Mysterious Soulmate

Chapter 34 (under construction)

A.N. sorry po sa mga errors...
E.N. Sorry po ngayon lang ako nakakapag-edit.. Anyways, enjoy! ;)

Angelie's POV

"Ummm..."

"Tulong!!! Tulong! Bitiwan mo ko!!! Hayop ka nakakadiri ka..."

"Sige na!!! Isa lang!!!"

"Ayoko nakakadiri ka bitawan mo ko!!!"

"Ang bango bango mo hahaha!"

"Baliw ka na!!!"

"Ummm..."

Nagising ako sa malamig na hanging dumapo sa mukha ko...

Di ko namalayang napaluha na pala ako... grabe yung bangungot na nangyari kagabi! Ayoko nang maalala pa. Napaka baboy ni JC kadiri siya!

Ang sama ng pakiramdam ko ngayon.

Napa upo ako sa kama habang pinipigilang alalahanin ang lahat...

Nakapikit ako, pinipilit ko talaga pero di ko mapigilang maalala!!!

AYOKO NA!!!

Hanggang sa humangin na naman ng malakas...

Teka nasaan ba 'ko? Bakit ba ang lamig lamig dito?

Ang bango ng mga pine trees na nakapaligid sa isang malaking kwarto.

The room was made of glass, makikita mo ang buong paligid mo punong puno ng malalaking pine trees at grabe ang lamig talaga...

Hanggang sa makita ko ang bukas na pinto ng terrace. I'd better close it na pumapasok ang hangin...

Lumapit na ko at doon nakita ko si Stanly, nakatingin sa malayo... tulala. Anong trip neto? Napag isip-isip ko... siya pala ang nagligtas sakin kagabi. Grabe sobrang thank you talaga.

Lumapit ako kay Stanly. At niyakap ko siya habang nakatalikod siya.

Nagulat siya at unti-unting lumingon sakin.

"You're awake."

Di ko siya pinapansin, nakapikit lang ako habang yakap siya. Ang sarap ng ganito...

"Tell me Anj? Do you need something? Nagugutom ka ba? Sorry di ako nakapagluto ng breakfast nawala sa isip ko.

"No... I just want this moment to get longer."

Niyakap niya na rin ako. Naririnig ko ang tibok ng puso niya, at alam kong para sa 'kin yun.

Para akong nasa langit ngayon, from that nightmare, you truly are my light and shinning armor.

Nakatulog pala ulit ako habang yakap siya, nagising nalang ako nasa bed ulit at may bimpo sa ulo pero di ko madilat ang mga mata ko.

"Ummm, Stanly?" I whispered.

"Yes?"

Nararamdaman kong nakaupo lang siya sa tabi ko.

"Take a rest you have fever."

"Stanly?" I whispered again.

"Yup?"

Pinilit kong dumilat kahit mahirap...

"Thanks for everything." I gave a smile.

"Neh, forget about that it's fun to make you happy anyway..."

"I'm sorry for everything."

"No. its alright, I'll cook you some ramen wait up and just rest." He kissed me on my forehead and left the room.