değildi bu. Bir şey hissetmiyordum.
'Galiba annenin zihnini kurcaladığımız için oldu. Seni aracı etmemeliydim.'
Banyodan çıktığımda annemlerin yanına gittim.
Sorun değil bir şey hissetmiyorum zaten.
Masaya oturdum. Acıkmıştım. Neşeli bir kahvaltıyı atlattık.
Valizleri yerleştirirken yolculuk için giydiğim kıyafetleri çıkardım. Rahat bir şeyler giydim.
Yazlık öyle güzel bir yerdeydi ki yüz metre ilerisi deniz yüz metre gerisi ormanlıktı. Burayı o yüzden çok seviyordum.
Ormanlık şahsi mülktü. Teyzemlere aitti yani. Meyve ağaçları falan da vardı. Yaklaşık iki ayımızı burada geçirecek olmamızda bir yönden iyi bir yönden kötüydü.
Bizimkilere haber vermeden dışarı çıktım.
Kapının önündeki çardaklara baktım. Pek gitmek istemeyince etrafıma bakındım.
"Hesim?"
Yarım saat kadar sessizdi.
'Noldu?'
Biri bizi duyar diye düşündüm ve sesli konuşmayı kestim.
Geçmişe gidebilir miyim?
'Gidelim.'
Gülümsedim ve etrafıma bakındım.
'Ne zamana gidelim?'
Gözlerimi kapattım. İki yıl önce yine bu yazlığa geldiğimizde çok eğlenmiştik o zamanı istiyorum.
Hesim kolumu kavradığı gibi kendi bedenine yapıştırdı beni.
Gözlerim karardı. Karanlıkta ışığı aradım. Varlık ile yokluk gibi bir hissin içinde kıvrandım. Zihnim bulandı ve Hesim benimle temasını kesti.
Gözlerim ışığa alışınca etrafıma baktım.
İleride su savaşı yapıyorduk.
Saçlarım o zaman kısacıktı. Yeni kestirdiğim zamanlardı. Çok üzülmüştüm. Şimdi ise yeniden uzamıştı.
