Kiralık Aşk -Rüzgarlı Günler

*36 -

Defne, hızlı adımlarla bahçe kapısını açar. Şaşkındır. Ömer'in burada ne işi olduğunu, neden geldiğini soran iç sesini susturamıyordur.

Defne: Neden geldin?

Ses tonunda ima vardır, alay vardır, öfke vardır.

Ömer: Seni götürmeye geldim. Defne.

Ömer'in ses tonu ise Defne'nin aksine güçlü ve kendisinden emindir.

Defne: Gelmeyeceğim ben.

Ömer: Geleceksin.

Defne: Allah Allah! Buna da sen mi karar vereceksin?

Ömer: Evet.

Ömer, ayağa kalkmış ve içeriye doğru bir adım atmıştır. Defne, bir adım geriye gider. Ömer, bir adım daha... Defne, bir adım daha... Defne'nin sırtı duvarla buluştuğunda, Ömer'in ciddi bakışları Defne'nin gözlerini hedef almıştır.

Ömer: Geleceksin.

Defne: Gelmiyorum.

Ömer: Geliyorsun.

Defne, tam dudaklarını araladığı sırada Ömer, Defne'nin dudaklarına yapışır. Aşk, tutku, özlem... Birbirlerini ilk kez, bu evde öptükleri gün olduğu gibi, zamana meydan okuyan bir yavaşlıkla hasret giderirler.

---

Defne, Ömer'in göğsüne yatmış, karman çorman olan ruhuna bir yalınlık yerleşmiştir. Ömer ise, karısına bir daha kavuşmanın, karışmanın şansını yaşamaktadır.

Defne: Şimdi ne olacak?

Ömer'in sol dudağı yukarıya doğru kıvrılır.

Ömer: Çocuk yapabiliriz. Belki.

Defne de güler. Ağlanacak hallerine güldüğünü hissederek, kahkahalara dönüşür gülümsemesi.

Defne: Konuşmamız lazım Ömer.

Ömer: Konuşmayalım Defne, boşver. Konuştukça büyüyecek her şey.

Defne: Sıfırdan başlayalım diyorsun?

Ömer: Yoo Defne. Aksine. Sıfıra hiç inemiyoruz biz. Kaldığımız yerden, hiç eksilmeden, hep artarak devam ediyoruz her defasında.

Defne: Beni terk edeceksin sandım.

Ömer: Edemem. Korktum ben Defne. Korktum. Kendimi affedemiyorum, ben yokken yanında bir başkası olduğu için. Ben seni bırakmışken, sana ve oğluma başkası sahip çıktığı için. Bunu hazmedemediğim için oluyor her şey.

Defne: Ve herkes de sana... Yokluğunu hatırlatıyor.

Ömer: Evet.

Defne, doğrulur ve Ömer'in gözlerinin içine bakar.

Defne: Gidelim mi?

Ömer: Gideceğiz. Oğlumuz bekliyor zaten bizi. Ama belki bu geceyi burada, başbaşa geçirebiliriz.

Defne: Onu demiyorum... Buradan gidelim mi? Her şeyi, herkesi gerimizde bırakıp. Götür bizi, biz yokken nerelerde gezdiysen... Birlikte dünyanın her yerinde yaşayalım.

Ömer, şaşkınlıkla Defne'ye bakar.

Ömer: Üçümüz?

Defne: Sadece üçümüz.

Ömer: İyi ama sen... Anneanneni, abini-

Defne: Ben sadece sen ve oğlumla olmak istiyorum sevgilim.