Sakit ng Kahapon

Chapter Eleven: Dapithapon

     Hindi komportable si Ginny sa ideyang pag-iwan niya kay Lola Malyn para sumama kay Jordan sa Nueva Ecija, pero isang araw dumating ang ate Nina dala dala ang tatlong taong gulang na anak nito na si Gigi. Magang maga ang mga mata nito sa kakaiyak, para bang ilang gabi na ito hindi nakakatulog. Kahabag-habag ang hitsura nito. Limang taon ang agwat nila, at si Nina ang panggitna sa magkakapatid, na matapos makapagtapos ng kursong HRM ay nag desisyong mag-asawa. Hindi na nito nagamit ang napag-aralan, dahil nakipag-live in na ito agad sa nobyo. Matagal na nitong nobyo si Edward, kaya naman hindi na sila nasurpresa sa mga desisyon nito, pero nanatiling dismayadao ang kanilang Ina. Matapos ang pagka-dismaya nito sa panganay na anak na Maria, na siyang nakatapos ng kursong Education, heto naman at sumunod ang pangalawa. 

     "Ate Nina, anong nangyari sa'yo? Bakit bigla kang nabisita? At bakit may dala kang malaking bag?" tanong ni Ginny na agad inalalayan ang kanyang ate. Si Malyn na nagluluto ng tanghalian nang araw na iyon ay tumungo rin sa sala nang marinig ang pagdating ni Nina. Inabutan nito agad ng isang basong tubig ang mag-ina. 

     "Nakipaghiwalay na ako kay Edward," umiiyak na nagsumbong ito. "Hindi ko na kaya, nahuli ko siyang nambababae!" 

     "'Yan na nga ba ang sinasabi ko sa lalakeng 'yon eh! Hindi ba mag-kasintahan pa lang kayo ay nahuhuli mo na siyang may iba? Hindi ka pa natuto noon!" galit na sermon ni Lola Malyn. 

     "Lola, hindi na po importante ang noon," saway ni Ginny. "Ate Nina, hindi niyo na ba talaga maaayos?"

     "Ilang beses niya na itong inulit, kaya tama na, nagdesisyon na akong itigil na. Bata pa naman ako, kaya ko pa ulit bumangon at magtrabaho sa sarili kong mga paa. Bubuhayin ko si Gigi mag-isa."

     "Anong sabi ni kuya Edward? Alam niya bang nandito ka?" Umiling ito. 

     "Nag-iwan lang ako ng sulat, pero buo na ang desisyon ko. Hindi na ako babalik pa roon." Pinunasan nito ang mga luha at saka itinali ang buhok. "Bukas na bukas din ay maghahanap na ako ng trabaho. 'Wag kang magalala Lola, tutulungan ko na kayo. Humihingi ako ng tawad, dapat dati pa lang ay pinakinggan ko na ang mga payo niyo, sana at hindi na umabot sa ganito."

     "Huwag mo na nga isipin 'yon apo. Tama si Ginny, nakaraan na iyon." Lumapit ang matanda at saka niyakap ang dalawang apo. "Ganoon naman talaga ang buhay, kailangang madapa bago matuto at kung sa unang pagdapa mo, hindi ka pa rin natutuo, ay paulit-ulit kang madadapa. Ang importante ay ang pagpili mong bumangon."

     "Salamat po Lola, at Ginny." 

     "O siya, nagluto ako ng Afritada, halina kayo sa kusina. I-celebrate natin na nandito ka na ulit sa bahay. Oras na para bumangon at magbagong buhay."

     Alas nuwebe pa lang nang umaga ay tumungo na si Jordan kina Ginny, lulan ng isang magarang kotse na siyang pinadala ng hacienda, para sunduin sila papuntang Nueva Ecija.  Pero nagulat ito nang makitang hindi pa bihis si Ginny. "O, di mo ba nakita ang text ko?"

     "Hindi kasi ako kampanteng iwan si Lola," tugon ni Ginny. "Ikaw na lang kaya ang pumunta ng Nueva Ecija? Ayoko namang maging pabigat sa'yo roon." 

     "Pero Ginny, hindi ako papayag, napagkasunduan na natin 'to di ba? Bakit hindi na lang natin isama si Lola Malyn doon?"

     "Jordan, hindi naman na kailangan. Tsaka nandoon ka para mag-training dahil ikaw na ang mangangasiwa ng negosyo niyo. Mas kailangan ako dito ni Lola, dumating pa ang ate ko at kailangan nila ang tulong ko. Medyo malabo.."

     "Ginny, meron ka atang nakakalimutan? Nakalimutan mo na ba na ako ang ama ng magiging anak mo? Hindi lang tayo basta 'mag kasintahan' lang. Ano na lang ang iisipin ng ibang tao kung pahihintulutan kong maging long distance tayo? Tatlong buwan na ang tiyan mo..." paalala ni Jordan at tiningnan lang siya ng masama ni Ginny. Hindi nila napansin ang pagdating ni Lola Malyn sa kanilang likuran.