Sold to a Mafia Boss

Chapter 15

SHENTEL

"Sa tagal na kitang kasama ngayon ko lang nalaman na matchmaker ka pala. Bagong trabaho mo ba yan? Kasi kung oo, Papayag na papayag ako niyan!" Nakangiting sabi ko sa kanya. Napangiwi si Leo dahil sa sinabi ko at tiningnan pa ako ng masama.

"And what do you think about that?" he asked, arching her brows.

"Wala naman...."

"Any problem with that, my love?" Nakangisi niyang tanong. Napakunot ang noo ko at pinitik ang noo niya at dahil dun nakatikim ako ng masamang tingin galing sa kanya. Hehehehe

"Masakit ba? Grabe ka naman makatingin. Akala mo naman pag pitik ko, kapalit ng buhay mo pero—*bang*"

Napayuko ako nang hilahin ni Leo ang kamay ko at saka kami dumapa sa sahig. Napapikit ako nang yakapin ako ni Leo sa bisig niya habang ang mga putukan ay kailan may hindi tumitigil.

"Where's your gun? there here again," bulong ni Leo sa akin. Kinapkap ko ang compartment ng couch at kinuha ang baril ko doon. "Anong ginagawa nila dito? Shit! Kakapalit lang natin ng pader eh!" sagot ko sa kanya habang nilalagyan ng bala ang baril ko.

"I don't know either. Wait for me here— *bang*"

Napatakip ako sa tenga ko dahil sa sunod-sunod na putok ng baril. Tumingin ako sa labas enough for me to see what's happening outside at kitang kita ko ang pag ngiti ni Stifler habang inuutusan ang mga tauhan niya sa Tiersage.

Naglapat ang tingin namin ni Stifler kaya dali-dali kong tinulak ang couch dahilan ng pagbagsak nito at saka ako nagtago sa gilid. Huminga ako ng malalim while holding my 9mm pistol. Nakita ko si Leo na nasa gilid ko at ginaya ang ginawa ko sa couch para hindi tamaan ng bala.

Inayos ko ang baril ko at itinutok dun sa mga lalaking nagpapaputok sa labas. Itinutok ko ang baril ko dun at pinaputukan siya. I didn't stop shooting him until I saw him drop on the ground.

Mabilis akong nagtago at nilagyan ulit ng bala ang baril ko. "Love." Napatingin ako kay Leo nang bigla niya akong tinawag.

"I love you, Shentel. Wo ai ni, saya sayang awak, mahal na mahal kita," saad niya ngumiti naman ako.

"Mahal na mahal din po kita Mr. Zefiera. Higit pa sa tatlong lenggwaheng ginamit mo,"

-

Nagising ako at tumambad sa akin ang puting kwarto. Wala ako sa bahay, alam ko dahil may dextrose na nakasabit sa kamay ko. I was about to move my body but I feel someone's holding my hand. Napatingin ako sa taong may hawak ng kamay ko. "Leo... " tawag ko sa kanya pero hindi niya pa rin binubuksan ang mga mata niya.

I smiled unconsciously. Gumalaw ako ng konti para harapin si Leo at dahan-dahang hinaplos ang natutulog niyang mukha.

"Mahal na mahal din po kita Mr. Zefiera. Higit pa sa tatlong lenggwaheng ginamit mo,"

I continue on caressing his face that I only realize I was crying when my tears dropped in his cheek. Nagising si Leo dahil doon kaya humiga ako ng maayos and diverted my eyes to the ceiling, wiping my tears away hurriedly. Ano ka ba naman, Shentel! Natutulog ang tao iniiyakan mo. Kitang-kita mo namang buhay siya eh!

"Sweetie?" That deep voice.

"I'm glad you're awake. We are just celebrating our wedding then suddenly—"

Tumingin ako sa kanya. "Bakit hindi mo sinabi sa akin?" Mabilis na nawala ang ngiti sa labi ni Leo dahil sa sinabi ko.

"W-What do you mean—"