Almost Is Never Enough

Chapter 21

Chapter 21

Cienne's POV

Nilapitan na namin si Shaun at tinabihan. Pumunta si Kim sa loob ng bar at nag mix na ng drink ni Shaun. 

"Shaun oh." sabi ni Kim sabay bigay ng drink niya. Nag lean siya malapit kay Shaun.

"Thanks Kim." sabi ni Shaun at nag buntong hininga.

"Shaun what's up? Ano ng balita sayo?" tanong ko sa kanya.

Humarap siya sa akin at tinitigan ako. I can see in his eyes na sobrang lungkot niya. Now I really feel sad for him.

"I dont know Cienne. I really dont know." sabi niya at napayuko. Tinigan ko si Kim, nagkibit balikat lang siya at tumingin kay Shaun.

"Shaun oh, drink pa." Sabi ni Kim at nilagyan ng alak ang baso ni Shaun. 

"Siya parin di ba? Siya parin talaga." Panimula ni Shaun. Nagkatinginan kami ni Kim. Nilagay ko naman ang kamay ko sa shoulder niya. 

"Shaun..." I said softly. 

"No.. It's okay. I understand." Sabi niya. Nagbuntong hininga ako. 

"Handa ka bang magkwento ngayon? Kung anong nangyare at yung nararamdaman mo?" Tanong naman ni Kim sa kanya.

"I am.. Para mawala na lahat ng bigat na nararamdaman ko dito. It's too mych to handle na kasi. Naipon na. Because I know. That once magkita sila ni Ara.. everything will be back to normal. Yes, minahal ako ni Mika. I know that. I felt that. Pero alam ko namang mas mahal niya parin si Ara eh. That's why nagparaya ako. Nung time na nasa subic sila, I visited Mika. Dapat lalapitan ko na siya nun eh. Kaya lang I saw her with Ara. At SOBRANG saya niya. Alangan naman sirain ko yun di ba? Hahaha." Sabi ni Shaun sa amin. I just patted his back. SI Kim naman yung ulo niya. Nakita kong may nag escape na tear sa mga mata niya pero pinunasan niya ito agad. 

"Sorry for being emotional about this. Pero hindi ko na talaga mapilitan eh. Kahit na mahal na mahal ko siya, ni let go ko na siya... at pinabayaan na siyang mamuhay with her loved one. Her ONE TRUE LOVE. Which is Ara. I knew that from the start. That I can;t replace Ara in her heart. But I still tried... many times. And I falied. Haaha. But It's okay. Tanggap ko nanaman yun eh. I told myself na pag nakikita mo ng bumibitaw unti unti sa akin si Mika.. I would let her go. Because that her happiness eh. She will be happy. I don't want to be selfish. Bakit ko ipagsisiksikan ang sarili ko sa taong mahal na mahal ko pero hindi naman ako ang totoong mahal niya. Why would I di ba? Napaka gago ko namang tao pag ginawa ko yun. Taking away her happiness.. I CAN'T LIVE with THAT.  Might as well kill me kung gagawin man yun. I lover her too much to give her pain. At kahit na ako nalang ang masaktan. Wag lang siya. It's okay. I can handle it. Maybe not today, not tomorrow. But someday. I'm still on the process of moving on. Haha." Sabi niya at tuluyan ng tumulo ang mga luha niya. Wala nakong nagaw akung hindi yakapin si Shaun. 

"Shaun... You're brave enough to let her go. Ad we're proud of you. At nagpapasalamat din kami sa ginawa mo for Mika and Ara. And we're sorry too." Sabi ko sa kanya. at hinug ko pa siya ng mahigpit. 

"Shaun. It's okay to cry. Wala namang taong hindi umiiyak eh. Kaya okay lang umiyak. And for letting Mika go.. Sobrang hands down na ako sayo. Sorry for being like this ah. Pero.. You'll have your own Mika. Makakahanap ka rin ng toang karapatdapat sayo. Hindi pa naman end of the world eh. Kahit parang pinagsakluban ka na ng langit at lupa ngayon okay lang yan. There's a rainbow always after the rain Shaunnyyy. Smile ka na. Don't cry. Bahala ka bawas pogi points mo nyan. Hahaha." Sabi ni Kim kaya naman natawi kaming tatlo. Binatukan ko siya.

"HAHAHA. Gaga ka talaga kimyyyy. Huhu. Panira ka talaga eh." Sabi ko sa kanya. Natawa naman siya. 

"Ano nanamang ginawa ko sayo. Be thankful nalang Ciennang! Haha. At least napatawa natin si Shaun di ba." Sabi naman niya sa akin.