Bir kız...
Bir de ses...
Hayalet bir ses...
Ama gerçek. Biraz da doğa üstü...
《Korku kitabı değildir.》
Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu.
Biraz zaman korktu. Bira...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Egemen çok fazla şekilde kafamı karıştırmıştı. Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki. Bir yerden sonra kopmuştum. Hesim'e olan korkum sıfıra inmişti. Aksine onunla konuşmak mükemmeldi. İyi hissettiriyordu.
Arkadaş olmuştuk.
Egemen ile de Hesim sayesinde tanışmıştık ve açıkçası arkadaş mıydık bilmiyorum. Sıradan bir hayatımda rengarenk olaylar yaşıyordum onun sayesinde.
Hesim de sıradan olmak istemediğimi anlayıp gelmek istememiş miydi zaten?
'Evet.'
Hoş geldin.
'Çok düşünme minik.'
Minik ne ya?
'Miniksin biz ne yapalım?'
Hesim ya.
'Doğrular dostum doğrular.'
Peki.
Annemler eve gelmişti. Akşam olmuştu ve ben tüm vaktimi düşünerek geçirmiştim.
Ara sıra Hesim ile atıştım tabi bunu unutmayalım.
Yarın pazardı ve tüm günümü yabancı dizi izleyerek veya kitap okuyarak geçirecektim. Planım buydu ama yarın annem evde olacağı için tüm gün beni bilgisayar başında görüp sinirlenecekti o yüzden belki ona temizlik konusunda yardım ettikten sonra otururdum bilgisayar başına.
Önce anne gönlü alınmalıdır. Ha bir de iki haftadır boşladığım derslerim var.
Onlara da çalışırım belki.
Yorucu bir gündü. Uyumam gerekti ve saat epey geç olmuştu.
O sırada telefonuma mesaj geldi.
Komodinin üzerinden alıp telefona baktım.
Egemen;
'İyi geceler minik..'
Numarasını kendisi kaydetmişti.
Ah yine minik mi sahi?
'İyi geceler big man.' Yazıp yolladım.
Ne yani o bana minik diyorsa bende ona bir şeyler demeliydim.
'Daha yaratıcı bir şeyler bulabilirdin. İngilizce diye pek yaratıcı olmadı bu.'
Mesajı okuyup kaşlarımı çattım.
'Peki koca adam.' Yazdım ve göz deviren emoji koyup yolladım.
'Emin ol bu daha yaratıcı.' dedi ve göz kırpan emoji yolladı.
