The Beauty And The Pericoloso Ragozzo

37

____

Nagising ako sa pagkatulala nang kunin ni Marcello ang atensyon ko. Pagkatapos kung mawala sa sarili sa mga nalaman ko.

My mind blown.

All I know is Carol is died... And I refuse to believe what happened to her and who killed her. Kahit naman may galit ako sa babaeng yun naawa parin ako sa kanya.

"Don't mind her. Ang isipin mo kung pano mo susuyuin si Luciano. Naging matamlay at nagtatampo sayo yung bata dahil iniwan mo daw sya. Well basically. I know it's my fault ... Sorry for that"

Yeah! As you should. Anong akala mo ako pa ang magsosory na ah no thanks.

"Where are we Marcello?" Tanong ko sa kanya nang Hindi pamilyar sa akin ang lugar na kinaroroon ko ngayon.

"Manila, my house."

Sana all.... Iba talaga pag mayaman. Pasabogin ko kaya yung isa sa mga bahay nya.

"And asan si Luciano?"

He lean near me and snuggled his head on my breast. Hay naku his doing it again.

"His with Dane and kohee.. He didn't stop crying when he see you unconscious. Luckily that bastard doctor is here. " his pertaining to Jeremy for sure.

Tinignan nya ako pero sinamaan ko lang sya nang tingin

"Don't call him like that." Pagtatanggol ko kay Jeremy..

Umandar na naman ang pagkaseloso nito.

"Yeah. He knows that you are pregnant and didn't tell me earlier? Wtf he had a chance to tell me but he didn't. Tell me if his not a bastard for that." Lumayo ito sa pagkakahawak sa akin para makipagdebate sakin

"Bakit ba galit na galit ka sa kanya. Kasalan mo naman in the first place kung bakit kami nagkakilala.. " inirapan ko nalang sya

"Kung Hindi mo kasi ako binigyan nang stress Edi Sana Hindi muntikan mawala ang anak natin." Bigla itong natigilan sa sinabi ko

"Oh bat ka natigilan?" I just realized what I said is a little bit harsh. I shouldn't bring it up now.... He already explain and I understand the reason.

Hindi ko lang talaga mapigilan ang bibig ko.

"Tama ka. Kahit ano pa ang rason ko Hindi mapapalitan nun ang Hindi ko sinasadyang nangyari. In order to protect you from others Hindi ko napansing sarili ko dapat ang bantayan ko. Im blinded by the idea of protecting you from my enemies.and I'm deeply sorry for that. I can't forgive myself if may nangyari sayo at sa anak natin. I can't... " his in the verge of crying. Oh my man Marcello.

Blame it on my hormones.

"Wag kang mag drama... Ayaw kung umiyak. Gutom kami nang anak mo mas mabuti pang bilhan mo kami nang makakain.. " pagiiba ko sa usapan. And gutom din talaga ako.

Ikaw ba naman may dalawang buhay ang pinapakain sa loob nang tiyan mo Hindi kaba gugutumin.

"Ano pang inuupo upo mo Jan... Hala lumakad kana. Gusto ko nang French fries na gawa sa sweet potato. Gusto ko chef nang Jollibee yung gumawa. paki bilhan nadin ako nang watermelon pero yung puti pa ha. Ayaw ko nang may pula. Go go go gutom na ako" pagpapailis ko sa kanya.. Natatakam nalang ako sa mga iniisip kong pagkain. Hindi na ako makapaghintay

Before Marcello go out, he lean and bid me a gooodbye kiss. And I extremely like it.

Bakit ba... Ilang buwan din ako walang halik Noh. Masama bang mag crave.

Naghintay nalang ako sa kanya. Timatamad din akong maglakadlakad... Napagod ako nung sumakit ang tiyan ko. Parang nawala lahat nang lakas ko sa katawan.

Maya maya akala ko dumating na si Marcello dahil bumikas ang pinto. Pero bigla akong na disappoint nang Hindi si Marcello ito.

"Anong mukha yan. Parang ayaw mo akong makita ah" naka ngising sabi ni Jeremy sa akin.

"Gutom na ako... Pero ang tagal ni Marcello. Gaano ba kahirap ang pinabili ko nang Hindi nya mahanap agad agad." Pinagkrus ko ang aking mga braso dahil unti unti na akong nakaramdam nang tampo.

"Mahirap talaga. Ikaw pa, pang out of this world yung mga hinahanap mo! And I experience it first hand. Magkakatrauma ata ako sayong babae ka." Tignan nyo ang OA mahirap daw.. Hindi naman mahirap yung mga pinapabili ko eh... OA lang talaga sila makareact.

"Anyway, how are you feeling?" Tanong nito sa akin

"Okay na ako.... Thank you for being there for me Jeremy, simula Santa Monica hanggang ngayon Hindi mo ako pinabayaan."

I'm truly thankful sa kanya for being there with me. I'm happy God give a chance to meet him and know him well. I hope he'll be with me every step of my life cause he should be there. His important to me now.

"Nah wala yun... By the way I just want to see you one more time and bid my proper goodbye." Huh?

"Aalis ka? Bakit?" Nagtatataka kung tanong sa kanya.

He just smiles at me.

"Babalik na ako sa Santa Monica... Tapos na ang trabaho ko dito. You already came home, Katarina." Anong inig nyang sabihin?

"One upon a time I fall in love with a girl. Hindi ko pa sya nakikita pero I fall in love with her. just because of her brother always telling us a story about his little sister. Her brother always praise his little sister. He always said even if they are not biologically siblings they love each other." Nagsimula syang magsalita na ikinatigil ko at napagdisesyonang makinig. Kahit Hindi ko mahanap ang connection sa pag-alis nya.

"I'm still in my first year of college at that time. Until one day in my senior years in college dun ko unang nakita ang babaeng bida sa storya nang kuya nya" tinignan nya ako nang taimtim.

"And I even fell harder. Like damn, what sorcery is this.... My heart beating so fast when I touch her hand for the first time. Para akong tanga nung mga panahon nayon. Ni ayaw kung hugasan ang kamay ko at baka mawala yung feeling at Amoy." Natawa ito nang bahagya sa sarili nitong kwento...

Medyo tanga nga sya... Sinong Tao ang ayaw maghugas nang kamay dahil lang sa hinawakan ito nang taong gusto nya.

"Maysapagkatanga ka nga." Komento ko sa kanya.

"Yeah. I know that. Dahil sa babaeng yun.. I pursue my passion to be a doctor just because, the woman I love wants to marry a doctor.... A little pathetic but I became a doctor."

"Well.... We're similar I think. Me and the woman you love. I also want to marry a doctor when I'm still in university because I found them hot. Imagine that." Natawa ako sa kalandian ko dati.. I mean I have a little crush with our university doctor that's why maybe.

"Your similar, because it's you in the first place."