Jan’s POV
I’m leaving tomorrow.
And I won’t be back for 7 years.
I’ll be away from her..
I will miss her..
Last night, made me realize how much pain she will carry when I’m gone. kung gaano siya malulungkot at masasaktan na wala ako sa tabi niya.. kaya.. I’ll do my best to be back as soon as I can.. and when I comeback.. sisiguraduhin kong di na ko lalayo sa tabi niya..
Nagkaroon kami ng goodbye party sa Bhouse.. after nun, I decided to take a walk around school.. before I knew it, I ended up at the garden where I first saw her.
Seeing for the first time that face of hers na agad-agad na humuli ng puso ko..and also the cute way of how she sleeps.
Natatandaan ko yung una kaming nagka-usap at kinuha niya pa ang phone. Ang mga oras na naiinis siya sa kin dahil, napag-uustusan siya nng kuya niya.. yung pagkamaalahanin niya sa pamilya niya.. yung nalaman ko ang takot niya sa aso, dahil sa kay Jin. Yung unang time na ngumiti siya sakin, yung pagbilis ng pagtibok ng puso ko nang dahil dun.. ang nalaman ko at narealize na mahal ko nap ala siya.. nung inalagaan niya ako habang nagpapagaling ako.. yung inamin ko nang mahal ko siya pero, namatay si papa niya. Yung oras na di niya ko pinapansin at kinaki-usap. Yung oras na binasted niya ako, at ang oras na sinagot niya ako.. Yung oras na inamin niyang kami na sa buong school..
Hinding hindi ko makakalimutan ang mga oras nay un.
“BOO!”
“ah! INNA!”
“haha.. matakutin ka pala.. bakla ka ba?”
“ano ka ba. nabigla lang ako noh.. isa pa, kung bakla ako, edi di ko gagawin toh,” bigla ko siyang hinalikan. “diba? J”
“ewan ko na nga sayo!” aalis na sana pero siyempre.. pinigilan ko..
“Ano ka ba.. halika nga muna rito..” sabay hila sa kanya para umupo sa damuhan.. “alam mo ban a mahal na mahal kita Inna?”
“weh, di nga?”
“aba, nagdududa.. hahalikan kita ulit diyan eh, para malaman mo.” Pabiro kong sinabi.. she raised her hands as fast as she could and covered her mouth. I forced myself not to laugh, “ayaw mo ba talagang halikan kita?” tanong ko. Sineryoso ko mukha ko.. “sige na nga..di na kita hahalikan..kahit kalian.” Pabiro kong sinabi..kunyari, galit ako.. but out of nowhere.. hinila niya ko at hinalikan ako. Sa sobra kong gulat, wala akong nagawa..
“wag mo kasi akong gulatin.” Sabi niya..
“ah.. oo.. okay..” nauutal ako sa gulat.
After a moment, nakarecover na rin ako.. “inna.. tumalikod ka.”
“ha? Bakit?..”
“bastah..”
Isinuot ko ang nabili kong necklace para sa kanya nung pumunta kami sa mall, isang guitar pendant ang charm na nakalagay.
“wag na wag mong aalisin toh ha..”
“ah,.. okay.”
“never.”
“never.” Sagot niya sabay ngiti:)
