Selamlar, yorum atarsanız mutlu olurum, kendinize çook dikkat edin 💗
~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○
"Azad lütfen bir şey de ya!" Dedi Ferzan sitem ederek. Azad bir kez daha ona bakmadan masanın üstündeki kağıtlarla uğraşmaya devam etti. Babasının verdiği bu kağıtlar hem aile şirketiyle hem de aşiretle alakası çok fazlaydı.
Bir aile şirketleri vardı. Azad'dan çocuklarına kalacaktı. Ve onların çocuklarına.
Azad gerçekten çok kırılmıştı. Normal birisinin böyle bir hareketi Azad'ı kesinlikle etkilemezdi fakat beklemediği birisinden olduğu için fazlaca etkilemişti. İlk defa birisine trip atıyordu ve bu kişi Ferzan olmuştu. Kesinlikle bir şeyler anlamıştı. Hemen araştırmıştı. Ama bir şey bulamamıştı.
Ferzan bu hareketleriyle dikkatini çekemediğini fark ettiğinde Azad'ın yanına geldi ve dönen koltuğunu kendine doğru çevirdi. Azad ne olduğunu anlamamıştı ve Ferzan'a doğru dönmüştü. Ferzan durumdan istifade Azad'ın kucağına oturarak Azad'ın şaşırmadına vesile oldu. Fakat Azad bununla kanmayacaktı. Ferzan'ı ittirdi. Bunu yapması Ferzan'ın kayıp düşmesine yaramıştı.
"Azad gözünü seveyim. Neden böyle yapıyorsun?" Dediğin de Azad tekrar kağıtlara döndü. Ferzan vazgeçmedi ve Azad'ın kafasını kendine çevirdi. Azad kafasını çevirmek istese de Ferzan buna izin vermedi ve Azad'ın dudağına yapıştı. Azad Ferzan' istemediğini belli edercesine ittirdi. Ferzan geriye yalpalayarak ona baktı. Dolan gözlerine bakan adam çok sert gözüküyordu. Düğünden önceki yüzü tekrar dönmüştü. Meryem ile tartıştıkları kişiliğine geri dönmüştü.
Umursamayan Ferzan'ın kalbi acıyordu. Midesinin bulandığını hissederek ağzını tuttu. Koşarak lavaboya gittiğinde Azad da onunla gitmişti. Ferzan klozete kusarken sırtında bir el hissetti.
Sonunda kusmayı bitirmişti Ferzan. Azad'a döndü. Sırtını sıvazlayan kişiye baktığında ağlamaya başlamıştı Ferzan. Azad ne yapacağını şaşırmış bir şekilde Ferzan'a bakıyordu. Böyle olması mı gerekiyordu bilmiyordu. Ama şu an Azad'ın da Ferzan'ın da kalbi acıyordu.
Ferzan'ı kaldırdı ve musluğu açarak yüzünü yıkadı Azad. Ferzan yüzüne değen soğuk suya karşılık daha çok ağlıyordu. Sonunda suyu kapattı ve kucağına aldı Ferzan'ı. Omzunda ağlayan Ferzan ile birlikte içeriye geçtiler. Dönen koltuğuna birlikte oturduklarında Ferzan ağlamaya devam ediyordu.
"Benden nefret etme!" Dedi bağırarak.
"Kendinden nefret ettirecek şeyler yapma." Dedi Azad sertçe. Ferzan bu sesle daha da çok ağlamıştı. Biraz daha yumuşak olabilirdi ama bu adam olmuyordu.
"Ben de istemezdim ama karnımdaki bu velet yüzünden öyle oluyor!" Dedi sesi anlaşılmazken. Azad ne dediğini dahi anlamazken 'hıhı' sesi çıkardı. Anlamamıştı ve Ferzan bunun farkına varmamıştı. Azad Ferzan'ın saçlarını severken Ferzan'ın ağlamssı yavaşlıyordu. En sonunda tamamen durdu. Ama yine de omzundan kaldırmadı. İkisi de rahatsız olmuyorlardı.
En sonunda Ferzan dolmuş gözlerle Azad'a baktı. Azad bu sefer tam gözlerine bakıyordu. Ferzan yaklaşarak dudaklarına öpücük bıraktı. Azad kıpırdamıyordu. Tam olarak kırgınlığı geçmemişti. Ferzan Azad'ın dudaklarını ısırdığında Azad Ferzan'ı geri çekti.
"Neden öpmüyorsun? Çirkinim diye mi?" Dedi sinirle. Azad ise güldü. Ferzan tekrardan dudağını öptü fakat tekrar cevap alamayınca daha da istekli şekil de dudağına yapıştı. Alt bedenini Azad'a sürtüyordu fakat etkili olmamıştı.
"Yapmayacağım Ferzan sen de yapma." Dedi Azad. Ferzan bunu duyunca sinirlenerek kucağından indi ve yatağa doğru ilerledi. Yatağın içine girdiğinde tekrardan ağlamaya başlamıştı.
"Sadece yapmayacağım dedim. Canını acıtmak istemiyorum. Neden anlamıyorsun?" Dedi Azad ciddi ciddi. Ferzan hiç konuşmayarak ağlamaya devam etti. Azad işi bitince yatağa Ferzan'ın yanına gitti. Yatağı açıp içine girdiğinde çocuğun uyumuş olduğunu gördü. Kendine çektiğinde sonunda sıcak teni hissetmişti. Ona dokunmayı özlemişti fakat istemiyordu. O istese bile yapmayacaktı. Dargındı ona.
Ferzan yanında hissettiği beden ile gözlerini açtı.
"Şş uyu." Dedi Azad sadece. Ferzan onu dinleyip tekrar kapattı gözlerini.
