At American
ထယ်ယောင်းတို့လာကြိုမယ့်သူကိုစောင့်နေရင်း
နောက်ကလူတစ်ယောက်ဝင်တိုက်မိတယ်
"အာ့"
ဂျီမင်လည်း
"ထယ်ထယ် ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ဒီမှာလူရပ်နေတာမမြင်ဘူးလား"
ဂျက်စမင်တစ်ယောက်အလျင်လိုနေတာကြောင့်ပြေးထွက်လာမိတော့ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုတိုက်မိတော့တယ်
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် မမြင်လိုက်လို့ပါ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ "
"ရပါတယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
စကားပြောနေတုန်း ကားတစ်စီးဘေးကိုလာရပ်ကာ
"အစ်ကိုလေးတို့လာကြိုတာနောက်ကျလို့တောင်းပန်ပါတယ်"
"ရပါတယ် ကျွန်တော် တို့လည်းမကြာသေးပါဘူး သွားမယ်လေ"
"ဟုတ်အစ်ကို ကျွန်တော်နာမည်ကယူအီပါ"
"ဟုတ်အစ်ကိုယူအီ "
ထယ်ယောင်းတို့လည်းလေဆိပ်ကနေစီစဥ်ပေးထားတ့ဲအိမ်သို့ရောက်လာကြတယ်
"Wow ထယ်ထယ် မင်းဦးကစီစဥ်ပေးထားတ့ဲအိမ်က မိုက်တယ် "
"အစ်ကိုလေး တို့ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရအောင်စီစဥ်ပေးထားပါတယ်"
"ကျောင်း ကိစ္စလဲ အကုန်စီစဥ်ပြီးပါပြီ"
"ဟုတ်က့ဲ ကျွန်တော်တို့နားတော့မယ်"
"ဟုတ်က့ဲ"
ဂျီမင်လည်း
"ထယ်ထယ် နားတော့လေ ပင်ပန်းလာတယ်လေ"
"အင်းအဂျီ"
At morning
"ထယ်ထယ် ဒီနေ့ကျောင်းစတတ်ရမှာနော်"
"အင်းအဂျီ ခဏနေသွားကြမယ်လေ"
"အင်းပါ မြန်မြန်မနက်စားပြီးသွားကြမယ် "
At School
ထယ်ယောင်းတို့ကျောင်းဝန်းထဲဝင်လာတော့လူအများကငေးကြည့်ကြတယ်
ယောကျာ်း လေးမိန်းကလေးမကျန်ပေါ့
ဂျီမင်လည်း
"ထယ်ထယ် အခန်းရှာကြမယ်လေ "
"တစ်ယောက်ယောက်ကိုမေးကြည့်တာပေါ့ ဒီတိုင်းဆိုတွေ့မယ်မထင်ဘူး"
YOU ARE READING
ကိုယ့်ဘဝရ့ဲအလင်းတန်းလေး
Romanceအပြုံးအရယ်မရှိတ့ဲကိုယ့်ဘဝလေးထဲမထင်မှတ်ပဲဝင်လာခ့ဲတ့ဲကလေးငယ်။
