ေဆာင္းကုန္ေတာ့မွာမို႔ ေကာင္းကင္ဟာ မိုးျပာေရာင္ ပိုသမ္းလာေလၿပီ လူတိုင္းဟာလည္း ပုံမွန္ လည္ပတ္
လုပ္ကိုင္ေနၾကေပမယ့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ထိုသို႔မဟုတ္ေပ
"Harry.."
"Professor"
"မင္းနားသင့္ၿပီ Dracoက နိုးလာမွာပါ မင္းကိုမင္းဂ႐ုစိုက္သင့္တယ္ Harry"
"ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ဒါမဲ့...သူသတိမရေသးတာ
2ပတ္ျပည့္ေတာ့မွာေလ ကြၽန္ေတာ္..ကြၽန္ေတာ္က
ဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ ေကာင္းေကာင္းေန ေနရမွာလဲ"
"အင္းဟုတ္ၿပီ မင္းစိတ္တိုင္းက်ေနပါ"
Professor Mcgonagall ဟာ Harry အား ထားရစ္ကာထြက္သြားေလေတာ့သည္
"Draco မင္းနိုးလာပါေတာ့ ငါ..အဆင္မေျပဘူး"
တီးတိုးစြာ႐ြတ္ဆိုလိုက္တဲ့အသံေလးအား အေမွာင္အခန္းထဲေရာက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ၾကားမည္ဆိုလွ်င္
'Harry..မင္းလား'
'မင္းသူ႕အသံကိုၾကားရတယ္ေပါ့ Malfoy'
'Tom...Tom Riddle'
'မဟုတ္ဘူး ငါကမွတ္ဉာဏ္တစ္ခုပဲ Malfoy'
'အင္း က်ေနာ္..'
'မင္းျပန္သြားလို႔ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ငါက ႏွလုံးသား
မရွိတဲ့လူမို႔ မင္းႏွလုံးသားကလည္း တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈရရွိလိမ့္မယ္'
'Tom Riddle! Voldemort!'
Dracoဟာေအာ္ေခၚေနေပမယ့္ Tom Riddle ကေတာ့
မရွိေတာ့ေပ
'အ့ င့ရင္ဘတ္...နာ နာလိုက္တာ'
"တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈပဲ Draco Malfoy"
"အားးးးးးး"
Dracoတစ္ေယာက္ သတိေမ့ေနရာကေန နိုးလာသည္
ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ သူနဲ႕ စိမ္းသက္သလိုမခံစားရ
ေပမယ့္ သူဟာအထီးက်န္စြာ နိုးထလာသည္
"ငါ..ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ"
"အိုး Draco မင္းနိုးလာၿပီလား"
"Madam Pomfrey က်ေနာ္ဘယ္လိုလုပ္ဒီကိုေရာက္
ေနတာလဲ ၿပီးေတာ့.."
"အရမ္းမစဥ္းစားပါနဲ႕ဉီး မင္းသတိရလာတာသာ
Harry သိရင္ ေပ်ာ္ေနမွာပဲ ငါသြားေခၚေပးမယ္"
YOU ARE READING
𝗬𝗼𝘂 𝗡𝗲𝘃𝗲𝗿 𝗛𝗮𝘁𝗲 𝗠𝗲, 𝗣𝗼𝘁𝘁𝗮𝗵 (𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝)
Fanfictionအခုမှဘာလို့ ဆင်ခြေတွေပေးနေမှာလဲ မင်းအရင် ငါ့ကိုထားခဲ့တာပဲလေ Malfoy ချစ်သူနဲ့ မိဘကြားမှာ ကိုယ်ရွေးချယ်ရခက်နေခဲ့တာ မင်းသိပါ့မလား Pottah အခုမွဘာလို႔ ဆင္ေျခေတြေပးေနမွာလဲ မင္းအရင္ ငါ့ကိုထားခဲ့တာပဲေလ Malfoy ခ်စ္သူနဲ႕ မိဘၾကားမွာ ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္ရခက္ေနခဲ့တာ မင...
