NAİRA‧✕‧Örümceğin Laneti |3K Serisi 1.kitap|

15 - Asla

Ben asla demiştim değil mi? Asla. Şimdi onun üzerine kocaman bir çarpı işareti koyuyoruz. Aynen öyle. Ben ne desem de bütün oklar beni gösteriyordu. Oraya girebilecek tek kişi bendim ve en güçlü kişi. (Sırıtan emoci) Şimdi benim odamda üçümüz karşılıklı oturuyorduk. Daha doğrusu Sky sol ön çaprazımda Dustin ise sağ ön çaprazımdaydı. Karşı karşıyaydılar. Yan yana gelmekten iyidir onlar için. Durmadan birbirlerini tersliyorlardı.

Neden? Ona bile bir anlam veremiyordum. Tamam, birbirlerinden hoşlanmalarını beklemiyordum fakat birbirlerinden nefret etmelerini de beklemiyordum. Hemen yatağımın dibindeydik. Yatağın ranza kısmına sırtımı dayadım. Eve girmek için ne kadar çaba sarf etmiştim. Sky balkonumdan girmişti. Ben tam iki saat. Ciddiyim. Tam iki saat babamı sakinleştirmeye çalışmıştım. Bir işkenceydi. Son olarak onu yatırdıktan sonra odama çekildim. Dustin geldi ilk önce. Sonra Sky. Tabii o gelince direkt Dustin'in kaşları çatıldı. Ve kulağıma aynen şöyle fısıldadı. "Bu her gece gelir buraya. Sen ben yokken kapa bu pencereleri." Gülmemek için kendimi zor tutmuştum. Bir kere öyle bir şey yaşamıştık.

Tanrım. İyi ki Dustin bilmiyordu bunu. Yoksa onu tutamazdım. Abilik damarları kabarmıştı yine.

Ben hemen üzerime pijamalarımı geçirdikten sonra yanlarına oturdum. "Yine şaşırtıyorsun," dedi Sky üzerimdekileri süzerek. Alnımı kırıştırdım. "Ne?"

Gözleriyle üstümü gösterdi. "Kahverengi değil." Gözlerimi devirdim. Yanlarına çöktüm ve koluna hafifçe vurdum. Evet, bu seferki siyahtı. Ne kadar farklı canım. Dustin boğazını temizledi. Bana döndü. "Uyudu mu?" Babamdan bahsediyordu. Kafamı salladım. Çok uzatmadan konuya daldım. "Yine her zamanki gibi kurban benim." Sky güldü. Dustin sadece gülümsedi. Sonra Sky'a ölümcül bakışlar attı. Aynı şekilde ben de öyle bakınca sesini kesti. "Maalesef bebeğim. Senden başka seçenek yoktu." Dustin de ben de gözlerimizi büyüterek ona baktık. O sadece sırıtıyordu. Şu rahat tavrıyla sırtını duvara vermişti ve bacaklarını ortamıza sermişti. Dustin'e döndüm. Sakin olması için hareketler yaptım.

Elini yumruk yapmıştı ve her an atılmak için hazırda bekliyordu. Tanrım... Her an bir kavga çıksa gayet normal karşılardım. O derece bir ortam vardı. Boğazımı temizledim. "Her neyse, ne yapacağım?" "Cidden bu işte o olmak zorunda mı?" dedi Dustin Sky'ı göstererek. Sky arkasına doğru yaslandı. Gayet rahattı. "Hatırlarsan fikir benimdi dostum. Burada tek lazım olmayan kişi sensin. Bence sen gitmelisin. Ama ben çenemi açıyor muyum?" Dustin hafif ayaklanınca onu yerine geri ittim. "Kapışacaksanız kapı orada. Defolup gider orda yaparsınız ne yapacaksanız," dedim kapıyı göstererek. İkisi de birbirlerine kötü kötü bakarak oturdular. İkisi de küçük erkek çocukları gibiydiler. Tanrım... Bir de tatlıydılar. Ahh! Her neyse.

"Adamı ara. Görüşmek istediğini söyle. Görüştüğünüzde onu seni de ekibe almasına izin ver. Eskiden karate falan yaptığını söylersin. Kendini ona sevdir. Hemen işe alacaktır." Dustin hemen kaşlarını çatarak Sky'a baktı. "Yani git adamın kucağına yat mı diyorsun?"

"Dostum sen götünden mi anlıyorsun?" Dustin ayağa kalktı. "Bana bir daha dostum deme," dedi dişlerini sıkarak. Sky da ayağa kalktı. "Dersem ne olur?" Tanrım... Ne kadar farklıydılar. Biri gülerken diğeri ciddiydi. Biri gıcıkken diğeri güvenilir. Biri eğlenceliyken diğeri korumacı. Hemen ayağa kalktım. "Sanırım daha demin bir şey söylemiştim."

Uzun bir süre kötü kötü birbirlerine baktılar. Daha doğrusu Sky alaycı bir şekilde Dustin ise kötü bir şekilde ona baktı. Oflayarak yerlerine oturdular. Ama yine de birbirlerine kötü kötü bakıyorlardı. Şu an ikisini de parçalamak istiyordum.

"Her neyse, tamamdır. Ben onunla konuşurum." Dustin kaşlarını çatarak bana baktı. "Onun dediğini yapacaksın yani?"
"Daha iyi bir fikrin var mı?" Derin bir nefes verdi. Yüzünü ovdu. "Hem ayrıca öyle kötü bir şey olmayacak. Adam iyi biri. Hemen inanır bana."