İlle de yorum ille de yorum demiş çok düşünür Lahmacun,
İyi okumalar 💗
~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○
"Yanlış duydum değil mi?" Dedim Meryem'e dönüp. Derin nefes verip doktora baktı.
"Hamile olduğunuzu bilmiyor muydunuz?" Dedi doktor şaşırarak. Meryem gibi ben de derin nefes verdim. Şu an hiç iyi değildim. Azad'ı görmeliydim.
"Biliyordum doktor hanım. Azad nerede?" Dedim Meryem'e tekrardan.
"Ferzan dedim ya, Azad ameliyatta. Çıkacak." Dedi Meryem sakin olmaya çalışarak. Olumsuzca kafamı salladım.
"Yalancısın. Öldü değil mi? O da bıraktı değil mi beni?" Bilinçsiz bir şekilde kafama vurmaya başlamıştım. Odanın içindeki doktor yanıma gelip durdurmaya çalıştı.
"Eğer böyle yapmaya devam ederseniz size sakinleştirici yapacağım." Kadının ciddi sesi sayesinde kendime gelebilmiştüm belki de.
"Ameliyattan çıktığı gibi size haber verilecek. Bir şey olursa diye yoğun bakıma alınacak. Korkulacak bir şey yok." Dedi kadın tekrar konuşup.
"Eğer böyle yaparsanız bebekleriniz ve kendiniz için iyi şeyler olmaz." Bebekler lafını duyduğumda fenalık geçiriyordum. Hani bir taneydi?
"Kaç taneler?" Dedim korkarak. Sorduğum soru karşısında kadın güldü.
"Çift yumurta ikizler. Birisi kız birisi erkek." Kadının dediği ikiz lafına mı şaşırsaydım yoksa birisinin kız birisinin erkek olmasına mı?
"Ferzan duydun mu?" Dedi Meryem heyecanla. Ona baktım sakince.
"Azad çıkınca yanına girebilir miyim?" Dedim doktora dönerek. Derin nefes verdi.
"Pekala, size yardımcı olurum. Ama çok durmak yok." Dedi kadın gülümseyerek. Tebessüm etmeye çalıştım ama olmadı.
Belki de bu kısacık olmayışında anlamıştım Azad'ı sevdiğimi. Alışmıştım ona, sevgisine, ilgisine. İlgiye ve sevgiye aç biri olarak büyümüştüm. O da öyle. Eğer hastaneden sağ salim çıkarsa ona tüm sevgimi verecektim.
Doktor odadan çıktığında Meryem'e baktım. Gözlerinin altındaki yaşlar kurumuştu.
"Duydun değil mi? Bir şeyi yok işte. Hem kendine dikkat etmen gerek." Dedi uyararak. Derin nefes alıp verdim. Çok mu kolaydı? Başlarda sevmesem de ona alışmıştım ve eğer ona bir şey olursa ne yapacaktım?
Yatağa rahatsızca uzandım ve gözlerimi kapatmaya çalıştım. Belki uyandığımda her şey daha güzel olurdu.
'•.
Gözlerimi zorla açtım ve etrafıma bakındım. Bunu evdeyken çok yapıyordum. Azad benden soğuyup kaçmış mı diye görmek için hep böyle uyanmaya başlamıştım.
Gözlerim odanın içindeki Meryem'i aradı fakat bulamadı. Nereye gitmişti?
Biraz sonra alelacele içeriye girdi. Nefes nefese bana bakıp konuşmaya çalıştı.
"Ferzan... Azad" dedi ve sustu. Nefes alıp tekrar ağzını açtı.
"Ameliyattan çıkmış ve iyiymiş. Yoğun bakıma alınmış." Dedi nefeslenirken. Yataktan kalkmaya çalıştım ama elime bağlı olan şeyler bunu durdurmuştu. Elimden çıkartıp bir kenara attım. Hızla Meryem'in yanından çıkıp koridora baktım.
Biraz önceki kadın doktoru görmemle beraber yanına doğru koştum. Azad'ı görmem gerekiyordu. Doktor beni gördüğü gibi ellerime baktı.
"Çıkartmışsınız." Dedi gözlerime bakarak. Onu durdurdum.
