LIFE WITH HIM <3

forty nine

**guys, pakiramdam ko ang haba na niya. hehe. kung mahaba na po please tell me ah. nageenjoy kasi ako sa flow ng story so nadadala lang po. pero siguro hindi ito lalagpas sa 70 chaps. maiiksi kasi mga UD ko kaya humahaba. sorry :( pero thanks po kasi binabasa niyo parin siya hanggang ngayon. SALAMAT NG SOBRA! please continue in supporting this story and please do comment your insights, negative reaction or whatsooever. hindi po ako masungit, minsan lang. hehe joke. ayun, mas maganda ng honest ang mga tao kesa sa plastic diba? haha. sa mga silent readers kungg meron man. *i know meron and a few of them keeps on bugging me sa FB* please comment naman. hehe. wag madamot. kahit na wala ng vote comment nalang. happy na si author dun. :D ayun lng! TNX ULIT!**

nandito ako sa bahay namin ngayon. Mukhang wala si papa kasi tunog lang ng t.v ang naririnig ko na ang palabas ay dragon ball. Walang kamatayang dragon ball! Pero inpeyrness fan ako niyan. sinubaybayan ko yan hanggang sa pagkamatay ni majinboo. Well after nun nahilig na ko sa pokemon. Isip lalaki din ako minsan ee.

Pumasok ako ng bahay and saw kuya athan at the living room. Omaygash i missed him soo much. It feels like years nung huli naming pagkikita.

"oh! My dearest little sister is here!" napatayo si kuya at tumakbo papunta kung nasan ako at niyakap ako ng sobrang higpit. Binuhat niya pa nga ako tapos inikot ikot. Medyo nahilo nga ako eh, pero tolerable naman. "namiss kita! Buti naman at naisipan mong bumisita!"

"miss you too kuya! Sobraa!" napayakap ako sa kapatid ko. Grabe, ewan parang pinagkait sakin kapatid ko. Hahaha.

"himala at nandito ka, this calls for a celebration!" bumitaw kami sa isat isa. Napangiti ako ng sobrang laki coz i know what he's up to.

Nandito kami ngayon sa mall para maggrocery, maarte kasi yan, ayaw sa palengke. Mas safe daw kapag sa mismong mall. Daming alam psh. Haha. Andami niyang pinagkukuha and tama ang suspetya ko. Balak niyang magpapiyesta para sa buong barangay.

"kuya? papakainin mo ba buong pilipinas? Andami mo kasing pinagdadampot eh, baka ako pagbayarin mo niyan nako wala akong pera." biro ko sa kanya.

"tss. May pera ako noh! Nagttrabaho na ko remember?! Kaw talaga, kelan ba kita pinagastos eh napaka spoiled mo sakin." then he playfully nudged me.

"oo na ako na spoiled! Alam ko namang mahal na mahal mo ko eh." buti ka pa kuya, mahal mo ko. Yung taong mahal ko hindi ako mahal eh.

"tska, minsan nalang kitang makasama since nung kinasal ka. Hay nako! Bakit di nga pala kayo madalas magpunta sa bahay ni lex?" medyo napatingin ako sa malayo. Hays, pano ko ba ieexplain sakanya.

"kuya, alam mo namang busy kami parehas. 3rd year na remember?" i lied casually.

"sabagay. Hmm."

"anyway kuya! Kamusta ka naman? Bakit hindi mo na ko kinkwentuhan ng nangyayari sa buhay mo?"

"eh kasi busy ang napakaganda kong kapatid! Eto buhay pa naman ang kuya mo, humihinga pa at tumitibok parin ang puso."

"ay hinde! Hinde ka buhay! Kaya nga nasa harap kita ee, kainis lang ee, hahaha, di nga kuya? Ano na nangyayari sayo?"

"well, ayun nga, may trabaho akong nakuha and maganda naman yung pagpapasahod sakin. Medyo busy pero i can still manage. Galing nga ng tsamba mo sa pagpunta eh, wala kaming pasok ngayon."

"wow! Ikaw na talaga may trabaho. Sabagay ako din naman nagttrabaho, pero balak ko na huminto. Kapagod eh. "

"nako! Wag ka na magtrabaho, nakakapagod lang yan kasi nagaaral ka. Focus lang dapat sa pagaaral. "

"hahaha, tama! Ay alam mo ba kuya, nagkita kami ni ate cams" then parang natahimik si kuya.

"yeah, nabanggit nya nga sakin." ahh..