Sold to a Mafia Boss

Chapter 1

SHENTEL

Nakaluhod ako sa harap ng pamilya ko, umiiyak at nagmamakaawa na hindi ako ipadala dito sa mga lalaking nasa likuran ko na may balak akong kunin. I was hoping that they would atleast say 'no' to them but I never expected them to say:

"Kunin niyo na siya. " 

Umupo ako sa sahig at umiyak ng umiyak. Yakap yakap ang binti nilang dalawa.

"MAAAA! " I shouted. Pero parang wala silang narinig na sigaw ng iyak galing sa anak nila. "Please po! wag po! huhuhuhu" I cry aloud. I honestly don't have any idea what's happening and part of me want to smack them in their faces to give me answers. 

"Bakit ba ang tigas ng ulo mo, Shentel! Kukunin kana ng bagong nagmamay-ari sa iyo. Sumama kana! Huwag mo akong gagalitin!" galit na sabi ni Papa. Tinaasan pa niya ako ng kamay para mapasunod ako pero nanatili ako sa posisyon ko.

"Pa! Ayaw ko po....gusto ko pa po dito. Wala naman po akong kasalanan sa inyo diba?!" Hindi ko mapigilang hindi itaas ang boses ko dahil sa inis at galit na nararamdaman ko ngayon and that doesn't taste well on them. Nakaramdaman ako ng malutong na sampal ni mama sa pinsge ko making me turns at her.

"Hindi kana namin anak ngayon! Kunin niyo na siya," Walang pusong sabi ni Mama. 

Lumapit ulit sa akin yung mga lalaki at hinawakan ang dalawang braso ko. "MAA! PAAA!" Pilit kong kinakalas ang mga kamay nila sa braso ko pero mas pinuwersahan lang nila iyon at ipinilit akong isakay sa van at sinarado kaagad ang pinto.

Mabilis akong tumingin sa bintana pagkatapos nila isara ang pinto at kitang kita ko ang pagpatak ng luha galing sa aking ina pati sa aking ama. 

Napahagulhol ako ng iyak hindi dahil sa kukunin ako ng mga lalaking to at hindi ko alam kung ano mangyayari sa akin, kundi sa sakit at galit na nararamdaman ko. Kahit saang anggulo mo tingnan, tinaboy ako ng sarili kong pamilya at sobra pa'yun sa sakit na naramdaman ng kahit sino man.

"Mam Shentel? wag na po kayong umiyak. Hindi po kayo pababayaan ni Sir Leo. Yun po ang sabi niya," narinig kong sabi ng lalaking katabi ko habang pinipilit akong patahanin. Tumingin ako sa pwesto niya at kaagad ring umiwas ng tingin. "Sigurado po ba kayo?" tanong ko.

"Opo mam. We work as his guard for almost 5 years, kaya alam na alam na namin kung ano ang ugali niya," sabi nito at ngumiti. "Sana lang..." bulong ko. Hindi ako makakakapasiguro....

-*-

Napatingala ako sa laki ng mansyon na nasa harapan ko. "Andito napo tayo Mam Shentel," sabi ng lalaking katabi ko. Tumungo ako sa kanya. Medyo naiilang parin ako at namamaga narin ang mata ko sa kaiiiyak kanina. Nakakahiya ang itsura ko ngayon.

Pumasok na sa loob ang mga lalaki kaya sumunod nalang ako sa kanila. All floor are made of marble and the chandelier is so big and tall. Somehow I ask my self, 'Magkano kaya mga gamit dito? mukhang mamahalin eh. Nakakatakot hawakan....'

Nagpatuloy lang sila sa paglalakad kaya sumunod ako nang may nakita akong picture frame sa table malapit sa paint ng cherry blossom at sa hindi malamang dahilan, napatigil ako sa paglalakad at kinuha ko ang picture frame at tiningnan iyon. 

Who is he?

"Mam..... akala po namin umalis kayo!! Pagnagkataon papagali—" Napatigil sa pagsasalita yung lalaki at napatingin at sa larawang hawak hawak ko. 

"Sino siya?" tanong ko kaagad sa kanya.

"Siya po si Sir Leo, Mam. "

"Ahhhh "

"Leonrew Zefiera..... Siya po ang may-ari ng bahay nato mam," Pagliliwanaw niya. Binalik ko ang picture frame sa lamesa at tumingin tingin nang may nakita akong family picture sa tabi nung frame. "Sino naman sila?"