Twisted Fates

Chapter 16

Chapter 16

Jam's POV

*Monday, October 28. 3 days after fieldtrip.

May pasok na. Desidido na ako. Mula ngayong araw na to. Mag momove on na talaga ako. Naaawa na din ako sa sarili ko eh. Kung wala naman talaga akong pag asa kay James, mas mabuting i let go ko na sya. Pero sana kahit yung friendship lang namin, kahit yun nalang ang maibalik.

I know hindi madali. Pero alam ko, kakayanin ko to. Im strong enough. ;)

TODAY, I WILL BE HAPPY.

Naglalakad ako palabas ng classroom, uwian na kasi. Ng may biglang tumawag sakin.

"JM! Wait lang." si Bianca. Tumatakbo pa sya palapit sa akin.

Kung sinuswerte ka nga naman! Nakita ko pa si Bianca. Tss. So much for my plan to move on and be happy -___- pag nakikita ko kasi si Bianca parang ayoko na ulit isuko si James eh.

Pero hinde! dapat ko na tong ayusin. Kailangan ko na tanggapin na sila ni James ang para sa isat isa. At ako ang bestfriend na dapat eh masaya para sa kanila.

Friends din naman kami ni Bianca dati eh. Ewan ba bat nagkalabo labo ng ganito ang sitwasyon. I guess sadyang madami na talagang nadamay sa gulo namin ni James.

Hinarap ko naman sya with my friendliest smile.

Okay okay. Plastic na kung plastic. Atleast Im trying to be civil diba? Siguro, in time, magiging okay din kami ni Bainca. Afterall, time heals all wounds di ba? Di ba?

Right. Thats the spirit Jam!

"Bakit?" I said. With a friendly tone

May inabot naman sya sakin na isang envelope.

"This coming Wednesday. Please come okay? Ill expect you there."

Oo nga pala! Birthday nya sa October 30!

Tinanggap ko naman yung envelope.

Lagi kami nagaattend ng birthday ni Bianca dati, syempre kasama ko si James. Mayaman kasi yang si Bianca eh. Every year may party. Bongga nya no?

Ano pupunta ba ako? Hmm

"Sige. Sure."

Magpapakabait na nga ako diba? :) kaya pupunta na ako.

"Okay. Sabi mo yan ha? Aasahan kita."

Nginitian ko nalang sya nun at umalis na ako.

Ako lang ba, o talagang bumait si Bianca ngayon?

Mabait naman sya actually. Siguro bitter lang talaga ako sakanya noon? Or kung nakapagpakita man sya ng hindi magandang ugali towards sakin, siguro kasi mahal nya talaga si James? Ewan ko. Nasstress ako!

*Wednesday. Bianca's Party.

Kasama ko si Mitch na nagpunta sa party. Sinalubong kami ng yaya nila Bianca. Wow. Ang sosyal ng party nya, to think na next year pa ang debut nya. Kamusta naman yun?

Naka black and pink cocktail dress ako. Oh yes, Im feeling sexy and free. Weeeeeeh. Hahahaha. baliw eh. Eto ba epekto ng pagmo-move on?

Pagpasok namin, yung videoke agad ang narinig namin. Ganda nga nung song eh. Id Lie by Taylor Swift. It used to be my favorite song, wala eh. Medyo relate kasi ako.

"JM. You came!" si Bianca yan, palapit sya samin. Sobrang ngiti pa nya. Parang tuwang tuwa talaga sya na nakarating kami. Bineso pa nga nya ako. Weird.

"Uh. Yeah, Hi." bati ko sakanya. Awkward.

"Oi JM, kanta ka naman. Dali!" -Karen. At ako agad ang nakita nitong si Karen? Grabe. Kanta daw?!

"Oo nga Jam, tagal ka na namin hindi naririnig oh." -Mitch

Abat, tong si Mitch nakaupo na dun sa harap ng videoke at nghahanap ng kanta. Wow ah. Tong babaeng to talaga.

"JM. Kanta ka daw. Please? For me?" Bianca said with her very pacute voice. Wow. Tama ba ang dinig ko? Please daw? Ano ba yan. Ipapahiya ko ba sya? Eh birthday nya. Please daw eh. Ano kakanta ba ako? Hmm.

"Ano. S-sige na nga. Isa lang ha?"

Eh kanta daw eh, pagbigyan.

(Song: Invisible by Taylor Swift)

♬ She can't see the way your eyes

Can light up when you smile

She'll never notice how you stop and stare

Whenever she walks by

And you cant see me wanting you the way you want her

But you are everything to me ♬

Its a sad song. I know birthday to, pero LSS talaga ako sa kanta na to. It tells my story.

James, if only you knew, you are everything to me.

♬ I just wanna look in your eyes

And make you realize ♬

Ramdam ko ang tingin ng lahat ng tao sakin. Lalo na si James. Bago ko kantahin ang last part, tinitigan ko sya. Para sayo to James. You dont know how badly I wanted to tell you how much I love you .. This is the last time.

♬ I just wanna show you

She dont even know you

Baby let me love you like I want to

You just see right through me

But if you only knew me

We could be a beautiful miracle, unbelievable

Instead of just invisible ♬

Masakit nanaman.

♬ She cant see the way your eyes

Can light up when you smile ♬

"Woooh! Isa pa!" palakpakan silang lahat

"Galeng JM."

"Thank you." nagbow ako at bumaba sa mini stage. Maiiyak nanaman ata ako.

"Thanks JM." sinalubong ako ni Bianca. "Guys. Heto na ata ang pinaka masayang birthday ko ever."

Hinila naman ni Bianca si James na papunta sa mini stage.

Pakiramdam ko magbabagsakan na naman ang mga luha ko kaya tumakbo na ako palabas. Nagpunta ako sa may garden area ng bahay nila Bianca. Maganda ang pagka landscape nun. Malamig ang hangin. Pero maganda ang mga flowers, kaya okay lang malamigan. After ilang minutes, nakarinig ako ng hiyawan sa loob. Ano kayang nangyayari don? Siguro ina-announce na sila na officialy? I dont know. Lumabas ako eh.

"Jam! Bakit ka umalis?" Mitch

Hinarap ko naman sya. "Wala lang." then I flashed my fakest smile ever.

"Narinig mo ba yung announcement ni Bianca? Na ika--"

I cut her off. Ayoko na marinig eh. Baka mas masakit.

"Mitch, please. Wag mo na sakin sabihin. *Sob*"

Naawa na ata si Mitch sakin eh. Naaawa na din ako sa sarili ko. Do I deserve all this? What have I done wrong to be punished like this?

"Tara na, uwi na tayo?" Mitch

I dont know how I got home. I dozed off along the way. Sana nga di nalang ako nagising. Because reality hurts. So Bad.

-- Infinity °° --