Inna’s POV
Naglakad lakad muna ako pagkatapos kumain. Naisipan kong pumunta sa garden. I was on my way there, when, nakasalubong ko si Jan. Dali dali akong tumalikod at umalis, ngunit, pagminamalas ka nga naman.. nahabol ako.
“INNA!!!.” Sabi niya patakbong pumunta sa kin. Tanga ba siya!? Sa sobrang lakas ng sigaw, twice nang nabasag ang eardrums ko. >.<
“ano?” sagot ko sa kanya.
“tara, magpractice na tayo.”
“nang ano?”
“edi yung para sa concert ko.^^”
“teka, did I say I would do it? Di pa kaya ako sumagot.”
Dali dali niyang kinuha ang phone niya at may pinatunog. It was me saying yes, when he told me to. Tapos narinig ko rin ang pagsabi ko nung.. DADDY. .>.< kainis talaga toh, pati yun.. NIRECORD!?
“hoy! Nirecord mo pa!. ERASE IT! ERASE IT!” sabi ko sa kanya, habang sinusubukan kong agawin ang phone niya.
“ayoko nga. REMEMBRANCE KO TOH EH. Diba.. Mommy?”
“gago ka talaga!” sa sobrang galit ko. Umalis na lang ako. Pero pinigilan niya ako.
“teka. Inna. Magprapractice tayo diba!? Sabi mo.. “FINE!” diba!? Tara.. practice na tayo!”
“eh diba may klase tayo?”
“don’t worry. Sinabihan ko na si kuya na magpadala ng excuse letter sa teachers natin. Kaya.. DALI NA!” he grabbed me and we both went back home. Pagbukas na pagbukas, si Jin ang nakita ko.
“JIN!.. come here..^^” sabi niya sa kamukha niyang aso.
“ilayo mo nga sakin yan. Sa sobrang close niyo, magkamukha na kayo.”
“oi, teka nga. Magkamukha rin kaya kayong dalawa. Anak mo rin kaya toh no.”
“HOY! GUNGGUNG! Hindi ako aso! And most of all, never tayong magiging together!”
“aray. Sakit nun Inna. Ano ka ba. To say such words that we both know are lies. Masakit.”
“asa ka! Anong lies ka diyan.. TRUTH YUN! TRUTH!”
“INNA! ANG SAKIT!” bigla siyang napaupo sa sahig. Teka ano bang problema nito. Biglang tumahimik ang buong bahay. Ni inggay sa labas, di mo marinig. Nag-alala na ako kung ano ang nangyari.
“hoy, anong problema mo diyan!? Bumangon ka nga!” sabi ko sa kanya sabay, sipa ng mahina lang naman. I noticed na.. di talaga siya kumikibo. “jan!? JAN!” ginalaw ko niyasiya ng ginalaw.. sa sbornag takot ko, lalabas na sana ako para makahingi ng tulong. Pero bigla niya akong hinawakan sa kamay. “JAN?”
“gotcha. ^^” the whole time nagjoke lang pala siya. AHH!. I just stormed out of there. Pumunta na lang ako sa kwarto and then locked myself in. SWEAR! Kinalibutan talaga ako sa takot. What’s wrong with that guy, anong akala niya? People are his toys? Na pwede niya paglaruan.. ANYTIME!? Galit na galit na talaga ako.
