Not Your Ordinary Gangsters - Ravamping + Editing

Chapter Nine: Leviathan

---Alex's POV---

"Are both of the kids ok now?" Tanong ko kay Mikhael, tumango lang siya at isinara ang pintuan ng kuwarto ng dalawang bata.

"I was rather surprised to know that someone saved them last night, we are in a panic since we can't locate them. We actually had the police called, but they act too slow and make the effort ourselves."  Sabi sa akin ni Mikhael na mayroong malaking dissappointment sa pamamahala ng bansang ito.

"So, have you figured out who saved them?" Tanong ko sa kanya habang papunta kami sa kusina para matulungan siya sa paghahanda ng hapunan namin.

"Well, All I saw on Lamia's Memory is that it's a kind of werewolf that is immune on fire." Werewolf na hindi tinatablan ng apoy? Mayroon bang ganun?

"And then?" Tanong ko pa kay Mikhael para alam ko kung ano pa ang dapata kung gawin at maipagalaw ko na ang mga tao at kung kakailanganin ko pa ng ilang tao para malaman kung sino ang mga tao sa likod ng pangingidnap ng mga bata.

"Well, the real Shadows are behind the scene, and I think that they are all looking for the both of you. Now Lamia and Kidd is in danger because the group already know wjo they are. Luckily, they don't know where they live yet." Delikado na ang lagay ng dalawa.

"Ok, we'll just have to change everything about them. Cosmetics can help since both of the artists are here, they can help the kids to at least look more normal." Maganda nga at kahit papanu, mailalayo namin sa kapahamakan ang dalawa kahit papano.

"I hope everything will be fine." Ang napasabi ko nalang dahil kung tutuusin, wala man lang kami magawa para mmaipag laban ang kagustuhan naming maging normal at makakuha ng payapang pamumuhay.

Lunes ng umaga at hindi nakapasok si Tam-tam, sabagay, paminsan-minsan mga mga panahon na tinatamad ka pumasok o kaya nagkakasakit ka. Babalik naman siya bukas ehh. Hihintayin ko nalang siya.

---Erwin's POV---

Ilang araw narin wala sa klase si Lew. Pati si Alex ay nag-aalala narin.Hindi naman namin mapuntahan sa Kanyang tinitirahan dahil ang sabi ay lumipat na daw siya ng tinitirahan. Pero nakita ko lang siya nung isang gabi na pumasok sa loob ng building na iyon.

"Papasok kaya si Tam-tam?" Napalakas ata si Alex sa iniisip niya. Teka, sinong Tam-tam?

"Sinong Tam-tam?" Tanong ko sa kanya, humarap naman siya sa akin na may pagtataka.

"You don't even know the name of our friend?" Parang inis na sabi niya. Bakit nagkaganun siya? Ang alam kong pangalan niya ay Lew!

"What? He just introduced himself on the whole class that his name is Lew!" Nilakasan ko ang boses ko, nagtinginan ang iba naming mga classmate. "Oi!" Turo ko sa isang lalake sa harap namin, "Alam mo ba kung ano ang pangalan ng isa nating classmate dito? Yung absent na for a week?" Parang natanga ang lalake na iyon.

Nagulat ako sa mga susunod na sinabi niya, "Sino? Kayong dalawa lang naman ang nasa upuan na iyan sa simula palang ng klase ah?" Tinignan ko si Alex na halatang hindi rin makapaniwala sa narinig. Ibig ba sabihin ay imahinasyon lang ang pagkakakilala namin kay Lew?

"That's Wierd? Tam-tam is pretty popular in the school becuase of his good looks and good personality."

Oo nga, isa siya sa mga nakalista na almost perfect na tao sa campus na ito. Bakit bigla nalang siya makakalimutan ng mga tao dito kung sikat siya?

Nagtanong-tanong kami sa boong campus ni Alex kung may nakakaalala kay Lew, pero kahit isa wala, kahit ang records sa school at sa mga faculties nawala nalang din.