Yorum yapmayı unutmayınız!! 💗
~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○
"Hadi hadi hadi!" Dedi Azad yatakta otururken. Midemin bulantısıyla mı uğraşacaktım yoksa bu herifle mi?
"Azad susar mısın? Beni deli etme hayvan herif!" Dedim sinirle. Dediğim şey ile Azad'ın gülüşünü duyduğum zaman ben de kıkırdadım. Sanırım ben de bu adam gibi deliriyordum.
"Hadi ama ya en fazla tişört pantolon giyeceksin." Dedi sabırsız bir şekilde. Dolaptan bir şeyler çıkarıp kolumda biriktirdim. Sanırım bunlar güzeldi. Bunları düğünden önce almıştık. Yani Azad'ın zoruyla.
Dolabın kapağını kapatıp Azad'a doğru döndüğümde bana bakıyordu masum masum. Ben ona bakıyordum, o bana bakıyordu. Göz kontağı kurmuştuk ikimizde bir şey demiyorduk.
"Azad çıkmanı bekliyorum. Farkında mısın?" Dedim ciddiyetimi koruyamayarak. 'Hee' diye bir ses çıkardı ve kaşlarını çattı.
"E zaten her yerini gördüm ne gerek var?" Sorusuna iç çekerken kaldırdım ve onu kapıya doğru iteledim.
"Ben giyinene kadar arabayı çalıştır. Sonra uğraşır durursun." Dedim bir önceki araba binişimize gönderme yaparak. Bir şey demeden çıktı. Çıktığı gibi üstümü çıkardım ve çoktan yatağa bıraktığım kıyafetleri giydim.
Saçlarımı küçük bir tokayla bağlarken sadece saçıma odaklanmıştım ve tabii ki daha hiçbir şey belli olmayan karnıma. Üstümdeki nane kokusu burnumu yakıp midemi bulandırdığında gelmiştim kendime.
Odadan çıktım ve hızlıca aşağıya indim. Arîn Hanımı gördüğümde ona baktım. Ağzını açtı ve konuşmaya başladı.
"Akşamları hiçbir şey yapmazsın ama oğlumu gezmek için kandırırsın." Tüm nefret dolu bakışlarıyla bana baktığında sadece güldüm.
"Keşke sizi de kandırsalardı da kaybolsaydınız. Bana böyle davranarak hiçbir şey elde edemezsiniz Arîn Hanım. Daha yeni gelmiş olabilirim ama unutmay-" lafımı bölen şey bahçeden gelen korna sesiydi. İki-üç kere korna sesi geldiğinde lafımı devam ettirmeden tebessüm ettim ve çıktım.
Sevmiyordum, sevmeyecektim ve çocuklarım Arîn karısını görürlerse onlar da sevmeyecekti. Eğer ben sevmiyorsam çocuklarım da sevemezdi.
"Hadi dilemın." Dedi Azad arabanın içinden seslenerek. Bana olan hitabı ile güldüm. Komik adamdı gerçekten.
Arabanın kapısını açıp arabaya girdim ve tekrar kapadım. Kemerimi takarken bana aynadan bakıyordu. Ona döndüğümde güldü ve arabayı bahçeden çıkardı.
"Kızımız olursa ismini Gül koyalım olur mu?" Gibi saçma bir soru yöneltti. Yol boyunca böyle saçma sapan şeyler söyledi. Sonunda hastanenin parkına geldiğimizde arabayı park etmek için yer seçti.
Bunca şey yaşamasına rağmen hâlâ gülüyordu. Ben varken bir saniye bile eksilmiyordu yüzündeki gülümseme. Her şeye, komik olsun veya olmasın gülüyordu. Ben güldüğüm zaman tam gülüşüme bakıp, öyle gülüyordu.
Arabayı park etti ve ikimiz de arabadan indik. Hastaneye girmeden ellerim titriyor, terliyordu. Tüm bedenim nedensizce terlerken elim tutuldu. Yan tarafıma bakarken gülüşü solmuş adama baktım.
"Korkma Asi güzelim." Dediğinde elimi kendime çektim. Kendime çekmeme rağmen tekrar elimi eline kenetledi. O şekilde hastaneye girdik.
Vezneden Doktor için randevu alırken Azad hâlâ elimi bırakmamıştı. Randevuyu alıp koltuklara oturduk. Hastanenin içindeki insanlar bize ve ellerimize bakarken rahatsız oluyordum fakat Azad yanımdaydı. Bir şey yapamazlardı değil mi? Ailemden gördüğüm şiddeti burada da görmezdim değil mi? Olmazdı bir daha öyle şeyler?
"Ferzan Korkmaz!" Bir kadının bağırma sesi gelince kendime geldim. İsmimi duyduğumda Azad ile kalktık ve doktorun odasına doğru ilerledik. Hiçbir şey bilmiyordum. Ne olacağını, ne biteceğini bilmiyordum.
"Hoş geldiniz Ferzan Hanım." Kadının dediği şeyle kendimi kötü hissederken bilemeyeceğini düşünüyordum. Fark etmemiş olabilirdi.
"Hanım değil, Bey." Dedi Azad kendini tutamayarak. Ona baktığımda çok ciddi duruyordu.
"Ah, üzgünüm. Fark edemedim Ferzan Bey. Buyrun yatın buraya." Dedi doktor hanım masayı göstererek. Oraya yattığımda bana sorular sormaya başlamıştı bile.
"Sorular size göre biraz utanç verici olabilir ama lütfen anlatın. En son ne zaman yaptınız?" Dediğinde, dediği gibi utanmıştım. Ne yapacaktı bu soruyu?
"Sanırım 1 ay oldu." Dedim sesim kısık bir şekilde.
"Peki, belirtiler ne zamandan beri var?" Sorusuna karşılık 'hmm' sesi çıkarmıştım.
"2-3 haftadır duyguları çok değişiyor ve sürekli kusuyor. Ne oldu diyorum. Senin yüzünden hepsi diyor. Daha sonra öpmeye çalı-" öksürmemle Azad konuşmasını yarıda kesti. Doktordan küçük bir şekilde kıkırtı duyduğumda gülümsemiştim.
Doktor Hanım karnıma bir şey sürüp elindeki şeyi hareket ettirdiğinde rahatsızca yerimde kıpırdandım. Soğuktu.
Ekrandaki siyah ve koyu yeşil çok gözükmeyen cihaza baktım. Doktor parmağıyla ekrana doğru dokundu.
"İşte burada." Dedi ve devam etti.
"Bebeğiniz 1 aylık Ferzan Bey. Size uygun bir diyet listesi vereceğim. Ona göre yiyip için ve lütfen çok fazla ilişkiye girmeyin. Daha erken olsa bile bebeğe zarar verebilir." Dediğinde kafamı sallamakla yetindim. Şu konular benim için yeterince utanç vericiydi.
