My Heartless Husband

chapter 36

Here's the new update, sorry for the super late up. Masyado kasi akong busy ngayon guys kaya ngayon lang nakapag update ulit.

Eliza

"Meeting dismiss" I told the people inside the conference room, they immediately got up and left. This is the last day i will work at my father's company because tomorrow i will return to the US with Yaser.

Malalim akong napabuntong hininga saka tumayo na at lumabas na. Hinintay kong bumukas ang elevator at nang bumukas 'yon nagulat pa ako ng makita ko si Adonis sa loob na nagiisa. Bakit ba lagi na lang kaming nagkakasalubong?

I pressed the ground floor button, i stood straight while Adonis was behind me and i felt his eyes or maybe he wasn't looking at me. It's just me being paranoid.

"So this is your last day" it was Lucifer, broke the deafening silence between the two of us.

Hindi ako lumingon o tumingin sa kaniya pero tumango ako bilang sagot sa tanong niya,"mabuti naman na ang kalagayan ni papa kaya makakauwi na ako sa US"

"Why don't you just stay"

" I don't want to stay"

"Why?"

Mariin akong napapikit at nagpakawala ng malalim na buntong hininga."I don't want to stay in the place that gave me pain"

"I'm sorry"

"It's alright, i've moved on and I'm happy with what I have now"

"Are you happy with him?"

I stilled at Adonis' question, he's confusing the fuck out of me. Bakit ba panay ang tanong niya sa buhay ko? Samantalang noon kung ituring niya ako parang hindi ako nage-exist sa mundong 'to.

"Of course, I'm happy with him" simpleng sagot ko.

Akala ko magtatanong pa siya pero hindi na siya muling nagsalita kaya hindi na din ako nagsalita. Namutawi na naman samin ang nakakabinging katahimikan habang hinihintay na bumukas ang elevator nang bigla na lang huminto ang elevator at namatay ang ilaw.

What the hell? Bakit ngayon pa!

Malakas kong kinalampag ang pintuan ng elevator."Hey! Tulong may tao dito! Tulong!" Kinalampag ko ng kinalampag ang pintuan ng elevator pero ni isang tao walang nakarinig, bumukas din ang ilaw pero hindi umandar ang elevator. Fuck!

Seriously?! Sa dami-rami ng oras na pwedeng masira 'tong elevator bakit ngayon pa...ngayon pa na kasama ko dito sa loob si Adonis, hindi ko alam kung aksidente o nanandya ba talagang 'tong nangyayare sa buhay ko at pilit kaming pinaglalapit ni Adonis.

I didn't stop screaming, i was hoping that someone would hear me and help us get out, but i didn't know how long it had been and my voice starting to hoarse from screaming. Nahiya naman kasi ako sa kasama kong walang ginawa kundi tumayo lang sa gilid at panoorin akong mamaos.

"Stop screaming, no one can hear you" sabi ni Adonis na nakatayo sa gilid at nakacross ang mga braso sa ibabang dibdib nito.

I glared at him,"Oh, if you could help me, maybe someone will hear us and i can get out of here"

Adonis tsked,"waste of time, even if you scream out of your lungs, still no one will hear you"

Hindi ko siya pinakinggan at nagpatuloy lang ako sa pagsigaw at paghingi ng tulong, bakit ba 'to nangyayare sa 'kin sa tuwing nakakasama ko 'tong lalaki na 'to? Napaka malas, pinagsisisihan kong sumakay pa ako ng elevator sana pala naghagdan na lang ako palabas. Now, I'm blaming myself fuck it!