Sakit ng Kahapon

Alas dos na ng hapon pero 'di pa rin magawang bumangon ni Ginny sa kama. Kanina pa siya gising, sinisikap niyang matulog ulit pero kahit anong gawin niya ay 'di talaga siya dalawin ng antok. Wala na siyang mailuha, pero bakit ganoon? Nararamdaman niya pa rin ang sakit? Nararamdaman niyang mahapdi pa rin ang sugat mula sa kanyang puso dahil sa nangyari isang linggo na ang nakakaraan. Naiisip niya, buti pa sana kung nasugatan ka ng pisikal, baka puwede pang uminom ng anestisya. Pero ang sakit na katulad nito? Kakaiba. Nakakabaliw. Para kang unti- unting pinapatay, pero nagagawa mo pa rin magising at makita ang sikat ng araw kinabukasan.

Hindi tayo para sa isa't isa

'Yan ang mga salitang binitawan sa kanya ni Lorenz. Alas kwatro ng hapon iyon, sa may likod ng isang bakanteng bahay, kung saan sila madalas na nagkikita kahit ala una na ng umaga. Nagagawa niyang tumakas mula sa bahay nila habang tulog ang lahat at kahit madilim at nakakatakot ang paligid, sinisikap niyang pumunta sa tagpuan nila. Halos araw araw niya iyong ginagawa sa loob ng mahigit apat na buwan. Hindi sila pwedeng magkita sa araw dahil bawal. Magagalit ang kanyang Lola na pinagbawalan siyang magka boyfriend hanggang sa makapagtapos siya ng pagaaral. Seventeen years old pa lang siya at nasa unang taon sa pagko- kolehiyo sa kursong nursing. Nasa abroad ang kanyang Ina at ang kanyang Ama naman ay matagal na silang iniwan. Meron siyang dalawang nakakatandang ate pero nagsipag-asawa na ito. Kaya naman sobrang higpit sa kanya ng kanyang Lola Malyn dahil natatakot itong baka magaya ito sa dalawa. Pero sinaway niya ang kagustuhan nito. Napaniwala niya ang kanyang Lola na wala siyang boyfriend. Nagawa niyang itago ang relasyon sa loob ng apat na buwan, isang relasyon na akala niya ay magtatagal.

Nakilala niya si Lorenz sa isang party, at mula noon ay nagsimula na ang kanilang mapusok na pag-iibigan. Si Lorenz ang una niyang naging boyfriend at eto rin ang nakakuha ng kanyang pagka-birhen. Nangyari iyon sa isang bakanteng bahay kung saan sila nagtagpo. Iilang beses nangyari, sa halos araw araw nilang ginagawa.

'Wag kang mag alala, dahan dahanin ko, wala kang mararamdaman.

Bulong nito sa kanya habang nararamdaman niya sa pagitan ng dalawa niyang hita ang pagkalalake nito. Ipinasok ito sa kanya dahan dahan pero muntikan pa rin siyang sumigaw sa sakit.

Ibuka mo pa

Nang mga panahong iyon ay tila siya alipin nito. Sunund sunuran sa mga sinabi nito. Ni hindi siya makahindi sa kung anuman ang gusto nito kahit nakakasakit na physically and emotionally. Nagagawa niyang lahat iyon dahil mahal niya ito, pero hindi niya alam kung pagmamahal ba ang nadadama nito para sa kanya.

Ano bang nagawa ko? Binigay ko naman lahat ah. sabi niya nang makipag-break na ito sa kanya. Umaalingawngaw ang boses niya sa tahimik na gabi na tanging ang kahol lamang ng aso ang maririnig.

Alam ko, binigay mo lahat pero hindi sapat eh. tugon nito sa kanya.

Saan? Saan ako nagkulang, sabihin mo. Gagawin ko ang lahat bumalik ka lang. May kailangan ba akong baguhin?

Nagawa niyang magpakababa para lang dito pero hindi pinansin nito ang kanyang pagsusumamo.

'Wag mong gawin yan, 'wag mong ibaba ang sarili mo.

Meron bang iba? Umiling lamang ito.

'Di na naman mapigilan ni Ginny ang umiyak. Wala naman palang iba eh. Eh ano ang pagkakamali ko? tanong niya sa sarili. Binigay ko naman ang lahat. Patuloy pa din ang pagtitig ni Ginny sa kisame. Maya maya lang ay kumatok na ang kanyang Lola Malyn at saka ito pumasok sa may loob ng kwarto.

"'Di ka ba papasok?" tanong nito na may pagaalala sa tinig. "May sakit ka ba?" Lumapit ito sa kanya at kinapa ang kanyang noo. "Iha, medyo mainit ka."

"La, wala po ito. Okay lang ako."

"Anong problema? Ba't di mo sabihin sa akin?" 'Di nakasagot si Ginny. Alam niyang magagalit lang ang kanyang Lola 'pag nagkataon. Hindi na nito pwedeng malaman pa. Wala lang ding mangyayari. Lalo pang lalala.

"Bukas po papasok na ako. Masama lang po kasi ang pakiramdam ko."

"O siya aral ka kasi nang aral. Teka at kukuha ako ng makakain mo ha. D'yan ka lang." anito. Hindi naramdaman ni Ginny na mainit siya dala ng lagnat, ang tanging nararandaman niya lang ang sakit na nararandaman niya mula sa sakit ng kahapon.

"Oo nga pala Ginny, alam mo ba na uuwi na ang Mama mo susunod na buwan?-" Walang narinig na tugon si Lola Malyn. Nadatnan niya na lamang na tulog na pala ang apo sa kama nito.