Escaping from the Obsessed Vampire Prince (NEW VERSION)

𝗘𝗦𝗖𝗔𝗣𝗘 (19)

𝗘𝗦𝗖𝗔𝗣𝗘 (19)

"Mahal na reyna, nasa labas po si Prinsipe Ricardo. Hinahanap nya po kayo" Saad ni Myrna nang pumasok sya sa kwarto ko. Walang gana akong tumango at kaagd na nag ayos para pakiharapan sya. Pumasok ako sa isang napakalaking banyo at humarap saglit sa salamin

Unti unting nagsibagsakan ang mga luha ko nang biglang pumasok sa isipan ko na hindi na ako kailanman binibisita ni Zian. Nasasaktan na ko eh! Nasasaktan na ako kase na kay Rica na lahat ng stensyon nya at ako, ni hindi man lang ako mabalingan ng  atensyon at tingin...

Naghilamos ako at nagsuot ng maayos na damit. Naramdaman ko ang unti unting pag iiba ng trato ng ibang katulong sakin. Kung dati ay tinuturing nila akong reyna pero ngayon ay hindi na.

Palagi ko ring nakikita sina Rica at Zian na magkasama. Nagkukulong lang ako dito at hindi nalang lumalabas dahil alam kong makikita ko sila. Nasasaktan ako, mahal ko na ba sya? Feeling ko kase ako nalang mag isa kahit nandito naman si Myrna at miminsan ay nandito rin si Myra...

Huminga ako ng malalim bago mabilis na nagpatuloy at agad na lumabas. Iginayak ako ni Myrna papunta kay Ricardo. Dinala nya ako sa hardin at doon ko nakita si Ricardo na naghihintay sakin. May dala syang bulaklak

Nang maramdaman ang presensya ko ay kaagad syang humarap at kaagad na binigyan ako ng isang napakamatamis na ngiti. Kahit di ko man sabihin, alam kong medyo gumaan ang pakiramdam ko dahil sa ngiti nya.

Nilapitan nya ako at niyakap. At ang mas ikinagulat ko ay hinalikan nya ako... Sa labi. Natuod ako sa kinatatayuan at hindi makagalaw. Nagulat din ako.

"Ohh, pasensya na... I just want to kiss you...  Namiss ko lang" Umiwas sya ng tingin. Naramdaman ko sa tono ng boses nya na malungkot sya. Siguro namimiss nya tlaga si Victoria... Kahit ako naman ata ang nasa posisyon nya ay malulungkot din ako pero ano magagawa ko? Hindi ako si Victoria eh

"P-pwede mo naman gawin ulit yun..." Hindi ko alam kung bakit ko nasabi yun sakanya, siguro dahil naaawa ako sakanya kase namiss nya si Victoria? O may iba pa ba? Ngumiti sya sakin at hinalikan ulit ako. Biglang tumulo ang luha ko dahil si Zian kaagad ang nasa isip ko habang hinahalikan nya ako. Hindi ko alam pero namalayan ko nalang na gumaganti ako sa mga halik nya.

Humiwalay sya at pinagdikit ang noo namin. Tsaka nagsalita

"Bakit ka umiiyak? Sya ba ang nasa isip mo?" Agad akong umiling iling at alinlangang ngumiti.

"H-hindi---

"Wag mo nang itanggi... Hindi din naman ako galit, sige lang... Ayos lang yan, maaari mo namang ibaling sakin lahat" Mahina nyang saad at hinalikan ulit ako. Pero nagulat ako nang bigla syang bumulagta sa sahig...

Napatakip ako sa bibig ko at nang tingnan ko kung sino ang may gawa nun ay nakita ko si Prince Zian. Galit na galit nya kaming tiningnan... Napaatras ako bago nilapitan si Ricardo na ngayon ay namimilipit sa sakit...

"A-ayos ka lang? Ricardo?" Hinawakan ko ang mukha nya at nakita ko na merong umagos na dugo mula sa bibig nya pero pinilit nyang ngumiti

"Ayos lang ako... W-wag kang mag alala... Hindi naman masyadong masakit..." Biglang tumulo ang mga luha nya kaya niyakap ko sya.

"Wag kang magsinungaling Ricardo... Pakiusap.... Sabihin mo ang totoo... Alam kong masakit" Tiningnan ko ulit sya at pinahiran ang luha ko...

"Wag kang umiyak, mas lalo lamang akong nasasaktan kapag nakikita kang umiiyak... Wala nang mas sasakit pa kapag ganun... Ayos lang ako, kasing sakit lang naman nung nalaman ko na hindi mo na pala ako mahal" Mas lalo akong napaiyak...

"H-hindi... Mahal kita maliwanag ba? Please lang wag mong sabihin yan... Dadalhin kita sa malapit na pagamutan... Asan ba?" Nataranta kong tanong pero ngumiti lang sya at umiling iling.

Magsasalita pa sana ako pero kaagad nang my humila sakin. Nang tingnan ko ito ay nakita kong hawak ako ni Prince Zian sa braso. Galit ko syang tiningnan pero hindi sya nagpatinag.

"Bitawan mo ko!" Diin kong saad at nagpupumiglas pero niyakap nya lang ako patalikod. Umiiyak akong nakatingin kay Ricardo na ngayon ay naluluhang tiningnan kaming dalawa.

Agad namang may dumating na mga kawal at binuhat sya... Namilipit sya sa sakit nang biglang mahila ang paa nya...

"Dahan dahan naman! Ano ba?! Hindi ba kayo marunong mag ingat?" Napayuko naman sila at napatango. Inilagay nila si Ricardo dun sa parang stretcher at pinagtulungang buhatin.

Nilingon nya ako at pagod na ngumiti. Aabutin ko sana ang kamay nya pero mas hinigpitan pa ni Zian ang hawak sa kamay ko. Nang wala na sila, saka ako humiwalay kaagad sakanya at masama syang tiningnan

"B-bakit mo ginawa iyon?" Mahina kong tanong pero nakita ko lang ang malungkot nyang mata at nagsalita

"P-plano ka nyang kunin sakin..." Nangangalaiti ko naman syang tiningnan bago galot na nagsalita

"Ano bang pinagsasasabi mo? Ano naman ngayon kung kunin nya ako mula sayo?! Wala kang pakialam Pronce Zian! Wala! Aalis ako sa palasyong ito! Wala na akong silbi dito... Di ba si Prinsesa Rica naman ang gusto mong mapangasawa? Pwes sasama ako kay Ricardo" Umiling iling naman sya bago ko nakitang tumulo ang mga luha nya sa mata

"P-please... Don't... Don't leave me... I'm sorry... I can't leave without you wife I'm sorry... Let's fix this baby... Let me hug you, I really missed you" Umiiyak nyang saad. Gusto ko sanang yakapin sya pero nanaig sakin ang galit nang maalala ko kung pano nya saktan si Ricardo

"Hindi! Wag kang lalapit!" Kaagad akong tumakbo at umalis papalabas pero hinarangan ako ng mga kawal at di pinadaan

"Tabi!" Malakas na sigaw ko sakanila pero di sila nakinig. Naramdaman ko nalang ang malakas na pwersa na humila sakin at kaagad akong kinaladkad nang mabilisan. Kaya kang nagpumiglas ako dahilan para buhatin nya ako at sa isang iglap lang ay nakapunta na ako sa kwarto nya

Agad nya akong nilagay sa isang kama at doon may kinuhang posas. Nanlaki ang mga mata ko. Napaatras ako at sumiksik sa pinakadulong bahagi ng kama...

"M-maawa ka... Wag ayoko nyan Zian!" Umiiyak kong saad pero parang wala syang narinig. Sa halip, isang mabilisang galaw nya lang at nakagapos na ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang hilain nya ang damit ko at pabalyang kinuha ang mga suot ko sa katawan. Nagpupumigilas ako sakanya pero anong laban ko? Oo at bampira rin ako pero hindi naman kasing lakas nya...

Naramdaman ko nalang ang sarili ko na nakahubad sa harapan nya. Sa isang iglap rin ay nakita kong wala na syang kahit isang saplot. Hindi ko na namalayan ang nangyari. Tila namanhid ang aking katawan. Ilang beses akong nanlaban pero hindi sya nakinig.

Nagsituluan ang luha ko at nakatingin sakanya. Para syang uhaw na d*monyong nais pagsawaan ang katawan ko. Parang di na sya si Zian! Hindi na sya ang lalaking minahal ko, isang demonyo na ang kaharap ko. Simula ngayon, kamumuhian ko na sya... Kakalimutan ko nang mahal ko sya.