Fırtınaya Dönüşen Yaprak

21.Bölüm ✣ "Fırtına Kadar..."

Bütün bu gecikmeler için çok üzgünüm. Fakat LYS gibi bir dönemde çok az neredeyse hiç sayıda kitap okurken yazmayı sürdürebilmek, çok zor. Ve uzun aralıklarla yazabiliyorken başına oturduğumda bir anda devam edebilmek zor oluyor. Nasıl siz eski bölümleri hatırlamakta zorlanıyorsanız ben de kelimeleri bulmakta zorlanıyorum. Sadece bu konuda anlayış ve sabrınıza ihtiyacım var. Kitabımı seviyor ve okumak istiyorsanız ben eklemeye devam ediyorum gördüğünüz üzere. Bitti diyene kadar da bitirmeyeceğim. Bölümler gelecek. Yorumlarınızı bekliyorum. Hepinizi çok sevdiğimi sakın unutmayın! Multimedyadaki çalışmayı yapan okuruma teşekkür ederim! Siz de çalışmalarınızı gönderebilirsiniz! <3

Not: En son bölümde IRMAK MOTOR KULLANMAYI ÖĞRENİRKEN AYAZ'IN DEDİĞİNDEN ÇIKIP SERT BİR VİRAJ ALIYORDU VE MOTORUN KONTROLÜNÜ KAYBEDİYORDU.

Playlist: Iggy Azalea – Team

Ariana Grande – Dangerous Woman

Direksiyon titreyerek ellerimin altından kayıp giderken görüşüm bulanıklaştı ve tüm kontrolü kaybettim. Motor yana doğru düşüyordu, tekleyerek. Motordan aşağıya düşüyordum. Bacaklarımı o anın korkusuyla serbest bırakmıştım ve motoru kavrayacak gücüm yoktu.

Kalçam motorun oturağından kaymıştı ve tam bu anda Ayaz'ın aşağıya düşen bedenimi kavradığını ve kolunu belime sararak beni motorun üzerine çektiğini hissettim. İlk yaptığı şey bana uzanmak ve beni tutmak olmuştu. Kolu düşmemi engellemişti. Beni yakaladıktan sonra motorun eğildiği yönün tersindeki direksiyon kolunu yakaladı ve o yöne doğru çekti. Direksiyonun teklemesi onun ne yaptığını bilen, çevik ve güçlü elleri altında yavaşlamıştı. Göğsünden gelen o sert hırıltıyı duydum fakat benim tek yapabildiğim bedenimin içine girdiği şok etkisiyle kollarının arasında donakalmak ve bizi nasıl kurtardığını izlemekti. O kadar korkmuştum ki titreyemiyordum bile.

Ayaz öne doğru eğildiğinde yüzünün aldığı hali görebildim.

Odaklı. Öfkeli. Gergin. Fakat kontrollü. Bütün bunlara rağmen soğukkanlı ve sakin.

Beni kollarının arasına aldığında kavradığı direksiyonu çekti ve motorun dengesini yeniden sağladı. Motor ani değişimle şiddetli bir şekilde sallandı ve başımı yana çevirerek Ayaz'ın boynuna saklandım. Motorun tekerleri Ayaz bir anda fren koluna asıldığında yüksek bir ses çıkartarak asfaltta kaydılar ve motor yavaşlayarak patinaj yaparken ayağını yere indirdi. Güçlü bacağıyla kavradı ve altımızdan kaymasını engelledi. Motoru bir anda bedenini benim üzerime bir kalkan gibi kapatarak yavaşlattı.

Tekerleklerin altından akan yolun daha da netleştiğini görebiliyordum ama yavaş yavaş benim görüşüm bulanıklaşmaya başlıyordu.

Ayaz bedenini bedenimin üzerine kapatarak bir süre bu yavaş hızda gitmeyi sürdürdü. Motorun az önceki sendeleyişleri, dengesini kaybedişi tamamen uzaklaşmış gibiydi. Tekleyen gaz sakindi, her şey normalleşmişti.

Gözlerimi motorun direksiyonunun üzerindeki ellerine diktim. Parmakları direksiyonun uçlarını öyle sıkı kavramıştı ki... Görüşümün dağılmasına rağmen damarlarının nasıl belirginleştiğini, kaslarının nasıl gerildiğini görebiliyordum. Çok öfkeli olmalıydı. Bunu, sırtımda her saniye sıklıkları ve şiddetleri biraz daha artan, enseme ölüm soğukluğunda acı bir soğuk üfleyen nefes alışlarından, göğsünün tehditkar inip kalkışlarından anlayabiliyordum.

Birkaç saniye içinde motoru durduracağını düşünüyordum. Böyle sanıyordum. Fakat sandığım gibi olmadı. Motor durmak yerine, daha da hızlanmaya başladı.