Yorum 🫶🏻
~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○
Ferzan uyandığın da kendini Azad'ın kolları arasında buldu. Bunu beklemezmiş gibi sessizce ona döndü. Azad'a biraz daha yaklaşırken onu özlediğini anlamıştı.
Azad'ın nefesi Ferzan'ın saçlarına değerken biraz daha sarıldı. Uyumuyordu ikiside. Sadece biraz daha öyle kalmak için uyuyor numarası yapıyorlardı.
Bu sessizliği bozan Azad olmuştu. Azad bedenini hareket ettirdi ve yataktan çıktı. Yarıçıplak vücuduna soğuk hava girerken Azad'ın yaptığı tek şey banyoya gidebilmekti.
Azad sonunda banyodan çıktığında trip hâlâ devam ediyordu. Hâlâ Ferzan'ın yüzüne bakmıyordu. Ferzan bu durumdan çok sıkılmıştı. Ağzını açtı ve konuşmaya başladı,
"Gidelim." Dedi sadece. Azad anlamamış bir şekilde ona dönerken Ferzan tekrardan açtı ağzını.
"Gidelim buradan. Balayı diye geldik konakta daha çok yüzüme bakıyordun." Dedi sesi az çıkarken. Çoktan yataktan kalkmıştı. Azad derin nefes alıp verdi. Ve cevabı sadece 'peki' olmuştu. Ferzan dağıtmadığı bavulu tekrar düzeltmişti. Gidecekleri zamana kadar ise Azad kağıtları kontrol etmişti.
Sonunda her şey hazır olduğunda ikisi de odadan çıktılar. Ferzan önden önden gidiyordu. Azad ise onun hemen arkasındaydı. Belki düzeltebilirlerdi fakat onlar şu an gidiyorlardı. Azad bunun hakkında hiçbir şey yapmayacaktı. Ne kadar tripli kalacaksa o kadar kalacaktı.
Ferzan ise olayın barışma kısmındaydı. Yaptığı hatayı fark etmişti. Fakat nasıl düzelteceğini bilmiyordu. Öpmeyi denemişti fakat bunda başarısız olmuştu. Belki daha güzel şeyler olabilirdi. Ferzan'ın aklına birden hamile olduğu gelmişti. Korkuyordu. Azad ona bir şey yapar mıydı bilmiyordu. Ama demeye de korkuyordu. Bu zamana kadar hiç kızmamıştı ama bu kızmayacağı anlamına gelmezdi. Bebeği öğrenirse onunla dalga geçer miydi? Babası gibi döver miydi?
Azad resepsiyona gidip kartı teslim ettiğinde Ferzan arabanın kapısının önünde bekliyordu. Arabanın içine bindiklerinde sonunda Ferzan ağzındaki baklayı çıkarmıştı.
"Benimle konuşmuyorsun ama sana soru sormak istiyorum Azad Ağa." Dedi Ferzan sesi kısılırken. Azad arabayı çalıştırdı ve sürmeye başladı.
"Dinliyorum." Dedi sadece. Ferzan tuttuğu nefesi verdi. Çok zor geliyordu bunu sormak.
"Benim bir bebeğim olsa ne yapardın?" Meraklı çıkan sesi Azad'ı yumuşatmış gibiydi. Fakat Azad bununla kanmayacaktı.
"İkimizden bir parça diye severim. Hayırdır bebeğimiz mi oluyo" dedi kıkırdayarak. Kendini tutamamıştı ve gülmüştü. Ferzan da gülmeye çalıştı fakat olmamıştı.
"Diyelim kızımız oldu. Ne yaparsın?" Dedi Ferzan korkarak. Cevaplamasını çok istiyordu.
"Evladın kızı oğlanı mı olur Ferzan? İkisi de Allah'ın yarattığı. İkisini de birbirinden çok severim." Azad'ın böyle diyişi Ferzan'ı biraz olsa da endişesinden kurtarmıştı.
"Hem niye garip sorular soruyorsun?" Dedi merakla Azad. Konuşmaya başlamalarına sevinmişti Ferzan. Umuyordu ki böyle devam ederdi. Sesini özlemişti.
"Hiç." Dedi Ferzan konuyu kapatırken.
"Eğer hamile falan kalırsam diye sordum." Dedi tekrar konuşurken.
"Hamile kalırsan mutlu olurum. Benden korkuyorsan korkma Ferzan. Bu zamana kadar bir kere bağırdım mı sana?" Dedi Azad yumuşak bir şekilde. Bu sesi özlemişti Ferzan.
"Bu arada hâlâ tripliyim. Unutmadım bana olan tavrını." Azad ciddi bir şekilde konuşunca Ferzan ağzını açtı ve şaşkınca baktı.
"Bir daha yapmayacağım. O sıra bu vel-" dedi ve sustu. Diyemezdi. Sırası değildi. Belki akşam söyleyebilirdi ama şu an cesareti yoktu.
"Vel?" Dedi Azad şaşkınca. Anlamı olmayan bu kelime neydi?
"O sıra hiç iyi değildim diyecektim de." Dedi kandırırmış gibi. Azad üstüne pek düşmedi ve yola devam ettiler.
♪♪♪
"Ferzan uyan yemen için bir şeyler aldım." Kalın sesle beraber gözlerini açmaya çalışan Ferzan ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
"Aç değilim." Diyerek uyumaya devam etmeye çalıştı Ferzan fakat Azad'ı bununla kandıramamıştı.
"Her dakika kusuyorsun. Düzgün yemek yesen olmaz." Dedi Azad sitem ederek.
"Hııı." Dedi Ferzan uykulu sesiyle. Azad derin nefesler verdi ve Ferzan'a yaklaştı. Ferzan üstündeki sıcak nefesi anladı ve gözlerini zorlukla açtı. Tam o sırada Azad Ferzan'ın dudağına yapıştı. Ferzan ne olduğunu anlamamıştı ve her şey bir anda olmuştu. Karşılık verememişti şaşkınlıktan. Sonunda Azad ayrılınca ona garip garip bakmaya başladı.
"Neden öyle bakıyorsun?" Azad'ın merak dolu sesine kaşlarını çattı.
"Çünkü uyuyordum ve bir anda öptün. Ödüm koptu." Dedi nefes nefese.
