FRANCEL’S POV
After ko nagtungo kila Pat, sobrang iyak padin ako ng iyak.
Napagpasyahan kong tawagan si Pat.
*Calling Giann ..*
“Oh Francel. Napatawag ka?”
Kagad na sabi ni Giann.
“Giann. Kelangan ko ng kasama ngayon. Kelangan ko ng karamay.”
I said between my sobs.
“Wait for me. Nasaan ka ba?”
“Park.”
He ended the call.
Not so long after, nakita ko si Giann.
Nagmadali siyang lumapit sakin.
“Okay ka lang? Bakit ka umiiyak?”
Tanong niya habang pinupunasan ang bawat luhang umaagos sa mukha ko.
Napayakap nalang ako.
Niyakap niya din ako pabalik.
Silence. Iyak ko lang ang tanging naririnig.
Hinahaplos lang naman ni Giann ang likod ko.
With him, in his embrace, parang nababawasan ang bigat na dinarama ko.
And after ng aking pag-iyak, i turned to him.
“Kinausap ko si Pat kanina.”
Sabi ko.
“Ano? Nagpasampalan? Sabunutan? Mara Clara ba ang peg niyo?”
Sunod sunod na tanong ni Giann.
Bahagya akong napatawa sa sinabi niyang ‘Mara Clara ba ang peg niyo?’
Ang bakla sa pandinig ko eh. Hahahaha.
“Oh ayan. Ngumiti ka din. At hindi lang basta ngiti. Tumawa ka ng konti. Medyo konti lang naman.”
Tuwang tuwang sinambit ni Giann.
“Baliw ka. Kita mong nagdadrama pa ako oh.”
Sabi ko naman.
“Ayy sorry. Sige. Ituloy mo na ang kung ano mang sasabihin mo dapat.”
“Eh kasi nga ganito. Kanina. Nagpunta ako kila Pat. Tinanong ko kung totoo yung sinabi mo sakin.”
“Huh? Wala ka bang trust sakin? Sinabi ko lang naman kasi yun kasi—“
