Desperation 8

1.3K 53 24
                                    

G's Point of View:

"You are so cute I could marry you right now."

Oh shit. I did not say that out loud... did I? Nervously, I took up the strength to look at him and he surely looked shocked.

"Those shirts are nice," sabi ko nalang upang maalis ang nakakailang na atmosphere. "Let's go to the counter and pay na?"

"Sure! I mean, just stay here. I'll pay for them."

Hindi na siya naghintay ng isasagot ko, mabilis niyang tinungo ang counter at nagbayad. Wala namang ibang nakapila lalo na't isang oras nalang magsasara na ang mall.

Naalis totally ang pagkailang niya sa'kin dahil sa nasabi ko kanina nang pilitin ko siyang dumaan sa ibang clothing store. Hindi siya pumayag dahil kailangan niya na rawng makabalik sa hotel.

"You know what, you can just leave me here. I know how to go back to the hotel on my own."

"Huh? Says the girl who cannot go on a trip without her nanny-"

"Stop saying that like as if it's a bad thing."

"It is a bad thing, G."

"No! Oo hindi siya normal, but it's not a crime. Hindi ko naman kasalanan na iba 'yong upbringing sa'kin ng parents ko," paliwanag ko pa.

"Point well-stated but I say, it is still bad for someone your age. You have to be responsible and independent. You can rely on someone all the time."

"You should probably go and tell my parents that," I said bitterly and before he could say anything else, pumasok na ako sa isang local clothing brand na gustong-gusto ko.

"Bagay ba sa'kin?" pang-tatlumpong beses na tanong ko sa kanya. Naiirita na nga ako sa kanya eh. Lagi lang kasing tango ang tugon niya. Aside sa gusto kong makarinig ng compliment galing sa kanya, I wanted him to stop ruining my mood.

What ruins G's mood? Minamadali ako sa pagsa-shopping.

He's been relentlessly like that for the past few minutes since he got a call from his fellow officers. Humanda ang mga 'yon sa'kin pagbalik ko.

"G. It's almost nine." There he goes again. "Let me have those," sabi niya sabay kuha mula sa'kin ang mga napili kong tops at dresses. "I will pay for them now."

"I am not yet done!" reklamo kong nagpahinto sa kanya sa paglalakad papuntang counter.

"Please? Just buy everything that fits you here. Lahat naman bagay sa'yo."

"No. You are only saying that para makaalis na tayo," sagot ko. Pinaramdam ko talaga sa kanyang hindi ako natutuwa.

"Hey," he exclaimed after walking back towards me. "You already have plenty of stuff for the week of our stay here."

"So?"

"Come on. Stop being a brat. Shopping isn't part of the plan as to why we're here. You know that."

"Fine," asar na sambit ko. "Pay for them. I will just wait here."

Naupo ako sa bench, nakabusangot. Hindi ko siya tiningnan dahil maiinis lang ako. Much to my surprise, bigla niya nalang akong nilapitan. May dala siyang maxi dress na may tropical print, perfect for the beach.

"This one's perfect on you," he told me, wearing a smile that pleaded to make peace.

"Duh," pagtataray ko. "Everything's perfect on me," dugtong kong nagpalapad ng ngiti niya.

"Okay. Ten more minutes?" wika niyang nagpatuwa sa'kin ng sobra. With my happy spirit, namili ulit ako ng mga damit.

"A little help here," reklamo ko dahil sa inasta niya. Binigay niya sa'kin lahat ng shopping bags. They're a little heavy. Kahit manageable, nahihirapan parin talaga ako. At ang mas nakakainis, kausap niya si Myra sa phone!

Desperately In Love°[KathNiel] ✓COMPLETEWhere stories live. Discover now