When You're Gone

Chapter 17 - Her Smile

AYA

I really enjoy every moment that I've spent with him today. Panandalian nalimutan ko ang lungkot. Pakiramdam ko bumalik ako sa pagiging masayahin ko tulad ng dati na nabubuhay pa si Zee. 2 years din akong tila puro trabaho ang ginagawa halos nakalimutan ko na ang mag saya at ang sarili ko. Pero ano ang meron sa lalaking ito at ganito ka gaan ang pakiramdam ko sa kanya. Bakit laging parang may nagtutulak para mapalapit ako sa kanya. Baka sa isip ko lang yon.

Pero bigla akong napaisip unfair ban a maging masaya ako. Nahihiya ako sa mga bagay na nagawa ko ngayon. Bakit ko nahawakan ang kamay niya. Bakit ko siya nahalikan sa pisngi. Parang gusto kong maglaho kanina. Pero noong nasa ferris wheel kami at naiisip ko yong mga bagay na yon bakit biglang humangin ng ganon kalakas at inilalapit ako sa kanya?

"Zee, I miss you.. Ikaw ba yon? O Imahinasyon ko lang?" tanong ko sa sarili ko.

I don't want to think more of this. Baka ako lang ito. Mahirap na baka mapahiya ako. This man is just to kind to offer a friendship over to an ugly duckling like me. I know no one would notice this simple lady. I'm just a normal person and him a rich, handsome and I could say he is like a man desires by every women in the world. Aamin ko talagang gwapo siya, maganda ang katawan, makulit, kalog at mabait, maasikaso, sobrang swerte ko na nga na naging kaibigan ko siya.

"Aya! Pull yourself together! Ano ba tong pinag iisip ko." Bulong ko sa aking isipan. "I chose to closed my heart for Zee is the only one I loved and will always be. I don't want to open a window and hope for little things. I should stay away from him, I'm to scared that I could fall.. I want to keep my promises to Zee until we met again.

Sa sobrang pag iisip nakatulog ako. I felt a cold wind that was embracing to me. Was that Zee? I was on a deep sleep and dream about Zee again.

"Aya, follow your heart. I know that guy could me make you happy. You deserve to be happy my love. Don't ignore your feelings. I'm bringing you to him." Sabi ni Zee sa panaginip ko na tila nakangiti hindi ako makasagot pakiramdam ko wala akong boses.

"But Aya promise me one thing. Please don't forget about me and if we met again, I know that it would still be the two of us. I want you to be happy Aya... I don't want you to be a prisoner of a painful past. All I hope and wishes for you are all the happiness you deserve. Don't worry about me Im perfectly fine here. I will make you happy Aya.. I love you.." boses ni Zee na papalayo. Sinubukan ko siyang habulin pero unti unti na siyang nawawala.

"Zee.. I... love... you... only you..." mahina kong sabi sa kanya. Bigla akong nagising at pinunasan ko ang luha ko. Biglang iniabot ni Gab ang panyo niya. Sobrang nakakahiya na to. Hindi ko na alam sasabihin ko kaya tumahimik nalang ako. Tahimik din siyang nagmamaneho. Nakauwi na kami. Magpapaalam na sana ako ng bigla naman akong hilahin ni Nanay para maghapunan sa kanila. Oo nga pala hindi pa kami kumakain nagmadali na kasi kaming umuwi.

"Hindi natin nakita ang fireworks!" sigaw ni Melissa.