Sakit ng Kahapon

Chapter Seven: Sa Ilalim ng mga Bituin

     "So ano pala ang agenda natin ngayon?" nakangiting tanong ni Ginny kay Jordan habang kumakain sila sa buffet style breakfast na sine-serve ng resort. Alas siete pa lang ng umaga at katatapos lang nilang maghilamos. Pinoy na pinoy ang almusal na nakahain sa buffet table, nandiyan ang sinangag, nilagang itlog, tocino, longganisa, tuyo, kamatis at meron ding taho.

     "Pupunta tayo ngayon sa Cagbalete Island, ano game ka pa ba?" nangaasar na tugon ni Jordan saka inisang lagok ang isang tasa ng taho. "Mag-checkout na tayo pagkatapos natin mag almusal."

     "Wow, talaga? Excited na ako! Sa totoo lang hindi pa talaga ako nakakalabas ng Cavite sa buong buhay ko. I mean okay, except 'pag ihahatid namin si Mama sa airport. Pero bukod doon ay mamamasyal lang kaming mag-anak sa may mall pero iyon na 'yon. First time ko atang na-excite nang ganito. Salamat ha, hayaan mo hindi naman ako magiging pabigat sa'yo," tugon ni Ginny.

     "Naku, nandito na naman si Drama Queen, teka lang wala akong dalang panyo ngayon."

     "Naman eh, oo na corny na kung corny. Pero imagin-in mo na lang kung wala ka, saan na kaya ako pupulutin ngayon? Malamang sa kangkungan." 

     "'Wag mo naman masyadong maliitin ang sarili mo."

     "Nagsasabi lang ako ng totoo. Teka bakit hindi naman pala ikaw ang magkuwento ng buhay mo? Lagi na lang problema ng buhay ko ang pinaguusapan natin dito."

     "There's nothing to tell-"

      "Asus, sinungaling! Alam mo kung ano ang nakikita ko sa'yo? Nakikita ko na marami kang ambisyon sa buhay, ikaw ata yung tipo ng tao na planado ang bawat hakbang. Matalino ka at maingat sa mga desisyon na ginagawa mo, sa tingin ko ay malayo pa ang mararating mo."

     "Alam mo ikaw ang unang babaeng nagsabi sa akin niyan. Lahat ata ng babaeng nakakasalamuha ko dati puro kaguwapuhan ko lang ang napapansin." Natawa nang malakas si Ginny. "May nakakatawa ba? Na-miss out mo yung point na 'yon eh. I have to mention it."

     Umikot ang mga mata ni Ginny saka nagsalita. "Okay fine, guwapo ka na. Eh ano naman ngayon? Hindi na ako nadadala sa kaguwapuhan, alam mo naman ang nangyari sa akin. Nabola na rin ako ng guwapo."

     "Ginny, hindi lahat ng guwapo ay manloloko, syempre isa na ako doon." sabi ni Jordan sabay tumawa ito na tila ba nakakaloko. 

     Pagkatapos kumain ng dalawa ay dumiretso na sila sa kwarto para mag-ayos ng gamit. Pero bago pa sila nag-checkout sa resort ay naisipan nilang maglakad lakad sa malawak na hardin ng resort. Tumagal sila ng ilang minuto hanggang sa makarating sila sa isang gacebo, doon ay umupo ang dalawa at tinanaw ang bundok Banahaw. "Buti suportado ka ng mga magulang mo sa pagiging isang travel writer ano?"

     "Ginny, wala na akong mga magulang. Namatay sila sa isang aksidente, bumangga ang sinasakyan nila sa isang rumaragasang trak. I was only seven years old at that time," nakayukong sagot ni Jordan. 

     "I'm sorry." ang tanging nasabi ni Ginny.

     "Ever since ay tumira na ako sa bahay ng Lolo at Lola ko, pero kahit kailan ay hindi kami naging malapit sa isa't isa. Siguro dahil pareho silang masyadong abala kahit matatanda na sa negosyo ng pamilya. Para ngang telenobela eh, kahit pareho nang patay ang mga magulang ko ay galit na galit pa rin sila dahil napangasawa ng unico hija nila si Daddy. Wala silang ibang inisip kung hindi pera, kesyo daw ang habol lang ng Daddy kay Mommy ay pera. Sa palagay ko naman, pareho nang patay ang mga magulang ko, bakit hindi pa nila patahimikin ang matagal nang wala? Kaya naiinggit ako kung paano mo kausapin ang Lola mo kagabi, halatang sobrang malapit kayo sa isa't isa."

     "Kamukha mo ba ang Daddy mo?"

     Tumango si Jordan. "Oo, kamukhang kamukha ko si Daddy. Naiisip ko na baka isa ito sa mga rason kung bakit nila ako kinasusuklaman. Pagtungtong ko sa kolehiyo ay nagtrabaho na ako, ayokong iasa sa kanila ang buhay ko. Pinasok ko ang pagiging waiter, janitor, mekaniko, you name it. Mula noon ay hindi ako tumanggap ng kahit na ano mula sa kanila."