A 200-175 Love Story

17th 💗

17th 💗       

"Slurpee ko?" May umupo sa tabi ko habang nag-aantay ako sa labas ng pintuan namin. Sabay binunggo ako. Napalakas siya ng tulak. Tapos busy din ako sa pagtetext, kaya nahulog tuloy ako sa may damuhan. 

"Aray ko naman," reklamo ko.

"Ay, sorry," sabi ni Dylan.

Tumayo ako at pinagpag ang damit ko. "Buti nalang hindi maputik, kung hindi magpapalit pa ako ng suot."

"Buhay ka pa naman. At dyan lang naman tayo sa 711 pupunta. Okay lang kahit mukha kang gusgusin," sabi ni Dylan.

Tinaas ko 'yung salamin ko kasi nahulog. "Tara na nga. Ang lamig-lamig gusto mong mag-Slurpee."

 December na kasi kaya maginaw na. Malapit ng magbakasyon ulit. Ang lakas ng hangin kaya nagtago ako sa likod ni Dylan. Tutal naman tila siya immune sa malamig na panahon.   

"Ang tagal ko na kayang inaantay ang libre mo. Ako lang naman ang tumupad ng pangarap mo," sabi ni Dylan, nakangiting mayabang.

Tinulak ko siya sa likod. "Oo na. Ikaw na po. Ikaw na ang magaling."

Inipit na naman niya ang ulo ko sa isang braso niya habang naglalakad kami. "Slurpee! Ililibre ako ni Arya ng Slurpee!"

"Oo na," sabi ko, tinatanggal ang ulo ko sa braso niya.

"Ah, nakikita ko na ang Slurpee ko," sabi ni Dylan pagdating namin malapit sa 711. Tapos tsaka niya lang ako naisip pakawalan, sabay tapik sa likod ko. "Tara na!"

Inaayos ko pa ang salamin ko nung pumasok kami sa 711. Pinupunasan ko ng damit ko. Nakatungo ako tapos si Dylan naka-dantay ang isang braso sa mga balikat ko. 

Naglalakad kami tapos bigla niya akong kinabig habang nilalagay ko na ulit ung salamin ko. Nagtaka ako kung bakit. Tapos napansin ko na may nakatayo sa harapan namin. Pagtingin ko, si Michael pala at si Troy. 

Nanlamig ako sa pagkakatayo ko. Si Dylan din parang naging stiff sa tabi ko. Tila kami nakakita ng multo. 

"Arya!" si Troy ang unang nagsalita. "I didn't know you wear glasses."

Tinanggal ko bigla 'yung salamin ko. "Ah, eto ba. Wala eto."

"Bagay naman sa'yo. Ano ba 'yan, fashion statement?" tanong ni Troy. Si Michael, hindi ko alam kung bakit hindi nagsasalita. "Michael also told me everything. I'd never guess that you were Bianca."

"Ha-ha," sagot ko nalang.

"Saan kayo papunta?" tanong ni Dylan, tapos naramadaman kong unti-unti niyang tinanggal 'yung kamay niya sa balikat ko. "Sa court?"

"Yeah, we just came there," sabi ni Troy. "Kayo?"

"May bibilhin lang," sagot ni Dylan.

"Arya, can I talk to you for a sec?" sabi ni Michael, sabay turo sa labas. 

Nagkatinginan 'yung dalawa. Tapos sabi ni Troy kay Dylan, "Bro, why don't we check out the new stuff they're selling over there?"

"Arya," kinausap ako ni Dylan. Parang, Arya, ano ba? Gagawa ba tayo ng palusot? Aalis na ba tayo? 

Ngumiti ako. "Sige na. May gusto ata tignan si Troy."

Tumango siya, tapos parang ang angas bigla ng aura niya kay Michael. Ano ba problema nila? May away ba sila na hindi ko natunugan?

Hindi naman siguro masama na mag-usap kami ni Michael sa labas saglit. Pero medyo weird nga na bakit sa labas pa?

Pinagbuksan ako ni Michael ng pinto. Feeling pa-girl na naman ako. Lumabas kami ng 711 ni Michael. Kruu kruu moment siguro ng mga ilang segundo. Inisip ko tuloy kung ano gusto niyang sabihin.