A/N: Good day, guys. Happy Sunday! :D Thank God nakapag-update ako today. Dapat kase last week pa 'to. Eh dahil sa sobrang madaming ginawa, eh hindi na namin naasikaso. Nagkaron pa kase ng Microteaching and Teachers' Day. Take note ah! Kumanta kami ng co-writer ko. Salamat nga pala sa mga fans namen. HAHAHAHA. =)) Our world tour is coming up na pala. :p
So etong Chapter na ito, eh medyo iba. Hindi sya related dun sa last chapters. So basahin nyo pa rin okay. COMMENT, VOTE, BECOME A FAN and LIKE us on Facebook.
Enjoy reading guys!
---TTT <3
-------------------------------
CHAPTER 22 - THE MOST PRECIOUS THING
[MEY'S POV]
It's been a while. A while since he left me. Pero for me, I think it's been a year. Every day feels like darkness. No sign of happiness and love. Masakit pa rin for me. Kasi, he's the best I'd ever had, pero I screw it. Ayaw na nya saken. Yung feeling na hindi ka na mahal ng taong mahal mo. Ang sakit lang talaga.
Now, we totally act like strangers again. Parang hindi kami magkakilala. Hmm, bakit kaya sya ganon. HELLO KIEL. BUHAY PA KO NOH!!!!
"Ayos ka lang?" - Andrew. Nakita nya kasi akong tulala sa room eh.
Yup. Naging close na ko sa barkada ni Kiel kasi lagi nya ako non sinasama. Kaya parang mga kuya ko na ang barkada nila.
"HA?! Ah oo naman. Hehe." - I faked a smile
"Weh? Kanina ka pa tulala eh, tapos ayos ka? Bago yon ah. HAHA." - umupo si Andrew sa desk ko
"Oo nga noh." - lumingon ako sa paligid. Hinahanap ko si Kiel. Pero bakit wala sya. "Si Kiel?" - patuloy ko
"Ah. Wala. Hindi daw sya papasok eh."
"ANO?! BAKIT?!" - napatayo ako sa upuan kaya nahulog si Andrew at napaupo sa sahig
"Oowww! HAHAHA." - tumayo sya "Ah kasi tinatamad daw sya." - hinihimas ni Andrew pwet nya, malakas ata pagkakabagsak nya
"Tss. Tinamad na naman." - nalungkot ako
"Eh wala ng dahilan para pumasok eh." - biro ni Andrew
"Ngek." - inirapan ko sya
Friday ngayon. Last day of school for the week. ANO BA YAN. NGAYON PA SYA TINAMAD EH. HINDI KO NAMAN SYA MAKIKITA BUKAS. BADTRIP NAMAN OH. ><
---------------------------------------------
[KIEL'S POV]
Hindi ako pumasok ngayon. Bukod sa tinatamad talaga akong gumalaw ngayon eh wala na namang dahilan para pumasok. Wala na kasi kame ni Mey. Ang tanga tanga ko kase eh. Pinakawalan ko pa. She's the most precious thing I had. Now, I've lost her.
4pm na. Awasan na. Pumunta kong school para makita si Mey. Kahit sulyap lang. Wala naman kasing pasok bukas eh. Pero ayokong makita nya ko. Nahihiya kasi ako sa mga pinaggagawa ko sa kanya eh. ANG LAKI KONG TANGA! ><
Silip...Silip...Silip...
Awasan na ah. Bakit hindi pa nalabas yung si Mey.
Hayst. Aantayin ko na nga lang. Baka may ginagawa pa sya eh.
-----------------------------------------
[MEY'S POV]
Awasan na. Pero ang dami ko pa kasing gagawin eh. Sigurado late na naman ako makakauwi neto. Hayst, buhay. Okay nang busy kesa walang ginagawa. Para hindi ko na rin maisip yung mga nangyari at problema. Oh dibaaaaa. YAN ANG SPIRIT. :))
BINABASA MO ANG
My Sweet Blackmailer
RomanceFalling in love with someone isn't always going to be easy... Anger... tears... laughter.. It's when you want to be together despite it all. That's when you truly love another. I'm sure of it.
