Ferzan uyurken tüm kız kardeşler toplanmış Ferzan'a bakıyorlardı. Bunu yapan 5 - 10 yaşında değillerdi. 20 - 25 yaşındaki kadınlar toplanmış Ferzan'ın güzelliğine bakıyorlardı.
Ferzan yattığı yatakta bir baskı hissetti ve üstünde bir şeyler olduğunu hissetti. Korkuyla gözlerini açtı. Uyanır uyanmaz karşısında gördüğü insanlardan korkmuştu.
"Ay Bismillah." Diyerek uyandı Ferzan. En büyük kız kardeş konuşmaya başladı,
"Te zarok tirsand!"
(Korkuttunuz çocuğu!)
Bağıran sese karşılık gerçektende korkmuştu Ferzan.
"Bîne. Bila zarok rabe dest û rûyê xwe bişo."
(Çekilin. Çocuk elini yüzünü yıkasın.) Dedi tekrardan aynı ses.
Herkes büyük ablanın sözünü dinleyerek çekildiler.
"Xwişka min, ez dibêjim qey zarok bi kurdî nizane."
(Abla galiba çocuk Kürtçe bilmiyor.)
Dedi aralarından bir genç kız. Ablası çatık kaşlarıyla genç kıza baktı.
"Zaro Kurd"
(Çocuk Kürt.) Dedi ve Ferzan'a yaklaştı.
"Türkçe bilirsin?" Dedi kadın Ferzan'a. Ferzan kafasını salladı.
"Ez bi kurdî dizanim xwişka min"
(Kürtçe konuşuyorum abla.)
"Ew pir baş maşallah diaxive"
(Çok güzel konuşuyor maşallah.) Dedi abla. Ferzan utanarak yorgana dikti gözlerini.
"Ez xwişka mezin a Azad im. Ev xwişk û birayên min in."
(Ben Azad'ın ablasıyım. Bunlarda kardeşlerim.) Dedi kadın. Kardeşlerini göstererek tanıtmaya başladı.
"Ev Asma ya herî biçûk a me ye. Ev medyaya Nûrten e, ev Melek e. Ez jî Dilara me"
(Bu Esma en küçüklerimiz, Bu ise Nurten ortanca, bu Melek, ben de Dilara.)
"Navê te çi ye?"
(Senin ismin ne?) Dedi kadın merakla. Bu güzelliğin ismini merak etmişti.
"Belê, em pir meraq dikirin."
(Evet, çok merak ettik.) Dedi Melek.
"Ferzan." Dedi. Hepside büyülenmiş gibi bakıyorlardı.
"Navê te pir xweş e, birako."
(Çok güzel ismin var ağabey.) Dedi Esma.
"Spas."
(Teşekkürler.) Dedi ve yorgana bakmaya devam etti.
"Eğer Azad bir şey yaparsa gel söyle bana. Onu fena yaparım." Dedi Dilara Türkçe bir şekilde. Ferzan şaşırmıştı. Çünkü Türkçeyi güzel konuşmuştu.
"Tamam Dilara abla." Dedi Ferzan.
"Biz çıkıyoruz. Lazım bir şey olursa bağır. Bugün buradayız." Dedi Nurten. Ve odadan çıktılar. Ferzan onlar çıktıktan sonra yataktan çıktı. Karnı acıkmıştı. Ama gitmemeye karar verdi.
Şu günlerde kendini çok kirli hissediyordu Ferzan. O yüzden sabah-akşam duş alıyordu. Kıyafet alıp banyoya girdi. Tek bildiği oda burasıydı zaten.
Günlerdir midesine doğeu düzgün bir şeyde girmemişti zaten. Bu utancı nereye kadar sürecekti?
Duş alıp giyindi ve odadan utanarak çıktı. Merdivenlerden inerek mutfağa bakındı. Burası diğer konakların içi gibi sıkışık değildi. Ayrıca güzel ve ferah bir yapıya sahipti.
"Bir şey mi istedin ablam?" Dedi orta yaşlardaki hizmetli kadın. Ferzan utanarak konuşmaya başladı.
"Abla karnım acıktıda. Yemek yiyecektim varsa." Dedi.
"Var ablam var. Daha yeni yapıldı. Ne istersen koyayım." Dedi kadın. Kadının Türkçesi gayet iyiydi.
"Çok şey koymana gerek yok abla." Dedi Ferzan ve oturmak için masaya gitti.
"Bu bile çok ama sağ olasın abla." Dedi Ferzan utanarak. Yemeğini masada yedi ve teşekkür edip tekrar yukarıya çıktı.
~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○
Biliyorum kısa ama yapacak bir şey yok. Şu çok sevdiğim.(!) Sınavlarım tekrar başladığı için çalışmam gerek yaniiii
Uzun sürs bölüm gelmeyebilir.
Ve karakterleri unuttuysanız sıkıntı yok
Çünkü ben de unutuyorum. İsimlerini hatırlamam için etiketlere girmem gerekiyor.
Neyse hepinize Allah'a emanet asklarım
